Hands-on impressies met Like a Dragon Gaiden: The Man Who Erased His Name

Ik geef toe dat ik veel tijd heb doorgebracht in de Sega-stand op Gamescom, maar er waren zoveel belangrijke releases voor de komende maanden dat ik de kans niet kon laten liggen om als een van de eersten ze uit te proberen. En hoewel ik Sonic Team en Atlus al had bezocht, moest ik toch een kamer in om af te spreken met een vriendin die ik al jaren niet meer had gezien: Kazuma Kiryu.

Botweg gezegd keert de legendarische hoofdpersoon van de Yakuza-serie terug met betere graphics, een verbeterd systeem (met die Agent stijl waar ik het over zal hebben) en met serieuzere blikken, fronsen en "niet op mijn zenuwen werken, ik heb een slechte dag" gezichten dan in zijn zeven canonieke afleveringen tot nu toe. In de demo die ik in Keulen zag, trof hij me echter ook als een vermoeide man, uitgeput van een leven van strijd en wiens momenten van rust of geluk nauwelijks een ademtocht duren. Zoals we al weten van het einde van Yakuza 6, ensceneerde Kiryu de cover-up van zijn nepdood en trok zich terug uit de Yakuza in ruil voor het worden van een slaapagent van de overheid. Maar het lot van de Dragon of Dojima lijkt een nooit eindigend gevecht tot het einde der dagen, en deze keer verandert wat een routineuze escortemissie zou worden in een afpersing van de ex-yakuza om de weeskinderen van het weeshuis dat hij hielp oprichten te beschermen.

Hoewel we duidelijk geen verhaal in de demo hebben gezien, twijfel ik er niet aan dat het verhaal de serie zal waarmaken, iets dat de producent van dit deel zelf, Hiroyuki Sakamoto, me heeft overgebracht in het interview dat ik met hem had, dat je hieronder kunt zien.

Nogmaals, in deze demo kon ik Kiryu alleen maar zien aankomen met een jong meisje genaamd Akame in dit Kamurocho-achtige neonverlichte paradijs met een enorm kasteel op de achtergrond dat bekend staat als "The Castle". Eigenlijk bevinden al die gebouwen (met casino's, winkels, boetieks, arcades en ga zo maar door) zich in een gigantisch vrachtschip waar dit gedeelte plaatsvindt, wat perfect is om ons de grote verscheidenheid aan nevenactiviteiten en minigames te laten zien die hier zijn geïntroduceerd. Maar voordat ik zelfs maar de deur van het eerste casino kon naderen, klaar om een paar duizend yen uit te geven, kwam een groep yakuza-voetsoldaten (duidelijk beginners, want ze weten niet met wie ze knoeien) naar buiten op zoek naar een gevecht. En ik ben blij dat ik eindelijk een voorproefje krijg van de Agent vechtstijl.

De combat is gebaseerd op fancy moves en het gebruik van omgevingsobjecten en een soort haak waarmee je vijanden vastbindt en tegen elkaar of tegen de grond gooit. De gebruikelijke combo's zijn hier ook, maar in dit geval lijkt Kiryu "schoner" te vechten, alsof hij een deel van zijn woede tegenhoudt en in plaats daarvan nauwkeurigere klappen uitdeelt. De besturing is geweldig en het personage beweegt van tegenstander naar tegenstander over het scherm met onmiddellijke reactie. Vergeet niet dat Like a Dragon Gaiden een actiegame is en geen turn-based RPG, zoals Like a Dragon met Ichiban Kasuga.

De Agent-stijl lijkt vooral effectief te zijn tegen grote groepen vanwege het gebruik van elk object in de omgeving, of het nu billboards, lantaarnpalen of de bovengenoemde haak is, die vanwege zijn efficiëntie en snelheid heel gemakkelijk te misbruiken is. In slechts enkele ogenblikken hebben we de scène gewist, maar we hebben nog een afspraak als we verder willen vechten in de Coliseum, waar we onze groep personages kunnen aanpassen met enkele van de bekendste gezichten van de Yakuza-serie en ze tegen elkaar kunnen spelen, speciale regels kunnen toevoegen of enkele momenten van de saga opnieuw kunnen creëren. Maar omdat de tijd kort is, haastten we ons naar The Castle om te onderzoeken wat het te bieden heeft, en het lijkt erop dat als je het geld bij je hebt, deze locatie urenlang kan worden vermaakt wanneer de game in november uitkomt.

Het mini-game systeem leidde ons naar een kamer waar we aan tafels konden zitten en ons geld konden inzetten op kaartspellen met decks van Hanafuda. Ik ben niet erg bekend met Oicho-Kabu, maar ik heb zeker genoten van de Koi-Koi. De interface voor deze minigames is zeer intuïtief en zelfs als je deze games nog nooit eerder hebt geprobeerd, kun je meteen leren met de uitgebreide tutorials. Maar maak je geen zorgen, als je geen zin hebt om traditionele Japanse kaartspellen te leren, zul je ook westers plezier vinden in poker of darts, en dat is slechts een glipse. Prijstokens kunnen worden ingewisseld voor items en accessoires die de statistieken van Kiryu verbeteren, dus het is waarschijnlijk de moeite waard om hier een paar uur te stoppen om ervan te genieten.

En omdat de tijd begon te dringen, wilde ik de kans niet missen om een van de meest merkwaardige nieuwe functies van Like a Dragon Gaiden te zien: de Cabaret. Dit is een gebouw waarin je toegang hebt tot een minigame (een mini visual novel?) waarin we echte beelden zien van "escort" -meisjes die typerend zijn voor de dure entertainmentbars van Japan, die behulpzaam zijn en die een gesprek voeren en drankjes brengen. Door middel van dialoogopties kun je hen vragen om je te vertellen over hun verleden, om met een bepaalde "toon" te spreken of om je over dingen te vertellen. Niet dat het heel diep gaat, maar ik vond dit een stap verder in het nabootsen van de activiteiten waar leden van de "echte" gezinnen thuis ongetwijfeld van genieten.

Helaas eindigde de demo net toen ik de kamer verliet, maar dankzij deze glimp kan ik nu al zeggen dat Like a Dragon Gaiden een van mijn meest verwachte games zal zijn tussen nu en het einde van het jaar: een veelbelovend verhaal, de meest bevredigende gevechten in de hele serie en tientallen minigames (ik kan niet wachten om de nieuwe karaoke-afspeellijst te zien) om eindeloos van te genieten. 9 november, kom nu.