Het afgelopen jaar heb ik veel te veel uren besteed aan Diablo IV. Het is als een digitale verslaving geweest en ik durf de honderden uren die ik erin heb gestoken niet te tellen. Ik heb elk seizoen gespeeld en alle verbeteringen bijgehouden die Blizzard in de loop der jaren heeft geïntroduceerd. Voor velen is het een beetje een reis geweest, omdat we allemaal van de schok van de hoeveelheid content bij de lancering naar collectieve ontevredenheid over voortgang en buit gingen, en dankzij Loot 2.0 en een aantal andere verbeteringen is Blizzard op de een of andere manier weer in vorm gekomen.
Het toneel is klaar voor de eerste grote uitbreiding, Vessel of Hatred, die binnenkort zal landen. Afgezien van de seizoenen en updates en fixes, zou dit het resultaat moeten zijn van alle feedback die de ontwikkelaars hebben ontvangen over de vaak verguisde game. Ik heb het grote genoegen gehad om acht dagen voor de officiële release vroege toegang te krijgen tot de uitbreiding, en ik ben klaar om mijn ervaringen uit de door monsters geteisterde gebieden van Sanctuary te delen.
Het verhaal gaat precies verder waar Diablo IV was gebleven en legt de grimmige toon van het hoofdspel vast. Wreedheid, machtsmisbruik, corruptie, kwaad - dit zijn dezelfde centrale thema's die een verademing zijn in een wereld die anders wordt gedomineerd door komedie en grappige oneliners. Neyrelle, die we tijdens de campagne ontmoetten, heeft de verantwoordelijkheid op zich genomen om Mephisto's "Soulstone" te beschermen en eerlijk gezegd gaat het niet zo goed. In Vessel of Hatred moeten we Neyrelle vinden omdat ze, ondanks haar beste bedoelingen, de last van de steen op de lange termijn niet kan dragen, met andere woorden, we moeten Sam zijn voor haar Frodo. Mephisto probeert haar constant te manipuleren om hem vrij te laten, maar tot nu toe verzet ze zich. Jouw missie is om haar op te sporen in het nieuwe gebied, Kurast, dat veel Diablo II spelers zullen herkennen. Kurast heeft echter een enorme uitbreiding ondergaan in vergelijking met wat we zagen in het derde deel van het tweede hoofdstuk van de serie. Ik zal niet te veel verklappen, maar als je de donkere en sinistere sfeer van Diablo IV leuk vond, zul je Vessel of Hatred geweldig vinden. Het verhaal van Neyrelle is diep, emotioneel en vol verrassingen, waardoor het tot nu toe een van de sterkste verhalen in de serie is. De cutscenes zijn prachtig uitgevoerd en stralen sfeer uit. We hoeven niet verder in detail te treden; Dit werkt in alle opzichten.
Hoewel Vessel of Hatred een gigantische uitbreiding is, is de hele ervaring iets meer gefocust dan het brede hoofdspel. Dit is te zien in een aantal zijmissies die meer gepolijst aanvoelen dan die in het hoofdspel. Waar veel van de zijmissies van Diablo IV repetitief aanvoelden - zoals het binnenrennen van een willekeurig gebied, het doden van een monster en terugkeren - voelen de taken in Vessel of Hatred veel zinvoller aan. Sommigen van hen vertellen langere verhalen over de personages die je in het gebied ontmoet, en een paar leiden naar nieuwe kerkers waar je monsters kunt verpletteren en beloond kunt worden met indrukwekkende buit. Het is duidelijk dat de zijmissies een boost hebben gekregen en meer hebben toegevoegd aan de wereld en gameplay van de game dan alleen het verbeteren van je reputatie op verschillende gebieden. Alles voelt strakker ontworpen en veel bevredigender, waardoor je acties zinvoller lijken. Het verhaal verloopt soepel met een succesvolle mix van duistere verhalen en eindeloze gevechten tegen hordes monsters, en hoewel de langetermijnuitdagingen van herhaling, uitdaging en progressie totaal verschillend zijn, is je eerste kennismaking met deze activiteiten een duidelijke verademing naast de enorme maar eentonige inhoud van het hoofdspel.
Over gameplay gesproken, Blizzard heeft een aantal belangrijke wijzigingen aangebracht. Vessel of Hatred voelt als de uitbreiding die Diablo IV voor altijd zal veranderen, net zoals Reaper of Souls deed voor Diablo III. Een van de meest opwindende nieuwe functies is de introductie van de nieuwe klasse, Spiritborn. De Spiritborn is een soort primitieve monnik die kan kiezen uit vier verschillende dieren in zijn vaardigheidsboom, elk met hun eigen unieke vechtstijl. Net als bij de andere klassen kun je verschillende vaardigheden mixen en matchen, vaak in synergie met de uitrusting die je onderweg tegenkomt. Hoewel de klas zich niet radicaal onderscheidt van de anderen, is het nog steeds vermakelijk om te spelen. Ik zou zeggen dat het ergens tussen Sorcerer zit, wat nog steeds mijn favoriete klas is, en Necromancer, die me helaas verveelt vanwege de focus op autonomie en passiviteit. Spiritborn is goed uitgebalanceerd en als je de juiste combinatie van vaardigheden vindt, wordt het echt leuk om te spelen. Ik voltooide vier moeilijkheidsgraden in één nacht en bereikte de nieuwe Torment moeilijkheidsgraad, waar de uitdagingen echt beginnen op te lopen. Zelfs hier houdt Spiritborn stand, dus alle tekenen wijzen erop dat de game dezelfde uitgebalanceerde meta behoudt die is bereikt door een zee van updates.
De moeilijkheidsgraden Torment zijn een van de spannende nieuwe toevoegingen. Vóór Torment zijn er vier moeilijkheidsgraden, die in feite alleen de kracht van monsters vergroten en de procentuele bonus verbeteren om ervaringspunten en goud te ervaren. Maar als je op Torment drukt, begint de unieke Ancestral -uitrusting te verschijnen, wat het begin van het echte eindspel van het spel markeert. Torment biedt vier graden in zichzelf, waar je bepantsering en elementaire weerstand drastisch worden verminderd, waardoor het spel een echte uitdaging wordt voor degenen die level 60 bereiken. Ja, Blizzard heeft 40 levels geschrapt en wanneer je level 60 bereikt, schakel je over naar het Paragon Board -systeem waar je je personage upgradet met nieuwe attributen. Hier begin je je ineens bovenmenselijk krachtig te voelen, en dat geeft enorm veel voldoening. De reis naar level 60 kan in het begin echter wat zwaar zijn, maar op level 30 gaat het spel echt open en krijg je toegang tot alle systemen die je uitrusting sterker maken.
De verbeterde apparatuursystemen van Blizzard geven je veel om mee te werken. De smid kan extra vaardigheden aan je uitrusting toevoegen en de occultist kan je legendarische voorwerpen legendarische eigenschappen geven door aspecten toe te voegen. Er zijn ook nieuwe runewoorden die anders werken dan die in Diablo II, maar nog steeds exotische vaardigheden aan je uitrusting toevoegen. Deze hele uitrustingspuzzel is zeer bevredigend voor spelers zoals ik die graag hun uitrusting aanscherpen en optimaliseren. Het is gemakkelijk om uren te besteden aan aanpassen en verbeteren, wat een extra dimensie toevoegt aan de game-ervaring.
Maar wat kun je doen in Sanctuary ? Het Kurast-gebied biedt veel nieuwe inhoud, waaronder "supermonsters" die teamwork vereisen om te verslaan. Helaas voelde de server tijdens mijn playthrough behoorlijk leeg aan, omdat ik in de veertig uur dat ik speelde maar twee andere spelers tegenkwam. Dit betekende dat ik niet de kans kreeg om de wereldbazen uit te proberen, die er verder veelbelovend uitzien. Blizzard heeft een groepszoeker geïmplementeerd, net als in World of Warcraft, maar helaas is het zonder medespelers niet gelukt. Ik kijk ernaar uit om dit aspect te proberen wanneer meer spelers toegang krijgen.
Blizzard heeft naar de spelers geluisterd en veel van de kritiek die is geuit is aangepakt en verbeterd. De game voelt nu veel beter uitgebalanceerd aan en de uitbreiding voegt een overvloed aan nieuwe content toe die het nog leuker maakt dan bij de lancering vorig jaar. Terwijl er voorheen beperkte inhoud was voor degenen die level 100 bereikten, zijn er nu zoveel activiteiten dat zelfs als je level 60 bereikt, er nog steeds genoeg te doen is. Ik kan me gemakkelijk voorstellen dat er later meer moeilijkheidsgraden zullen worden toegevoegd, net zoals we zagen in Diablo III, maar nu al zijn de acht moeilijkheidsgraden genoeg om urenlang uitdagend spel te bieden. En Phat Loot!