Fire Emblem Warriors

Rond de 4647 vijanden stormen tegelijkertijd op ons af. We spelen als een tengere blonde jongen met een animé-kapsel en slappe oneliners en drukken ritmisch op de Y-knop om te vechten. Het dodental neemt met een razend tempo toe en een teller schiet naar 1-2-5-11-31-55 en zo voort. Als laatste activeren we een speciale aanval die ons personage doet opgloeien en tot spectaculaire camerahoeken die alle actie tonen; inclusief nog eens een twintigtal tegenstanders die het digitale onderspit delven.

Het lot van bijna honderd vijanden is beslecht, maar Fire Emblem Warriors is een van Omega Force' oh-zo-populaire Musou-games en hier is dat even indrukwekkend als het strikken van je veters. Om de hoek staan er alweer honderden tegenstanders om ons zwaard te wachten, en verder op wacht een eindbaas. We beginnen weer weg te hakken en ritmisch Y in te drukken.

Het zou erg makkelijk zijn om Fire Emblem Warriors van een laag cijfer te voorzien. Het verschilt erg weinig van de Musou-opzet, die inmiddels is uitgebreid met versies en spin-offs die eigenlijk iets te veel van het goede lijken. Ze hebben allemaal vijanden in grote hordes die zichzelf met een doodswens als lemmings op je wapens werpen en het is niet veel meer dan dat. Oorspronkelijk draait de reeks over de epische historische Chinese roman Romance of the Tree Kingdoms, weliswaar met enorm veel liberale interpretaties van deze gebeurtenissen, maar we hebben ook Samurai Warriors met Japanse krijgers gezien die sashimi maken van suïcidale troepen, evenals interpretaties van de One Piece-animé en The Legend of Zelda in Hyrule Warriors.

Echter zijn we absoluut niet van plan Fire Emblem Warriors een lage score te geven. In tegendeel. In principe hadden alle incarnaties van de games die we speelden een ding gemeen: ze zijn allemaal leuk om te spelen. Het is een reeks die slaagt in het bieden van intuïtieve entertainment, terwijl er ook nog genoeg diepgang te vinden is om een speler zijn vaardigheden te laten aanscherpen van het begin tot het einde - en daarbij je over te halen om nog één keer te spelen. Of twee keer.

Dit keer is Fire Emblem het thema en hoewel dit normaal gesproken een strategiegame is, past het thema erg goed. In plaats van het gebruiken van turn-based-actie om tegenstanders te verslaan, kun je nu vrij rondrennen en vijanden in real-time aanpakken. Het zijn dezelfde slagvelden, alleen vanuit een ander perspectief. De oorsprong als een strategiegame is ook nog merkbaar, viert het bronmateriaal en biedt veel fan-service voor fans van de reeks. Zo zijn er bijvoorbeeld pixel-versies van alle helden in de menu's en kun je nog steeds er voor te kiezen om personages die doodgaan ook voor altijd te verliezen...

Misschien wel de meest overduidelijke connectie met de hoofdreeks qua gameplay is hoe het klassieke wapendriehoek uit Fire Emblem-games in deze game gebruikt wordt door het markeren van bij welke vijanden je een voordeel hebt en bij welke een nadeel. Dit betekent dat het altijd loont om je krijgers te voorzien van de juiste uitrusting en de juiste troepen voor de juiste vijand te gebruiken. Zwaarden verslaan bijlen, bijlen verslaan lansen, en lansen verslaan zwaarden. Voor ieder gevecht begint kun je makkelijk de bevelhebber spelen en anderen op de meest gunstige positie plaatsen. Je moet besluiten of je iemand aan je kant nodig hebt voor sterke team-aanvallen (en voor de relaties) of om te genezen. Stuur je Frederick en zijn grote oorlogspaard recht door de vijanden heen op zoek naar ververwijderde mini-bazen en welke route moet jezelf nemen?

Het scherm wordt direct ondergesneeuwd met symbolen en opties, wat gelukkig nooit lastig is om te begrijpen. Daarbij wordt je gebombardeerd met hulpschermen die constant uitleggen en je helpen herinneren hoe alles werkt en welke opties je hebt. Gebruik je extra energie, genees je iemand anders, vuur je speciale aanvallen af, wissel je personages, probeer je midden de strijd iets te kopen van Anna, neem je een plek over waar vijanden blijven 'spawnen' of haast je je naar de eindbaas en probeer je het gevecht te beëindigen?

