Heroes of Might & Magic: Olden Era Demo Preview: Is de strategieserie weer helemaal terug?

Als er een of twee spellen zijn die altijd hebben gewerkt, ongeacht het weer, dan is het Heroes of Might and Magic II en HoMM III. Beide titels doordrongen mijn jeugd en zelfs de vierde vermaakte me een tijdje. Nadat Ubisoft het merk kocht en de vijfde, zesde en zevende produceerde, was de serie extreem ongelijk. Nadat zeven niet erg goed verkochten, was de toekomst van de serie onzeker. Daarom was het verheugend nieuws toen Heroes of Might and Magic: Olden Era werd aangekondigd en een preview voor ons beschikbaar werd gesteld bij Gamereactor. Nog aangenamer is dat dit een reboot van de serie is. Het speelt zich ook af in dezelfde wereld als de eerste vier titels, maar op een nieuw continent.

Het eerste dat opvalt aan de titel is dat het meer een "best of"-collectie is dan een regelrechte nieuwe game, met veel nieuwe spelmechanica. Qua ontwerp is het vergelijkbaar met de oudere games, met een kleurenpalet en ontwerp dat doet denken aan de vijfde. In deze mix zijn er veel gebouwen en andere dingen om te verkennen op de campagnekaart van de originele en nieuwere Heroes of Might and Magic games. Er zijn echter geen vechthelden zoals we in de vierde game zagen. Een voorbeeld van een nostalgisch moment was het zien van het Dragon Utopia gebouw precies zoals het eruit zag in de derde game, maar in een nieuwe titel. Als je met een held naar dat gebouw reisde, moest je tegen draken vechten en als je won, kreeg je goud en artefacten. Ik ben er absoluut van overtuigd dat de Olden Era zijn sterke en zwakke punten heeft, afhankelijk van je persoonlijke connectie met de serie.

In Olden Era kun je kiezen uit zes verschillende facties. Je hebt Temple, Necropolis, Sylvan, Dungeon, Hive en Schism. De eerste vier facties zijn klassiekers, het zijn je mensen, ondoden, boselfen en duistere elfen. Ze zijn vergelijkbaar met hun tegenhangers in de vorige iteraties van de serie. Daarentegen is de Hive enigszins uniek, omdat het een mix is van een agressieve insectenfactie en de klassieke Inferno. Unfrozen heeft min of meer demonen (Inferno in drie) en insecten in één enkele factie. Schism is de factie die compleet nieuw en mysterieuzer aanvoelt dan de anderen. Het is gebaseerd op Lovecraft en geïnspireerd door dingen als Cthulhu. Hun favoriete setting is ijs en sneeuw, niet anders dan de Tower uit het derde spel, die magie en magiërs vertegenwoordigde.

Wanneer je een pad en de spelregels kiest, krijg je de kans om een held en bijbehorende factie te kiezen om het spel mee te beginnen. Dan ben je vrij om grondstoffen en artefacten te verzamelen en de controle over mijnen over te nemen. Je bouwt ook je kasteel op met gebouwen, zodat je steeds machtigere troepen kunt rekruteren om oorlog mee te voeren in een tactische turn-based aanpak. Kleine dingen zoals de mogelijkheid van automatische gevechten, verbeteringen in de kwaliteit van leven en wat stroomlijning zijn welkome toevoegingen. De game is echter niet eenvoudiger dan het derde deel, alleen meer tijdbesparend. Het is sneller om alles te doen en dan je beurt over te slaan.

De campagnekaart is gevuld met schatten, plaatsen om naartoe te gaan en monsters om tegen te vechten, maar wordt ook beheerst door een turn-based aanpak. De hulpbronnen zijn het klassieke hout, steen, goud, smaragden, kristallen en kwik. De enige hulpbron die ontbreekt is zwavel, die wordt vervangen door een zeldzamere en moeilijker te verkrijgen hulpbron. Deze bron heet Alchemical Dust en kan worden gebruikt om artefacten en sommige gebouwen te upgraden en spreuken te verbeteren. Het is met deze nieuwe middelen en het teamsysteem dat de balans soms uit de hand loopt. Het kan al snel helemaal overweldigend worden, maar aan de andere kant is dit iets wat ik leuk vond in het derde spel. De mogelijkheid om een paar boeken op te pakken en van je held de ruiter van de apocalyps te maken, terwijl je je personage over de kaart begint te teleporteren en meteorenregens naar de vijanden gooit. Ik vond het geweldig dat het zo vreselijk uit balans kon raken. Dat komt omdat ik nog nooit zo competitief heb gespeeld en het plezier van de set-up waardeerde.

De moeilijkheidsgraad is gemakkelijk in te stellen, maar niet eerlijk. Hogere moeilijkheidsgraden verhogen de hoeveelheid middelen en andere dingen waarmee tegenstanders beginnen. Het beperkt ook waar je in het begin toegang toe hebt. De gevechten zijn niet moeilijk of te gemakkelijk volgens de normen van de serie. De vijand kan je zware verliezen toebrengen als je er niet over nadenkt. Ik vind echter dat er niet helemaal dezelfde kwaliteit, flow en gewicht in de animaties zit in vergelijking met de zevende. Het is iets dat er niet helemaal perfect uitziet. Het is vooral merkbaar wanneer je vliegende wezens beweegt, omdat ze springen, versnellen en schokkerig vertragen. Het gebruik van magie en de vaardigheden van je helden is echter een fluitje van een cent. Het spreukenboek is gemakkelijk te lezen en te doorzoeken als je veel spreuken hebt. Ik denk echter dat de animaties beter zijn op de campagnekaart, ze zijn vloeiender, mooier en zien er beter uit.

De functionaliteit is grotendeels wat je zou verwachten, je upgradet je personage met ervaringspunten waarmee je een nieuwe vaardigheid kunt kiezen. Artefacten vergroten je capaciteit, kracht of andere aspecten van je karakter. Je kunt wetten maken en spreuken ontwikkelen in een apart menu. De systemen hiervoor werken goed. De wetten zijn procentuele verhogingen van dingen, wat naar mijn mening een beetje saai is. Hoewel het duidelijk nuttig was, hoopte ik op een mogelijkheid om exotische nieuwe monsters, geheime spreuken en mogelijk artefacten voor je factie te rekruteren. In plaats daarvan is het meer goud en extra kracht voor bepaalde monsters. