Toen Dragon Quest VIII: Journey of the Cursed King in Europa in 2006 (2004 in Japan) oorspronkelijk uitgebracht werd op de PlayStation 2 zette de game een belangrijke mijlpaal voor de reeks. Het was de eerste keer dat een Dragon Quest-game beschikbaar werd gemaakt voor Europese spelers, en aangezien de serie Final Fantasy in populariteit in Japan overstijgt, werd dit de hoogste tijd.
Hoewel Square Enix tegenwoordig zowel de Dragon Quest- als Final Fantasy-reeks onder haar vleugels heeft, vertegenwoordigen beide een totaal ander spectrum van het jrpg-genre. Aan de ene kant bevindt zich de Final Fantasy-titel, waarbij ieder nieuw deel probeert fris en uniek te zijn. Onafhankelijk van het succes wordt iedere Final Fantasy-game gezien als een unieke ervaring. Aan de andere kant bevindt zich Dragon Quest, dat probeert zo traditioneel en vertrouwd mogelijk aan te voelen. Nieuwe toevoegingen zijn voornamelijk een resultaat van het veranderen van de tijd en niet zozeer de drang naar innovatie. Dit is misschien wel het best te zien in de visuele stijl van de serie, die vanaf het begin gekenmerkt wordt door het werk van Dragon Ball-bedenker Akira Toriyama.
In andere woorden: bij de aanschaf van een Dragon Quest-game, is het duidelijk wat er verwacht kan worden; een typische klassieke Japanse rpg met monsters, turn-basedgevechten, donkere grotten en bruisende steden. De goede personages zijn op en top goedzakken en de schurken zijn zo slecht dat dit van ze af te lezen is. Dit wordt allemaal in een visuele stijl gebracht die de monsters en personages laten zien alsof ze uit de wereld van Dragon Ball zijn gelopen. De muziek wordt verzorgd door veteranen als Koichi Sugiyama (misschien wel een van de oudste componisten uit de industrie, die op een leeftijd van 85 nog werkt aan de muziek van Dragon Quest XI). Als een van deze elementen niet tot de verbeelding spreekt, dan verwachten we dat deze titel daar geen verandering in zal brengen.
Dragon Quest VIII is echter een uitstekende plek om te beginnen voor mensen met interesse in de Dragon Quest-reeks of een klassiek jrpg. De game mag dan wel tien jaar oud zijn, maar is uitstekend goed gerijpt en een uitstekend voorbeeld van een rpg om onderweg te spelen.
Zoals altijd het geval is in Dragon Quest-games nemen spelers de rol aan van een naamloze held. In deze game is onze held van oorsprong een bewaker van het kasteel Trodaine en de enige overgebleven bediende die een aanval van de kwaadaardige tovenaar Dhoulmagus heeft overleefd. Koning Throde en Prinses Medea hebben het ook overleefd, maar de koning wordt omgetoverd tot een groen monster en de prinses in een paard. Samen beginnen jullie een reis om Dhoulmagus te verslaan en de spreuk te verbreken. Bij het team voegen zich ook de goedhartige strijder, Yangus, en enkele andere bondgenoten, zoals de dochter van een rijke man, Jessica.
Dragon Quest VIII neemt zichzelf nooit te serieus en heeft een lichthartige toon die te vergelijken is met films als The Princess Bride en Stardust. Dat betekent niet dat het verhaal geen serieuze en verdrietige momenten bevat. Het overkoepelende verhaal is misschien een klein beetje simpel, maar wordt op een manier verteld dat de game moeilijk weg te leggen is. De personages zijn ietwat overtrokken in hun persoonlijkheid, wat vooral geldt voor Dhoulmagus; hij is een van de saaiste jrpg-schurken die we sinds tijden hebben gezien.
In tegenstelling tot het origineel zijn de monsters zichtbaar op de wereldmap en de plekken die bezocht worden (net zoals in de remake van Dragon Quest VII voor de 3DS). Dit maakt het makkelijker om te kiezen tegen welke monsters gestreden wordt (of juist niet). Gevechten zijn behoorlijk traditioneel en makkelijk te begrijpen. Het geheel is turn-based en zowel de personages als monsters kunnen aanvallen, magie gebruiken of zichzelf verdedigen. Uniek aan Dragon Quest VIII is de mogelijkheid om "Psyche up" te gebruiken. Hierdoor wordt een beurt overgeslagen en de aanvalskracht van een personage verhoogd. Door dit meerdere malen te doen wordt de aanvalskracht vermenigvuldigd, wat zeker van pas komt (pas wel op, vijanden hebben dezelfde optie).
Afgezien van enkele praktische opties voor het aanpassen van de game, zoals het gebruik van de twee schermen, bevat de 3DS-versie geen noemenswaardige toevoegingen. Fans van het origineel zullen de toevoeging van twee nieuwe (en bekende) personages waarderen. Een andere toevoeging is een camerafunctie, waarmee foto's gemaakt kunnen worden van bepaalde voorwerpen en personages. Het verhoogd de bewustwording van de omgeving en is blijkt leuker dan op het eerste gezicht lijkt.
Het spelen van de game gedurende de kerstdagen, op vluchten en tijdens het wachten heeft ons bewezen dat Dragon Quest VIII een perfecte game is voor onderweg. Het rustige tempo, de bekende gamemechanieken, de simpele doch effectieve muziek en de charmante visuele stijl dragen stuk voor stuk bij aan een goede handheldervaring. Het rustige tempo voelt als een fijne afwisseling ten opzichte van recentelijke rpg's, die iets intenser zijn, of we het nou hebben over Bravely Second of Final Fantasy XV. Hopelijk krijgen enkele andere klassiekers uit dezelfde periode een gelijkwaardige handheldbehandeling, vooral voor iedereen die geen PS2 in bezit hebben gehad.
Niet alles in deze remaster is echter even goed uitgevoerd, met name op visueel vlak. Het vergelijken van een video van de originele PS2-versie en de 3DS-versie toont dat de 3DS-versie geen scherpere visuals biedt. Juist integendeel. De 3DS-versie ziet er zelf minder goed uit dan het origineel, dat is jammer waar het origineel schitterede dankzij de prachtige cel-shading. De reden kunnen we naar gissen, maar een vernieuwde versie van een tien jaar oude game zou er beter uit moeten zien. Het feit dat de 3DS-versie niet gebruik maakt van de 3d-mogelijkheden is ook verrassend.
De muziek in de game heeft wel een goede upgrade gekregen, maar dat kan niet gezegd worden over de voice-acting. Hieruit wordt het duidelijk dat het de eerste game in de reeks was die voorzien werd van voice-acting. Yangus, is bijvoorbeeld zo over de top dat we niet begrijpen dat de ontwikkelaar hier niet opnieuw naar heeft gekeken.
Wat we overhouden is een port van een oude klassieker, waar veel meer aandacht aan geschonken kon worden. De tekortkomingen overschaduwen gelukkig niet de overduidelijke kwaliteiten van de game. Dragon Quest VIII weet na tien jaar nog zijn mannetje te staan en het is bleek wederom een genoegen om het oude avontuur opnieuw te beleven. Spelers houden van een snellere ervaring moeten hun relaas ergens anders zoeken, maar als je nieuwsgierig bent naar het genre of de reeks is een aanbeveling zeker op zijn plaats.