Hades II: Einde controverse uitgelegd

**WAARSCHUWING Dit artikel bevat enorme spoilers voor het verhaal van Hades II.**

Hades II is in veel opzichten superieur aan zijn voorganger. De gameplay is strakker, er is een hele extra route om te verslaan, er is over het algemeen gewoon meer inhoud. Nu de game echter in v1.0 is geland en het einde is onthuld, zijn fans er verdeeld over, met enkele kritiek op hoe Supergiant besloot dat het verhaal van Melinoë en Chronos tot een einde zou komen.

Waarom zijn mensen dan zo geïrriteerd? Nogmaals, als je echt spoilers wilt vermijden, raden we je aan nu weg te kijken. Anders gaan we het einde vanaf nu bederven. Weg? Oké, goed. Om het einde in Hades II te bereiken, moet je zowel Chronos als Typhon meerdere keren verslaan. Elke keer dat je Chronos verslaat, spreekt Melinoë met haar broer Zagreus in het verleden door middel van dromen en bedenkt ze een plan om een definitief einde te maken aan Chronos.

Klinkt allemaal goed, toch? Dood aan Chronos en zo. Behalve, als je de moeite hebt genomen om Typhon en Chronos meerdere keren te doden, geef je de verantwoordelijkheid door aan Zagreus, die in plaats van Chronos voorgoed te vermoorden, hem uitnodigt om zich bij het Huis van Hades aan te sluiten en bij zijn familie te wonen in plaats van hem op te sluiten. Dit leidt er vervolgens toe dat de huidige Chronos zijn missie en oorlog tegen Olympus opgeeft, je familie bevrijdt en in feite een goede kerel wordt voor de nabije toekomst.

Fans online hebben behoorlijk wat kritiek op het einde gedeeld, wat grotendeels aangeeft hoe onbevredigend het voelt. Nadat je aan een zoektocht naar wraak bent begonnen, zit je helemaal aan het einde zonder omdat Chronos plotseling van gedachten verandert. Ook voelt het alsof het verhaal van Melinoë effectief wordt beëindigd door de hoofdpersoon van de eerste game alsof haar moment van haar is afgenomen.

Ik gaf Hades een 10/10, en ik blijf bij die score, maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet kan zien waar mensen vandaan komen met het einde. Het voelt als een beetje een uitvlucht, ook al wisten we allemaal dat dat zou gebeuren. Hades II is een roguelike, wat betekent dat we bijna nooit op een punt zouden komen waarop Supergiant zou zeggen: "Oké, jongens, je mag niet meer spelen omdat je het spel hebt verslagen." We zagen hetzelfde in Hades, maar Zagreus die de verdediging van het House of Hades uitprobeerde, voelde als een veel gemakkelijkere pil om te slikken dan Melinoë die oude bazen bleef mishandelen vanwege een kavel op MCU-niveau van tijdlijn onzin.

Ik ben het niet eens met het argument dat het niet past bij Zagreus om Chronos te sparen. De hele reis van Zagreus in Hades gaat over het herstellen van zijn familie, en het is dus onwaarschijnlijk dat hij zijn eigen grootvader zal vermoorden alleen maar omdat een droom hem dat vroeg. Zagreus zal Time niet permanent beëindigen zonder op zijn minst te proberen hem tot rede te brengen, en dus wanneer Chronos besluit dat hij geen wraak zal nemen op zijn familieleden, kun je zien waarom Zag deed wat hij deed.

Ik ben het echter wel eens met andere punten. Dat Zagreus degene is die beslist hoe het verhaal eindigt, berooft Melinoë en dus de speler van de autonomie die ze eerder hadden. Hun missie wordt in wezen weggevaagd. Maar tot de kracht van Supergiant is het niet zo dat het schrijven helemaal niet op de hoogte is van dit probleem. Personages die Chronos achtervolgden, zoals Hecate en Melinoë, blijven achter met een bitterzoete smaak in hun mond omdat ze nu de aanwezigheid van een Titan moeten verdragen die ze al zo lang wilden doden.

Ja, Hades II had zichzelf een beetje in een gat geschreven met de ernst van dit verhaal, en het einde voelde alsof het ofwel bevredigend zou zijn en ons ervan zou weerhouden meer te spelen, of ons zou laten doorgaan met het gevoel dat we niet echt veel hebben bereikt vanuit een verhalend perspectief. Gedurende de hele tijd dat Hades II in Early Access was, hadden fans echter een andere theorie over hoe het zou eindigen. Melinoë wordt in de Griekse mythologie sterk geassocieerd met nachtmerries, en dus wees de theorie in wezen op de godin die Chronos voor eeuwig martelde door de Zwarte Steen van Chaos, en herinnerde hem eraan dat als hij zou proberen te ontsnappen of opnieuw tegen haar familie zou vechten, ze bereid zou zijn om op hem te jagen.

Dat is een duister einde. Waarschijnlijk te donker voor Supergiant, die duidelijk een positievere kijk op de finale van het verhaal wilde. Het zou voor mij persoonlijk echter meer voldoening hebben gegeven om dat einde te zien, omdat het zou voelen alsof Melinoë's werk kan doorgaan zonder dat er al te veel vraagtekens zijn over de wereld en wat ermee is gebeurd. Zoals het er nu uitziet, voelt het einde van Hades II aan als een beetje een natte spons. Het is een gebrek aan toewijding aan de duisternis van Melinoë die Chronos niet kan doden, of aan het aanbreken van een nieuw tijdperk zonder tijd terwijl ze een permanent einde aan hem maakte. Het is moeilijk te zeggen wat Supergiant anders had kunnen doen, maar naarmate het discours vordert en meer mensen het einde van het spel bereiken, zullen we moeten zien of het sentiment verandert.