Elden Ring: Schaduw van de Erdtree

Ik weet niet of Miyazaki opzettelijk loog toen hij in een interview verklaarde dat het Shadow Realm, waar de Shadow of the Erdtree-uitbreiding plaatsvindt, ongeveer zo groot is als het Limgrave-gebied van Elden Ring. Want in deze sombere nieuwe wereld, waar de enorme, ziekelijk uitziende Scadutree een constant symbool is van de wanorde en het verval van de wereld, zal je Tarnished enorm verschillende biomen en twee nieuwe legacy-kerkers verkennen - beide enkele van FromSoftware's beste werk tot nu toe.

In termen van de hoeveelheid landmassa om overheen te rijden op ons favoriete dubbelspringende paard aller tijden, Torrent, is het Schaduwrijk lang niet zo groot als het hoofdspel. Aan de andere kant vertegenwoordigt de nieuwe wereld een andere, en naar mijn mening veel boeiendere, benadering van het ontwerp van de open wereld, waarbij de beperkte landmassa wordt gecompenseerd door een duidelijk verticaal en veel meer inhoudelijk verzadigd ontwerp. Overal waar je gaat, zijn er verleidelijke bezienswaardigheden om naar toe te gaan - donkere forten en kastelen met torens en torenspitsen die naar de hemel draaien, diepe ravijnen met sprankelende rivieren en donkere bossen, en een gigantische, grillige berg waarvan je gewoon weet dat het de thuisbasis is van een dodelijke draak. Maar het is niet altijd eenvoudig om bij deze bezienswaardigheden te komen. Natuurlijk zijn er vaak duidelijke hoofdwegen om te volgen, maar meer dan ooit moet je in het hoofdspel op zoek naar kleine, ogenschijnlijk onbeduidende zijwegen en grotten en goed uitkijken naar kleine richels om omhoog of omlaag te klimmen langs steile hellingen en diepe ravijnen.

Terwijl je de wereld verkent en in kaart brengt, zul je ongetwijfeld meer gouden kruisen tegenkomen die de locatie van de god Miquella markeren. Het is de empathische broer van de godin van de oorlog, Malenia, die jij en een handvol nieuwe raadselachtige personages proberen op te sporen. Deze omvatten Leda, een van Miquella's trouwste volgelingen, Freya, een gladiatorenachtige vrouw die aan de zijde van generaal Radahn heeft gevochten, en de oudere en wijze Ansbach, die zelfs na zijn dood in dienst is van Lord Mogh. Het verhaal is zoals altijd cryptisch, maar net als het hoofdspel heeft de wereld een mythologisch gewicht dat je motiveert om te proberen de motieven van de verschillende halfgoden en heiligen en hun onzichtbare kosmische invloeden bloot te leggen.

Het zou geen FromSoftware-product zijn als het verkennen van een ingewikkelde, uitgestrekte wereld niet hand in hand zou gaan met talloze intense gevechten, en Shadow of the Erdtree is daarop geen uitzondering. Het is niet voor niets dat de toelatingseis voor de uitbreiding is om de bazen Radahn en Mogh in het hoofdspel te hebben verslagen en dat het wordt aanbevolen om rond level 150 naar het Shadow Realm te reizen, omdat hier de meest dodelijke tegenstanders op de loer liggen waarmee je Tarnished te maken krijgt.

Een van de hoogtepunten van het verkennen van een nieuwe FromSoftware-game is naar mijn mening het tegenkomen van onbekende bazen, dus maak je geen zorgen, ik zal ze niet bederven. Ik kan je echter vertellen dat sommige van de bazen tot de meest filmische behoren die FromSoftware ooit heeft gemaakt en je vaardigheden tot het uiterste zullen drijven. Ik durf zelfs te zeggen dat een van hen (optioneel) Malenia-niveau is, terwijl de eindbaas nog uitdagender is. En in het geval van de eindbaas moet ik eerlijk toegeven dat FromSoftware de grens heeft overschreden. Ik merkte dat ik in lachen uitbarstte over hoe weinig respijt ik had tussen de onophoudelijke fatale aanvallen van de baas - allemaal met een enorm bereik en spatschade.

Schaam je dus niet om alle hulp aan te nemen die je kunt krijgen. Masochisten staan er misschien op om zich te onthouden van Spirit Ashes, maar het voelt echt alsof elke baas is ontworpen om ze uitgebreid te gebruiken. Daarnaast is het van cruciaal belang dat je het Shadow Realm grondig verkent op zoek naar nieuwe upgradematerialen genaamd Scadutree Fragments en Revered Spirit Ashes. De eerste verhoogt je eigen schade terwijl je de hoeveelheid die je van vijanden neemt vermindert, terwijl de laatste hetzelfde doet voor je geestesas. Deze hebben alleen effect binnen het Schaduwrijk en bagatelliseren de inhoud van het hoofdspel niet. Het is mijn sterkste aanbeveling om je Tarnished zo vaak mogelijk te upgraden, want zelfs met een bijna volledig geüpgraded personage, doden normale trash mobs me in een paar treffers.

