Aquaman and the Lost Kingdom

Half-Atlantische en harige bierhond Arthur Curry heeft het niet gemakkelijk als de rechtmatige koning van Atlantis. Niet alleen is de helft van Atlantis nog steeds klaar om zijn wereld weg te vagen en is de wraakzuchtige Black Manta weer bezig, hij is ook voor het eerst vader en luiers veranderen zichzelf niet! Zeker nu Amber Heard behoorlijk is gekapt in een uitgesteld vervolg dat zijn houdbaarheidsdatum heeft overschreden sinds James Gunn het DC-roer overnam. Met andere woorden, Kerstmis is niet bepaald gered, tenzij je gewoon op zoek bent naar lawaai tijdens de feestdagen.

Aquaman and the Lost Kingdom is als een onheilige mix van Thor 2, Transformers 2: Revenge of the Fallen en Hellboy: The Golden Army. Er is geen enkel origineel idee in dit muffe script, behalve enkele creatieve ontwerpkeuzes voor sommige onderwatervoertuigen. Alles is al gedaan, maar deze keer is er geen rode draad omdat de hele film onsamenhangend aanvoelt met reshoots en twijfelachtige scèneovergangen.

De rol van Amber Heard is, om voor de hand liggende redenen, aanzienlijk ingekort, wat bijdraagt aan verschillende onsamenhangende sequenties en actiescènes. Je krijgt hetzelfde schokkerige gevoel in de eerste akte van de film, die nooit lijkt te beslissen hoe te beginnen. Het begint misschien vijf keer in een wanhopige poging om een rode draad te vinden, maar de film komt pas heel laat in de actie op gang. Helaas kan Patrick Wilson, misschien wel het enige lichtpuntje van de film, deze Atlantis-brij ook niet redden.

Er gebeurt veel, maar tegelijkertijd gebeurt er plottechnisch niets. Aquaman voelt op zijn beurt aan als een goedkope kopie van de Thor uit de latere fasen van Marvel. Noch Jason Momoa, noch regisseur James Wan lijken te weten hoe ze met deze zwerver moeten omgaan, en het is jammer dat Wan's talenten worden verspild aan dit vermoeide genre. Over moe gesproken, Aquaman 2 is ook beschikbaar in 3D-vertoningen in een poging het onderwatersucces van Avatar na te bootsen, maar de 3D-ervaring haalt de scherpe kantjes eraf, omdat de CGI-effecten zo fragmentarisch en rommelig zijn dat het nog moeilijker is om te zien wat er op het scherm gebeurt met een 3D-bril op.
Het is een vreemde positie waarin Lost Kingsom zich bevindt en dat is in bijna elk aspect te zien. De humor werkt allerminst, er is nauwelijks sprake van een plot en de personages zijn net zo plat als hun hopeloze dialogen. Ik vind goedkope stripboekfilms niet erg, zolang je maar die delicate balans houdt tussen serieuze stripboekdingen en kleurrijke superheldendingen, maar hier is het gewoon kinderachtig. Gênant. Vermoeiend. Verschrikkelijk.

Lost Kingdom is niets meer dan een laatste wanhopige ademtocht van het oude afgezette DCEU-tijdperk dat niemand zal missen. Evenmin zal iemand zich Het Verloren Koninkrijk herinneren; het treedt in de voetsporen van Shazam 2 en The Marvels, rechtstreeks in het superheldengraf.