Damsel

Regisseur Juan Carlos Fresnadillo maakte een van mijn favoriete films: 28 Weeks Later. Een van de beste sequels aller tijden en een van de beste zombiefilms die ik ooit heb meegemaakt. Met andere woorden, de man weet wat hij doet, en dat is te zien in het Netflix-avontuur Damsel, waar Stranger Things -ster Millie Bobby Brown zich in ernstige problemen bevindt in een prachtige fantasiewereld.

Het verhaal is aanvankelijk gegoten in een heel typisch sprookjessjabloon, maar draait zich al snel om en biedt een omgekeerd beeld van de weggelopen prinses die probeert haar eigen huid te redden van gevaar. Want hier werkt het verhaal net zo goed als de personages, en het hele uitgangspunt is interessant, zij het nauwelijks vernieuwend. Elodie is de oudste dochter van een onderdrukte, straatarme koninklijke familie in een klein, vervallen koninkrijk zonder naam, en wanneer het laatste geld/de voorraden op zijn, wordt de belegerde Lord Bayford gedwongen zijn dochter uit te huwelijken aan een ver land en een buitenlandse koninklijke familie in ruil voor eindeloze rijkdom. Eenmaal in het met goud versierde fantasiekasteel ver, ver weg, lijkt alles een beetje te perfect en voordat ze het weet, bevindt Elodie zich in een situatie waarin haar leven wordt bedreigd door een woeste, pissige, vuurspuwende gigantische draak.

"Damsel in nood" is (uiteraard) al millennia de basis voor talloze (klassieke) sprookjes waarin een mooi meisje wordt ontvoerd en gered moet worden door een geharnaste, statige ridder. In de nieuwe avonturenmatinee van Netflix heeft Fresnadillo het oude uitgangspunt ondermijnd door het epitheton 'in nood' te verwijderen en de weggelopen prinses zichzelf te laten uitzoeken. Omdat er niemand komt om Elodie te redden uit die donkere, koude, door draken geteisterde grot. Er zal geen prins zijn. De prins zit veilig in het gouden kasteel te wachten op zijn volgende maaltijd. Elodie gaat van verwoest, verbrand, bloederig en verloren, naar sterk, boos en onafhankelijk terwijl de draak haar door de berg achtervolgt, zonder respijt. Eerlijk gezegd zou de karakterontwikkeling geforceerd hebben gevoeld als Fresnadillo niet uitstekend was geweest in tempo en structuur, en als Fast X scenarioschrijver Dan Mazeau geen succesvol avonturenscript had geschreven dat, ondanks enkele zwakke punten, heel goed werkt.

Damsel is goed en vermakelijk. Elodie's gevecht met de draak is niets dat ik zou omschrijven als genrebepalend of bijzonder gedenkwaardig, maar als ik 14 jaar oud was en op zoek was naar een goed gemaakte fantasiefilm om naar te kijken, zou dit een uitstekende optie zijn geweest. Stranger Things -ster Millie Bobby Brown heeft een algehele aanwezigheid en charisma die past bij een volwaardige filmster, ondanks haar jonge leeftijd en relatief dunne cv, maar haar acteerwerk werkt in sommige scènes niet helemaal. Haar emotionele expressie is hier een tikkeltje eenzijdig, net als in Enola Holmes, en in sommige sleutelscènes had ze wel wat hulp kunnen gebruiken, maar over het algemeen kan ik deze matinée van harte aanbevelen.

De draak en zijn speciale effecten en de stem van de draak (Shohreh Aghdashloo) zijn erg goed gedaan op een manier die maar weinig blockbusters tegenwoordig kunnen evenaren. Er is een bijna nonchalante luiheid in de hedendaagse special effects (in veel gevallen) die hier niet zichtbaar is, ook al is het budget bij lange na niet in de buurt van dat van The Flash, Aquaman 2 of The Marvels.