Ik begin met een persoonlijke anekdote. In 2017, toen ik hier begon te schrijven, was de eerste opdracht die ik kreeg het herzien van Dragon Quest Heroes II. Een franchise die ik op dat moment kende, maar een type spel dat ik op dat moment nog niet had geprobeerd: de "musou". Sindsdien heb ik elke titel van het genre beoordeeld die op de redactie kwam en hoewel ik niet zou zeggen dat ik een expert of een die-hard fan van het voorstel ben, geniet ik er genoeg van en waardeer ik de (subtiele) verschillen tussen het ene spel en het andere van dezelfde stijl buiten het artistieke ontwerp.
Misschien heeft iemand op dit punt een definitie nodig van een "musou" -videogame, en afgezien van de Japanse vertaling voor "de enige echte" of "onvergelijkbare", bevinden we ons met een extreme variant van hack and slash, waarbij een enkel personage (de held) het opneemt tegen hordes vijanden (tegen honderden of zelfs duizenden vijanden) terwijl hij het opneemt tegen andere helden in het algemeen, epische gevechten. Een premisse die Koei Tecmo en Omega Force al tientallen jaren exploiteert en verfijnt, te beginnen met één serie in het bijzonder: Dynasty Warriors. De serie heeft het epische Romance of the Three Kingdoms opnieuw gespeeld voor consolegeneraties, waarbij elke iteratie een nieuw detail toevoegt: helden, wapens, levelontwerp, nieuwe vaardigheden... Maar de essentie bleef hetzelfde, zowel in deze als in de andere series. En nu is het team teruggekeerd naar zijn oorsprong om te creëren wat ze beloven dat een nieuw begin is. Dynasty Warriors: Origins ziet er ongelooflijk uit en stelt een nieuw technisch plafond voor een genre dat optimalisatie al als kenmerk heeft. Maar tegelijkertijd behoudt het enkele van zijn meest bekritiseerde en overbodige punten, waardoor het opgesloten blijft in die verborgen niche die zo moeilijk te doorbreken is buiten Japan.
Dynasty Warriors: Origins keert opnieuw terug om ons onder te dompelen in de machtsstrijd en politieke intriges die in de roman The Romance of the Three Kingdoms worden verteld. Een historisch verhaal dat zich uitstrekt over feit en fictie en het krampachtige verval van de Han-dynastie in China beschrijft en de opkomst van drie koninkrijken die strijden om de dominantie van het rijk. Hier nemen we de controle over een naamloze krijger die zijn geheugen heeft verloren en die, zoals het lot het wil, verstrikt raakt in het begin van de Yellow Turban opstand. Van daaruit zal hij een enorme cast van personages en historische figuren ontmoeten met wie hij zal vechten, soms als bondgenoot en soms als vijand, op enorme slagvelden met realistische esthetiek.
Om ergens te beginnen, de grootste prestatie van Dynasty Warriors: Origins is geweest om het concept van gevechten naar een nieuw niveau te tillen. Er zijn duizenden vijanden tegelijk op het scherm, die op een georganiseerde en gecoördineerde manier vechten. Helden aan beide kanten geven bevelen dat de gewone troepen in formatie volgen, en dat geeft gewicht aan de massa soldaten die meestal alleen dienden om in de weg te staan als je van het ene doel naar het andere op de kaart gaat. Het is ook geen paradigmaverschuiving, maar misschien zijn er nu meer momenten om een "strategische terugtrekking" in een andere richting te overwegen terwijl je op zoek gaat naar een alternatieve manier om het leger voor je te omzeilen.
Het is nog steeds lonend om je een weg te vegen en te hakken, en nu hebben we ook een aantal subsystemen voor gevechten tegen unieke vijanden die ze een beetje boeiender maken. Deflections, Counterattacks en Arts (vaardigheden) variëren met elk van de negen wapentypen die je in het spel ontgrendelt. En het beste is dat we tijdens het gevecht naar believen tussen hen kunnen schakelen vanuit het pauzemenu, waarbij we profiteren van hun sterke punten in elke situatie. Een zwaard werkt bijvoorbeeld goed in duels of tegen enkele vijanden, maar de Pudao of Double Halberds zijn veel effectiever tegen grote groepen. En dan zijn er natuurlijk de Musou-aanvallen: opgeladen vaardigheden die een gevecht kunnen veranderen als ze voor het juiste moment worden bewaard. Visueel is Dynasty Warriors: Origins in dit opzicht onberispelijk, en elke treffer en speciale beweging is een lust voor het oog.
Het zijn de grote gevechten die het tempo bepalen voor de vijf hoofdstukken van het spel, maar er zijn ook de Skirmishes, kleine scenario's van eenvoudige doelen die oneindig over de kaart verschijnen. Deze kleinere scenario's zijn ideaal voor het testen en upgraden van wapenstatistieken, en ook voor het verbeteren van je vaardigheden of het trainen van specifieke tactieken. En hiermee hebben we ook het feit dat Origins kan veel langer duren dan andere games in zijn soort, tot of zelfs meer dan 100 uur, als je alle inhoud en de verschillende eindes wilt zien. Persoonlijk heb ik altijd het gevoel gehad dat het verhaal het minst belangrijke is in dit soort games, dus als je op zoek bent naar de pure actie-ervaring, zul je waarschijnlijk tevreden zijn met 25-30 uur bij de eerste playthrough.
Wat is het grootste probleem met Dynasty Warriors: Origins ? Nogmaals, je vastklampen aan een verhaal dat niet goed valt bij het reguliere westerse publiek, vol met totaal onspeelbare tussenfilmpjes (in feite kun je de tussenfilmpjes helemaal overslaan en het zal net zo leuk zijn), en ook een tempo van gameplay dat je in slechts een paar uur kan verzadigen, waarbij je weinig tot geen progressie in je speelstijl ziet. Je kunt letterlijk het einde bereiken met dezelfde vaardigheden die je in de eerste drie uur van het spel krijgt, en door uitrusting en wapens te vervangen door het volgende hogere model dat je in de winkel of in het volgende gevecht vindt, is het hele systeem overbodig en vrij onnodig. De beste manier die ik zie om ervan te genieten zonder op te geven, is door een paar grote gevechten per sessie te doen, afgewisseld met verschillende schermutselingen.
Als je een liefhebber bent van het musou-genre, is dit een must-have titel voor jou. Maar als dit de eerste keer is dat je dit soort games speelt, is het goed om te weten dat herhaling en "routinematige" gevechten er deel van uitmaken. In ieder geval voel je je een echt "unieke" held.