Harold Halibut

Het is moeilijk om niet onder de indruk te zijn van het liefdevol met de hand gemaakte avontuur van Slow Bros. vanaf de eerste paar minuten. De modellen, omgevingen en meer zijn nauwgezet gemaakt in een stop-motionstijl die Harold Halibut onmiddellijk onderscheidt van alles wat ik eerder heb gespeeld. Het is al meer dan een decennium in de maak voor ontwikkelaar en uitgever Slow Bros. en dat is te zien.

Voordat ik op de zaken vooruitloop en wat meer over de beelden praat, als je het niet weet, Harold Halibut is een nieuw verhalend avonturenspel. In de toekomst, op een schip dat een noodlanding heeft gemaakt op een waterige planeet, kruip je in de huid van de titulaire Harold Halibut, een alleman in alle opzichten, die worstelt om zijn plaats te vinden op een schip waar het lijkt alsof iedereen een doel heeft waar ze in uitblinken.

Zoals gezegd, het eerste dat je waarschijnlijk naar Harold Halibut zal trekken, is het uiterlijk. Elk van de modellen is met de hand gemaakt en vervolgens in het spel gescand, waardoor een visuele stijl ontstaat die in eerste instantie vreemd overkomt, maar hoe meer het op je groeit, hoe geruststellender en charmanter het wordt. Het weerspiegelt de setting van het schip (AKA The Fedora) vrij briljant, omdat je in het begin niet echt kunt begrijpen hoe iemand zou kunnen genieten van het leven op dit koude, metalen schip dat diep in de donkere diepten van een buitenaardse planeet vastzit, maar hoe meer je de mensen op de Fedora leert kennen, hoe meer je op het punt komt dat je een vakantie naar de Fedora niet erg zou vinden.

In zijn visuele styling, worldbuilding en storytelling haalt Harold Halibut inspiratie uit veel verschillende media. Je kunt overeenkomsten zien van Lovecraft tot Ghibli-films tot Aardman, en toch voelde het op geen enkel moment alsof dit parasieten waren die het risico liepen Harold Halibut in te halen. In plaats daarvan doet Slow Bros. geweldig werk door het verhaal en de wereld te allen tijde echt uniek te laten aanvoelen. De buitenaardse ontwerpen zijn bijzonder interessant, omdat ze erin slagen om volkomen vreemd aan te voelen, terwijl ze ook boordevol persoonlijkheid zitten en erg sympathiek zijn.

Het verhaal van Harold Halibut behandelt veel grote thema's. Het gaat in de eerste plaats over vriendschap, maar het gaat ook over eenzaamheid, thuisgevoel, gevonden familie, verlies en meer. Desondanks verzandt het nooit, met een constant lichter gevoel dankzij de komedie en charme die in het schrijven zijn verweven. De meesten zouden naar een setting kijken als een vastzittend onderwaterschip en meteen denken aan het horrorpotentieel, maar het avontuur van Slow Bros. is zo levendig, met zoveel hart dat je zelfs op de paar donkere momenten weet dat er snel genoeg licht komt.

Het verhaal heeft te maken met wat vertragingen tijdens de middenpunten, want zelfs als je gehecht raakt aan de personages en vast komt te zitten in de verschillende zijmissies op de kaart, kan het voelen alsof er weinig gebeurt. In het begin stort je je in alle mysteries die door de Fedora en de mensen erop naar voren zijn gebracht. Wie zijn de Lichtwachters? Welke geheimen verbergt de snode All Water Corporation? Hoe ziet Harold er zo verdord uit als hij pas in de twintig is? Tegen het einde heb je de antwoorden die je nodig hebt, want Harold Halibut maakt zich op voor een rauwe en hartverwarmende finale, maar tussen een zeer sterke start en finish kan het voelen alsof we gewoon aan het watertrappelen zijn.

Ook buiten het hoofdverhaal heb je niet veel te doen. Aan de ene kant moet dit gedurfde vertrouwen dat Slow Bros. in het verhaal heeft worden geprezen, maar aan de andere kant kan het voorkomen dat de speler het gevoel heeft dat hij inspraak heeft in wat er gebeurt. Er zijn minigames in de arcade van het schip, en in een paar secties moet je iets anders doen dan lopen en praten, maar verder is het verhaal alles wat je hebt. Harold Halibut is een spel dat je ervaart, in plaats van een verhalend avontuur dat je beslist. Het is een game die veel afhankelijk is van zijn sfeer, wat het des te belangrijker maakt dat Slow Bros. je zo goed naar binnen trekt en je meteen laat investeren in het leven van deze stop-motionmensen.

Hoewel de visuele stijl Harold Halibut onderscheidt, denk ik dat het zijn beste gevoel voor sfeer creëert door zijn muziek. De soundtrack kan griezelig, leeg en mooi tegelijk zijn. Het maakt met groot succes gebruik van de vreemdheid van de wereld van Harold Halibut en zwelt perfect op op de beste momenten van het spel. Het helpt bij het dekken van de montages die je in het spel zult zien, die zonder hun charmante muziek hadden kunnen dienen als een herinnering dat je niet veel keuzevrijheid hebt in dit verhaal.

Harold Halibut is een heerlijke traktatie van een spel. Kort, krachtig, boordevol individualiteit en geweldige personages die nog beminnelijker worden gemaakt door indrukwekkende stemprestaties, het is een spel gesmeed uit pure passie. Het is een unieke ervaring die elke fan van verhalende avonturengames zeker zal bekoren, en bewijst dat Slow Bros. in staat is om met de grootste vissen in het genre te zwemmen.