Natuurlijk zijn Spirit Ashes en nieuwe upgradematerialen niet de enige dingen die je zullen helpen de vele gevaren van het Shadow Realm te overwinnen. Een groot aantal nieuwe wapens en spreuken wachten om gevonden te worden en zijn een van de hoogtepunten van de uitbreiding. Met maar liefst acht nieuwe wapencategorieën en een overvloed aan toevoegingen aan bestaande, is er voor elke denkbare build iets te vinden, hoewel sommige meer favoriet zijn dan andere. Het is bijna onmogelijk voor mij om een favoriet wapen te kiezen, omdat ik een grote fan ben van zoveel van de nieuwe toevoegingen: Brutal Great Katana's, elegante Light Greatswords, snijdende Wolverine-klauwen, werpbijlen, Messmer's vlammende speren en niet in de laatste plaats de nieuwe vechtsportwapens waarmee je vuisten, nierstoten en vliegende trappen kunt uitdelen, hoe zwaar het pantser ook is dat je draagt.

Net als je denkt dat je je droomwapen hebt gevonden, stuit je op een nieuw wapen dat je gewoon moet proberen. En het zal keer op keer gebeuren, daarom zul je veel bezoeken brengen aan Renalla - het personage in het hoofdspel waarmee je kunt respeceren. Daarom is het enigszins frustrerend dat het respec-materiaal Larval Tears nog steeds een beperkte bron is. Aan de andere kant wil de uitbreiding dat je experimenteert met de vele nieuwe wapens en is het buitengewoon genereus in het uitdelen van materialen om wapens te upgraden.

Ik heb het al gehad over het dichter opeengepakte ontwerp van de open wereld, maar het zou zonde zijn om niet ook de nieuwe legacy-kerkers te noemen. Terwijl de eerste van de twee, genaamd Belurat, Tower Settlement, "slechts" een ijzersterke kerker is die vergelijkbaar is met die in het hoofdspel, is de tweede legacy-kerker, Shadow Keep, een van de beste kerkers die FromSoftware ooit heeft gemaakt. Dit sombere bolwerk is naadloos geïntegreerd in de wereld met meerdere in- en uitgangen en combineert de beste elementen van de eerdere middeleeuwse kastelen, torens en bibliotheken van de ontwikkelaar met veel nagelbijtende platformactie en een boeiend nieuw concept om een overstroomd district droog te leggen.

Het kan geen kwaad dat de nieuwe kerkers (evenals de Shadow Realm zelf) visueel verbluffend zijn. Ondanks dat het op dezelfde technologie draait als de nu meer dan twee jaar oude Elden Ring, zul je je verbazen over de prachtige architectuur en adembenemende uitzichtpunten. Het is vermeldenswaard dat ondanks zijn sombere naam, het Shadow Realm ook heldere en zeer avontuurlijke gebieden biedt, vergelijkbaar met Liurnia of the Lakes uit het hoofdspel. Aan de andere kant van het spectrum hebben we een beslist op Bloodborne geïnspireerde horrorruimte, die ik je zou aanraden om met oordopjes te spelen.

Ik heb duidelijk moeite om mijn armen over Shadow of the Erdtree te krijgen. FromSoftware heeft zichzelf niet opnieuw uitgevonden met de uitbreiding, maar ik denk dat ze hun beste stuk inhoud tot nu toe hebben gemaakt, zowel vanuit esthetisch als, nog belangrijker, vanuit ontwerpoogpunt. Ik ben een grote fan van de kleinere, maar veel verticalere en inhoudrijkere open wereld, met een extreem meeslepende legacy-kerker, enkele van de meest filmische bazen in de geschiedenis van de ontwikkelaar en een schat aan coole nieuwe wapens. Voor ongeveer £ 35 krijg je een uitbreiding die beter en rijker aan inhoud is dan de meeste games voor de volledige prijs. Het is echter belangrijk om te benadrukken dat de uitbreiding zeker niet voor iedereen is weggelegd. Het heeft niet alleen vrij strikte toelatingseisen, het is ook compromisloos ontworpen voor Souls-veteranen. Als je gefrustreerd was door de moeilijkheidsgraad van het hoofdspel, kun je je afvragen of dit iets voor jou is. Als je houdt van nagelbijtende verkenning en intense eindbaasgevechten die je tot het uiterste drijven, dan staat je een werkelijk ongeëvenaarde ervaring te wachten.