Blasphemous II

Toen de meerderheid van de jonge indiestudio's besloot om het hippere Metroidvania-genre te proberen, slaagde het in Sevilla gevestigde The Game Kitchen erin om hun eigen stempel te drukken met het zeer succesvolle Blasphemous van 2019. Ze kozen voor een gedetailleerde pixelart, een rijke maar cryptische overlevering en verhalen gebaseerd op de donkere religieuze tradities van Spanje, en een op de een of andere manier passende voet-slepende moveset. En het onderscheidde zich ongetwijfeld in zo'n druk genre, ook al vonden we het een beetje rigide en onderontwikkeld.

Dus voor het vervolg wilden we natuurlijk een meer wendbaar en ontwikkeld 2D dark fantasy-avontuur, en net zoals het gebeurde met mijn eerste indrukken drie maanden geleden, kan ik nu bevestigen dat dat precies is wat we krijgen.

We hebben het hier niet over de atletische snelheid van Samus Aran in Metroid Dread, maar wees gerust dat als de ondankbaarheid van het origineel je grootste probleem met het spel was, je hier een geweldige tijd zult hebben. De reactietijd van het personage is gewoon veel beter, zelfs als je rekening houdt met de verplichte afkoeltijden voor sommige van zijn vaardigheden, terwijl de manier waarop je de verschillende stadia doorkruist - vooral wanneer een heleboel mooie bewegingen zijn ontgrendeld - gewoon goed aanvoelt.

Zoals we toen al zeiden, is de belangrijkste nieuwe functie deze keer hoe je zowel je speelstijl vormgeeft als de manier waarop je de verkenning van de kaart vanaf het begin benadert, omdat je de keuze krijgt uit een van de drie specifieke wapens om mee te beginnen. En waarom heeft deze beslissing invloed op zowel combat als traversal? Nou, omdat het Ruego al Alba brede zwaard nieuwe wegen kan openen door door dikke wortels te snijden; de Veredicto censer-klepel kan enkele platform-creërende magische klokken doen rinkelen; en de dual-wielded Sarmiento & Centella dolken kunnen je bliksem-poort door spiegels.

Dit is met zorg ontworpen om spelers duidelijk keuzevrijheid en expressie te geven, en het werkt echt voor het grootste deel. Zoals gewoonlijk wanneer je meer variatie en verschillende alternatieven introduceert, voelt het soms alsof de vijanden waarmee je te maken hebt, anders dan de paden die je niet duidelijk kunt nemen, bedoeld zijn om met een ander wapen te worden bestreden, en het kan ook gebeuren dat je te gehecht raakt aan een van hen, waardoor je waarschijnlijk meer "Exemplaris Excomvnicationis" -schermen ziet dan je had verwacht.

Dit laatste punt is natuurlijk prima, want het zorgt ervoor dat je minstens twee wapens onder de knie krijgt, en de nieuwe die je oorspronkelijke wapen naar keuze opvolgen, komen vroeg genoeg in het spel (met hun extra vaardigheidsbomen die iets meer nodig hebben om te ontgrendelen). Dit alles, samen met de eigen vaardigheden van het personage, extra krachten en elementaire spreuken, zorgen voor een veel leuker gevechts- en bewegingssysteem, waardoor zowel ontmoetingen als de verwachte backtracking worden verbeterd.

Echter, en misschien heeft dit te maken met zowel het opzettelijk cryptische karakter van het spel als de Soulsborne-vasthoudendheid, het duurt een tijdje om te begrijpen hoe de verschillende systemen en items werken, hoe ze met elkaar verbonden zijn, of wat je in godsnaam moet doen in bepaalde gelegenheden. Dit strekt zich uit tot het verhaal, interacties tussen personages, zijmissies en de hele betekenis van het spel of zelfs je eigen doel in het plot.

Ik begrijp, en game director Enrique Cabeza vertelde ons precies dat, dat alles wat met de lore te maken heeft opzettelijk obscuur is, en ik vind het ook leuk hoe veel spelers graag onderzoeken, delen of met hun eigen interpretaties komen. Ik kan echter ook zien hoe de hele aanpak in de eerste 5-10 uur speeltijd onaangenaam kan zijn als je niet het gevoel hebt dat je iets zinvols terugkrijgt, een risico dat het origineel te ver nam.

Mijn andere enige probleem met een verder mooi, bruut en door en door vermakelijk avontuur (naast enkele kleine bugs en glitches die verwarrend waren maar blijkbaar niet spelbrekend) heeft te maken met tempo, balans en het ontwerp van een paar specifieke ontmoetingen. Pace kan een klap krijgen, afhankelijk van je wapens naar keuze en dus de volgorde waarin je de verschillende gebieden verkent, inclusief wat saaiere wandelingen. Balans heeft misschien een herziening of twee nodig, gezien het feit dat sommige van de fantastische bazen extreem gemakkelijk of extreem moeilijk kunnen zijn, waarbij de eerste je in de steek laat en de laatste op je zenuwen werkt, ongeacht hoeveel je je 'loadout' upgradet of aanpast. Tot slot voelen sommige ontmoetingen gewoon iets te archaïsch of bedrogen aan, omdat je bijvoorbeeld vast komt te zitten als je onherstelbaar geraakt wordt of te maken krijgt met grillige vijanden.

Dat gezegd hebbende, al de rest compenseert meer dan mijn zorgen. De omgevingen die je bezoekt zijn enkele van de mooiste en meest sfeervolle pixel art die ik heb gezien. Het levelontwerp is vergelijkbaar met enkele van de beste van het genre, inclusief een paar interessante nieuwe ideeën waar we meer van zouden willen zien, zoals de zandmechaniek, een specifiek verzamelobject dat een ladder vormt of de manier waarop je de verborgen zusjes vindt.

De soundscape is ook veel beter, en sommige stukken zoals The Severed Tower's zijn memorabel. En het laatste derde deel van de game is, zoals geëist van het genre, ronduit krachtig. Zelfs de overlevering, met zijn intrinsieke mysterie, weet op de een of andere manier te fascineren, ondanks het feit dat slechts een deel van de verontrustende verhalen en verwijzingen volledig wordt begrepen.

Blasphemous II kost je ongeveer 15-20 uur, afhankelijk van hoeveel van een completionist je jezelf beschouwt, wat naar mijn mening zorgt voor een voldoende strakke ervaring. Als je een fan bent van het genre, zou ik zeggen dat dit de beste Metroidvania 2023 is die je zal zien, en ik denk ook dat het een must is voor fans van de eerste en een verlossing voor degenen die het te stijf vonden. Toch en om bovengenoemde redenen ben ik er ook zeker van dat het ongelooflijk getalenteerde team van The Game Kitchen nog meer kan excelleren. Dat ze nog hogere hemelen kunnen bereiken.