Er is zeker een bepaalde diepgang te vinden in Fire Emblem Warriors, wat we zeker waarderen, en het is duidelijk groter dan het normale aanbod in de Musou-reeks. We denken dat dit gedeeltelijk komt doordat de game op Fire Emblem gebaseerd is, waar het verdiepen in menu's, het uitzoeken van wapens en dergelijken een sleutelelement is en iets dat fans verwachten.

Anderszins zijn de menu's niet iets waar we dol op zijn in deze game. Jazeker, het biedt goede opties, maar het is vaak onduidelijk hoe dingen werken en wat de beste mogelijkheden zijn. Zo moet je bijvoorbeeld veel verzamelde uitrusting vernietigen om nieuwe materialen te krijgen om andere accessoires te kunnen upgraden. We hadden vaak gewild dat we automatisch voor de beste uitrusting voorhanden konden kiezen om zo micromanagement te voorkomen, en daarbij is het ook een tikkeltje aan de saaie kant.

Neem bijvoorbeeld iets overduidelijks als het spelen van de co-op. Dit is niet iets wat je kunt kiezen vanuit het startmenu in de game, maar dit moet je selecteren voordat je een hoofdstuk begint en daarbij moet speler 1 de tweede speler toevoegen (in plaats van dat speler 2 zichzelf toevoegt). Weliswaar is dit geen hogere wiskunde, maar het is een van de eerste games waarin we zelf opzoek moesten gaan in de menu's om de twee speler-modus te vinden en vervolgens ook hoe we deze moesten opstarten. Dat is iets waar in al onze jaren als verwent gamers nooit zijn tegengekomen.

Vindt je het: dan biedt de twee speler-modus klassieke split-screen gameplay. Het leidt tot een lagere framerate, maar voelt nooit schokkend, zelfs als beide spelers hun meest spectaculaire aanvallen met de nodige vuurwerk en effecten en bergen dode vijanden op het scherm gebruiken. We vinden de Musou-reeks ook zeker veel vermakelijker met twee spelers, maar Fire Emblem Warriors is even leuk als je deze alleen speelt. Alleen kun je alle belangrijke beslissingen maken en meer genieten van het role-playing-gedeelte van de game.

We moeten ook zeker de graphics van de game uitlichten. De Fire Emblem-personages zijn erg goed ontworpen in drie dimensies met geweldig design en uitstekend gebruik van de technologie. De beeldkwaliteit is erg scherp met prima 'anti-aliasing' en verrassend stabiel. Het ziet er in draagbare vorm bijna nog toffer uit, met de epische grote gevechten op een klein scherm. Het is jammer dat de tussenfilmpjes die het verhaal vertellen teleurstellen doordat deze grotendeels bestaan uit stilstaande afbeeldingen met personages die lange gesprekken met elkaar hebben. Gelukkig zijn er ook traditionele bewegende tussenfilmpjes, die het wel aantrekkelijk maken om het verhaal te volgen.

De voice-acting is een onderdeel waar nog het nodige verbeterd had kunnen worden. Bij de release zijn de Japanse stemmen te downloaden als je deze je voorkeur genieten, maar iedereen die met de Engelse stemmen speelt kan zich voorbereiden op enkele 'goedkope' animé-stemmen. Aan de andere kant maakt de game dit enigszins goed door de geluidseffecten die zijn overgeheveld uit de Fire Emblem-reeks en we genoten ook enorm van de Japanse gitaarsnaren die tijdens gevechten driftig memorabele melodieën inzetten.

Het verhaal van Rowan en Lianna (de eerste ondraaglijk, de tweede veel leuker) is niet iets dat aspireert een Game of the Year-award binnen te slepen voor het beste verhaal, maar we hadden voorheen in de Musou-reeks nooit een reden om duizenden vijanden af te slachten en dat is nu ook geen probleem. We hebben enorm genoten alle bekende Fire Emblem-gezichten lang te zien komen tijdens het avontuur en hadden vaak moeite om de console 's avonds af te sluiten simpelweg omdat we meer wilden spelen. Dat is dan ook een goed teken en Fire Emblem Warriors is dan ook een geweldige game. Het had iets beter afgewerkt kunnen worden, maar de Musuo-reeks is al vele jaren niet zo goed geweest als deze game.