Hands-Off Impressies over Star Wars Outlaws: De Hype is sterk met deze

Van de titels die ik (iemand) niet heb kunnen spelen, werd Star Wars Outlaws automatisch mijn Game of the Show in de afgelopen week of zo van Summer Game Fest evenementen in L.A. Ik dacht eerlijk gezegd dat het ver, ver weg was, en dus had ik niet verwacht dat Massive Entertainment's tweede teaminspanning "TBA2" zou zijn in het vertrouwelijke schema van Ubisoft, minder met de ook veelbelovende Avatar: Frontiers of Pandora die uiteindelijk in december wordt uitgebracht.

Maar daar hebben we het, Star Wars Outlaws werd onthuld om in 2024 (!) te lanceren tijdens de Xbox Showcase met een fantastische eerste cinematische trailer, gevolgd door in-game beelden op Ubisoft Forward... En meteen daarna kregen we veel meer te weten over het project, zowel tijdens een BCD-sessie met de verhalende regisseur en Jedi-achtige genaamd Navid Khavari, als ook tijdens een aankomend Gamereactor-interview met zijn associate game director Mathias Karlson en zijn associate narrative director John Björling. En nadat ik meer heb geleerd dan wat publiekelijk is getoond, moet ik je vertellen dat de Force the Hype sterk is met deze.

Je kent waarschijnlijk de basis van de officiële aankondiging, maar laat me je eraan herinneren dat dit een single-player, open-wereld actie-avontuur is waarin we spelen als Kay Vess, je dagelijkse smokkelaar die overleeft in het krampachtige jaargat (3ABY-4ABY) tussen Empire Strikes Back (Episode V) en Return of the Jedi (Afl. VI). Zij, jij, bent niet alleen, want het kleine wezen Nix vergezelt de speler tijdens de reis, net zoals ze hebben gedaan sinds Kay een klein meisje was, en de twist hier is dat Nix niet alleen de grappige kleine harige huisdierrol speelt die je zou verwachten in Star Wars of van Disney, omdat het verder gaat dan zowel verhalend (bijvoorbeeld fronsen als iets verkeerd voelt), en vooral qua gameplay. De in-game sequenties die aan het publiek en vervolgens achter gesloten deuren werden getoond, demonstreerden hoe het metgezelpersonage afleiding kan veroorzaken in gevechten, kan worden gestuurd om knoppen of schakelaars te activeren, of misschien wapens van de vijanden kan ophalen en naar de heldin kan brengen, waardoor het effectief een nieuw hulpmiddel wordt om elke situatie te benaderen.

Combat is vergeleken met Uncharted in zijn filmische stijl, alleen met de alternatieven die Nix biedt, in die zin dat het tot nu toe erg geënsceneerd aanvoelt ondanks de open wereld, op een manier die gevechtsgebieden beperkt binnen vooraf gedefinieerde ruimtes met veel dekking en verticaliteit waar je zowel je blasters als je vuisten goed gebruikt. Maar hier is nog een verandering: naast het weten hoeveel vijanden er nog in het gebied zijn, kan je eigen Kay een bounty op haar hoofd krijgen in de vorm van een gezocht teken, wat zorgt voor achtervolgingen en ontsnappingen in de trant van Assassin's Creed of, natuurlijk, Grand Theft Auto.

Terug naar de setting en het verhaal, het begint allemaal wanneer een klus vreselijk misgaat en Kay een van de meest gewilde gezichten in de Galaxy wordt, wat tegelijkertijd de premiejager de kans (en het grote risico) biedt om een van de grootste overvallen aan te gaan die de Outer Rim heeft gezien. De premisse is net zo intrigerend als het klinkt, maar nog interessanter is het feit dat er achter de schermen een reputatiesysteem gaande is, wat betekent dat elke beslissing die tijdens de dialoog wordt genomen (bijvoorbeeld gespannen onderhandelingen), evenals elke keer dat Kay zijn toevlucht moet nemen tot gevechten in plaats van bijvoorbeeld stealth te gebruiken, Het zal van invloed zijn op haar toch al complexe relaties met de verschillende, concurrerende criminele syndicaten.

Er zijn er verschillende, waaronder de Hutts, de Pykes of de nieuwe Ashiga Clan, en ze gedijen allemaal op dit moment omdat ze goed profiteren van het klimaat dat wordt veroorzaakt door de Rebellion die vechten tegen de Empire in de burgeroorlog. Zoals het Han Solo overkwam (die, vergeet niet, bevroren moet blijven in carboniet voor de duur van dit spel) en anderen voor en na hem, kijk ik ernaar uit om zowel goede als slechte deals te sluiten met deze syndicaten, maar ook met de Empire en de Rebels, omdat steeds meer canonieke producten de niet altijd goede kant van de laatste durven te laten zien (inclusief bijvoorbeeld Episode VIII of The Mandalorian's S3). Zoals de ontwikkelaars tijdens ons interview bevestigden, zal het reputatiesysteem spelers echter niet tot onomkeerbare doelen brengen; Het is meer een dagelijks reactiesysteem om het verhaal en de ontmoetingen dynamisch in te kleuren.

Khavari definieert de drie belangrijkste pijlers van het spel als "dichte levende steden" (met een speciale nadruk op steegjes en cantina's, maar natuurlijk), "verbluffende open wereldomgevingen" (op verschillende planeten, wat verschillende biomen en een meer divers gameplay-aanbod betekent), en "de lucratieve, riskante ruimte" die hondengevechten omvat terwijl Kay groeit van een rookie-piloot tot een bekwame, angstaanjagende aas, zoals de naam van haar Trailblazer ruimteschip steeds meer resoneert "van intieme ontmoetingen tot grootschalige gevechten" (een schip waarin, blijkbaar, droid ND-5 een andere belangrijke bondgenoot zal worden).

Met dit alles in het achterhoofd zweeft het grootste vraagteken over het feit van de werkelijke schaal van het spel. De ontwikkelaars wilden nog niet in details treden toen ik het vroeg, maar in ons gesprek impliceerden ze min of meer dat, aangezien dit het ingesloten verhaal van het hoofdpersonage is, het het verhaal is dat uiteindelijk de plaatsen drijft die je kunt bezoeken, of het nu steden zijn, open gebieden op de oppervlakken van de planeten, of de banen eromheen, zelfs als je heel vrij bent om het wanneer en het waar te bepalen om het verhaal samen te voegen. En hoewel dit misschien niet ambitieus klinkt voor degenen die voortkomen uit de steeds toenemende beloften van het schijnbaar oneindige Starfield, koop ik helemaal het idee van, ja, "de eerste echte open wereld Star Wars videogame ooit", maar op een schaal waarin alles bereikbaar is en logisch is met een mooi tempo.

Over traversal gesproken, je moet dol zijn op het ontwerp van Kay's speeder, die is geïnspireerd op de wereld van motorcross en ook de beste Tatooine-look uit de jaren 80 behoudt. Het voertuig zal het vervoermiddel van het paar zijn terwijl ze op het land zijn, en spelers zullen zelfs stunts en trucs kunnen uitvoeren (alleen voor de show, geen XP toegekend), of om onderweg gevechten aan te gaan. In dit opzicht is de slow-mo tagging-sequentie die tijdens de openbare demo is geactiveerd, een door de speler geactiveerde vaardigheid en geen gescripte reeks, konden we bevestigen.

Met zowel de speeder als de Trailblazer zullen Kay en Nix nieuwe en bekende plaatsen in de franchise bezoeken of opnieuw bezoeken, waaronder de maan van Toshara (de kenmerkende locatie van het spel) en zijn baan in de Toshaal System, de grote stad Mirogana, Jaunta's Hope, de baan van Akiva en meer. Maar toen ik eerder zei dat de Force sterk is bij deze, bedoelde ik het ook in dubbele zin. Toen ik hem vroeg of de Force aanwezig zou zijn in het spel (zoals in, Jedi, Sith, Lightsabers, gevoelige personages en wat al niet meer), was associate narrative director snel om te glimlachen toen hij antwoordde met het meest elegante, fan-servant, Luke-achtige, maar toch niet overtuigende antwoord dat je kon bedenken: "The Force is everywhere". Dit kan van alles betekenen, maar iets zegt me dat die kristallen die deel lijken uit te maken van Kay's schattenjacht onvermijdelijk een mystieke kracht in zich zullen hebben.

Tot slot wil ik twee dingen benadrukken die hand in hand lijken te gaan in dit spel: het spijkeren van de echte toon en humor van de originele films (zelfs Indiana Jones', waarbij Kay zichtbaar haar hand bezeert bij het slaan van een vijand, of met hoe sommige ruzies snel worden opgelost met een zeer westerse blaster-draw), en de rol van de Venezolaanse acteur Humberly González, die ik op de een of andere manier meteen inleefde als de beste fit voor het personage.

We moeten in gedachten houden dat we op zijn vroegst over een jaar een vaste releasedatum voor Star Was Outlaws krijgen, en natuurlijk hangt het succes van de veelbelovende ingrediënten af van de variëteit en nauwkeurigheid van de gameplay-loop en van de balans tussen de verschillende pijlers. Ik kan echter niet anders dan enthousiast worden over het project als geheel na wat ik heb gezien en geleerd, en tot op zekere hoogte (open werelden terzijde), voelt het alsof Massive gebruik maakt van enkele van de door fans goedgekeurde concepten waarop het helaas geannuleerde Star Wars 1313 en Amy Hennig's "ragtag" -project werden gebaseerd. Moge de Force bij Massive zijn.