De top vijf prestaties van Nicolas Cage

5. Slechte luitenant: aanloophaven New Orleans (2009)

Nicolas Cage heeft naam gemaakt als een van die acteurs die de grenzen verlegt met gezichtsuitdrukkingen, stemvolume en lichaamstaal. Zijn overacting heeft hem uitgelachen in films als Next, National Treasure en Wicker Man, maar geregisseerd door de juiste persoon, is zijn explosieve geschreeuw ook vaak gekanaliseerd in iets heel goeds. Dat is zeker hoe Werner Herzogs pijnlijk onderschatte remake van de gelijknamige thriller uit de jaren 70 werkt, waarin Cage zo hard in paniek raakt dat je niet weg kunt kijken. Het is echt goed...

4. De rots (1996)

Tuurlijk, tuurlijk... Het luidruchtige optreden van Cage in Michael Bay's luidruchtige actiefilm over de terroristische aanslag op San Francisco is zeker niet subtiel, genuanceerd of bijzonder zachtaardig - het is nogal bombastisch over-the-top en ongelooflijk dwaas, maar ook indrukwekkend. Cage geeft veel karakter aan de met kogels doorzeefde maar taaie laboratoriumrat Stanley Goodspeed, en in tegenstelling tot Sean Connery's keiharde, routinematig meedogenloze Mason, vormen ze een fenomenaal duo van onwaarschijnlijke actiehelden.

3. Matchstick mannen (2003)

Een van de beste films van regisseur Ridley Scott (Gladiator /Alien ) beste films en zeker zijn meest over het hoofd geziene films is zeker Matchstick Men waar een Cage in topvorm het personage van Roy Waller portretteert wiens carrière als crimineel in beroering wordt gebracht wanneer zijn rebelse tienerdochter onverwachts in beeld komt. Hier vertrouwt Cage op zijn inspanningen aan het begin van zijn carrière, waar een neurotische onzekerheid en enkele obsessieve gedachten een man vormen wiens aanwezigheid op het punt staat uit elkaar te vallen. Briljant acteerwerk in een briljante film.

2. Las Vegas verlaten (1995)

Cage 's eerste Oscar was voor zijn rol als alcoholistische scenarioschrijver Ben Sanderson die in deze opmerkelijke, krachtige film naar Vegas gaat om zichzelf dood te drinken, maar op een onverwachte vriendschap stuit met prostituee Sera. Cage 's vermogen om de typische mannelijke eigenaardigheden van zijn personage te doorbreken door de neurotisch nerveuze, onzekere kant van Sanderson te omarmen, maakte deze film absoluut fantastisch, wat het natuurlijk nog steeds is.

1. Aanpassing. (2002)

Als filmliefhebbers echt het absurd brede scala van Cage als karakteracteur willen zien, dan is het heerlijk verwrongen, intieme en oprecht fascinerende drama van Spike Jonze de juiste keuze, met een Cage in topvorm die schittert als de tweeling Charlie en Donald Kaufman. Voor het begin van de opnames hier en na de eerste repetities, vroeg Jonze Nic om te proberen zich te ontdoen van alle typische "Cageisms" die hij in de loop der jaren had uitgewerkt (en deels te veel gebruikt) en het script en de personages gewoon "op natuurlijke wijze naar hem toe te laten komen", wat Cage deed. Het resultaat? Verreweg zijn beste vertolking van een rol.