Nederlands
Gamereactor
series
The Terminal List

De Terminal Lijst

De gehypete serie van Chris Pratt gebaseerd op de populaire actiethriller van Jack Carr is uitgebracht en we hebben wat gedachten.

Jack Carr's populaire boeken over Navy Seal-commandant James Reece doen erg denken aan bijvoorbeeld Jack Reacher of Jack Ryan, waarin een hoog opgeleid individu zich een weg baant door hordes vijanden met behoud van een onberispelijke morele houding ten opzichte van leven, oorlog, loyaliteit en opoffering, en veel van dit is zo typisch goofy Amerikaans en vol clichés dat het vaker dan ik denk dat redelijk overkomt als pure onzin. Toch verkoopt het als warme broodjes en toen Training Day-regisseur Antoine Fuqua en Tomorrow War-ster Chris Pratt op zoek waren naar het juiste boek om er een actiethrillerserie van te maken, stonden Carrs boeken bovenaan het verlanglijstje. Nu is het uit, op Amazon Prime, en ik heb alle acht afleveringen bekeken, en na iets meer dan zes uur van een samengetrokken Pratt in een ruige hobo-baard, ben ik klaar om de kijkcijfers uit te delen.

The Terminal List
De megaschurk van Jai Courtney voelt als een parodie op een kwaadaardige zakenman.

Luitenant-commandant James Reece en zijn peloton Seal Team 7-operators bevinden zich op zijn zachtst gezegd in een hachelijke situatie in de opening van de eerste aflevering wanneer verkeerde informatie van een onbetrouwbare bron het hele peloton in gevaar brengt tijdens een missie in Syrië. 12 mannen sterven ter plekke terwijl Reece en collega Boozer er levend uitkomen, en het is nadat ze allebei thuisbasis hebben bereikt dat The Terminal List en zijn verhaal echt in een hogere versnelling komen. Al vroeg blijkt dat er iets niet helemaal klopt met de informatie die voorafgaand aan de missie werd gegeven, hoe deze in verschillende rapporten werd samengevat, of hoe reece's bevelhebbers handelen na de begrafenissen. Pratts hardleerse gevechtsagent voelt problemen en begint te graven in wat al snel een samenzwering blijkt te zijn die zich uitstrekt tot in het Witte Huis.

The Terminal List
Taylor Kitsch is zelden erg goed, maar in deze serie is hij op zijn best.

Het verhaal van The Terminal List is flinterdun. Blad dun. Zoals bakpapier, soort van. De samenzwering zelf voelt alsof het tijdens een lunchpauze op een servet is geschreven, en er is hier een gebrek aan nuance, diepgang en realisme in een premisse die vaak aanvoelt als een echt slechte aflevering van NCIS. Personages doen vooral denken aan rammelende clichés, de dialogen zijn als iets uit een Key & Peele-parodie en de manier waarop Pratts personage zich een weg baant, zonder geweten of wroeging, geeft duidelijk sterke Jack Reacher-vibes af. Het is niet goed, duidelijk en eenvoudig - en de weinige actie die er is, wordt uitgetekend en geborduurd om zes uur mee te gaan. Deze serie had in plaats daarvan een speelfilm moeten zijn. Twee uur, donkerder en minder openlijk tv-serie-achtig, en met personages met diepgang en geloofwaardige logica.

Dit is een ad:
The Terminal List
De logica is plat en de "samenzwering" gewoon dom, helaas.

Dat gezegd hebbende, is het moeilijk om weg te komen van hoe slim de actieonderdelen zelf vaak in elkaar zitten. Pratt's voorliefde voor militaire actie is iets waar hij het al sinds zijn Zero Dark Thirty-uitje over heeft. Hij beweegt heel goed, hij schiet heel goed, en in tegenstelling tot 90% van alles op de soldaat / oorlogsmanier die in Hollywood wordt gedaan, ziet het er echt uit, alsof de mensen die schieten eigenlijk getrainde soldaten zijn in plaats van acteurs die de ochtend voor de opnames hebben geleerd hoe ze een AR15 moeten vasthouden. Pratt heeft uurwerk body control, bijna vlekkeloze pistoolbehandeling en de manier waarop hij zijn service SIG naar zijn lichaam brengt terwijl hij in smalle gangen om hoeken loopt en de manier waarop hij schouders verschuift met zijn AR15 terwijl hij een trap beklimt die zich een weg naar boven slingert, maakt indruk op me. Ik vind het leuk. Ik ben ongegeneerd partijdig voor dit soort binnenlandse militaire actie, en als het warm wordt in The Terminal List, geloof ik echt dat Pratt een Seal Team 7-agent is, en niets meer.

The Terminal List
Er zijn genoeg behoorlijk idiote scènes, waaronder een waarin Pratts personage twee kilo C4 opblaast terwijl hij een paar meter achter hem ligt om te ontsnappen aan negen Delta Force-soldaten. 100% volledig geschreven en betreurenswaardig uitgevoerd.

Het is wel jammer dat hij de dialoogscènes niet helemaal kan dragen. Want met goede actie en een sterke Pratt in de meer "aangrijpende" momenten, kon ik het verhaal gemakkelijk vergeven alsof het van de achterkant van een ontbijtgranendoos was geleend. Pratt is perfect in de rol van Star-Lord als zijn hilarische lichte komedie mag doorschijnen en als hij een anders stoïcijns stripgenre naar een nieuw niveau tilt. Hier probeert hij strak, ingetogen te spelen en voelt zijn "getormenteerde", donkere figuur helaas nooit echt geloofwaardig aan. Pratts bereik ontbreekt en zijn aanwezigheid is vluchtig zwak in de meer "dramatische" sleutelscènes, wat jammer is. Uiteindelijk is The Terminal List één lange stereotiepe schouderophalen waarvan het vervolg je hoogstwaarschijnlijk meteen zal doen denken aan de langlopende NCIS.

Dit is een ad:
04 Gamereactor Netherlands
4 / 10
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen