(5)
Meryl Streep's debuutrol in de aangrijpende, pijnlijk donkere dramathriller uit 1978 leverde haar meteen een Oscar-nominatie op, omdat ze bijna iedereen (minus Bobby, destijds) in die film de broek afspeelde en nog steeds boeit met een verbluffende aanwezigheid en een natuurlijkheid waardoor de meeste van haar scènes je grijpen en je maag doen omdraaien.
(4)
De poging van de Poolse overlevende van de Holocaust Sophie Zawistowski om een zo normaal mogelijk leven te leiden en tegelijkertijd een duister geheim te herbergen, leverde Streep een Oscar op dankzij een betoverende vertolking. Passie, passie, aanwezigheid... De vonken vliegen er echt vanaf in Meryl in deze oude klassieker.
(3)
De schade is aangericht, de scheiding is als een open wond waarvan de korst weigert te zetten wanneer een familieruzie eindigt in een rommelige voogdijstrijd en afgezien van Hoffman's iconische vertolking van een gestreste alleenstaande vader, is het de rol van Streep als Joanna Kramer die het beste deel is van dit opmerkelijke drama. Er zit een soort rauwe eerlijkheid in de vertolking van Streep hier die voor altijd zal betoveren.
(2)
Er wordt altijd te weinig gepraat over de film The Iron Lady en dan natuurlijk vooral over Streeps interpretatie van de rol. Haar vermogen om in de schoenen van Margaret Thatcher te stappen en haar te portretteren met dezelfde furieuze kracht en standvastigheid die ze in het echte leven uitstraalde, resulteerde in een derde Oscarbeeldje dat natuurlijk extreem, extreem welverdiend was.
STREEP'S BESTE OPTREDEN:
(1)
Ze werd genomineerd maar won helaas nooit voor haar rol als zuster Aloysius Beauvier in deze eeuwigdurende, pijnlijk onderschatte film met Meryl Streep en de tragisch overleden Philip Seymour Hoffman. Morele verplichting, het verschil tussen ras, religie en overtuiging worden hier allemaal door elkaar gehaald in deze fenomenaal goed geschreven film waarin Meryl een bereik laat zien dat zo breed is dat het bijna gek wordt.
Wat is jouw persoonlijke toplijst?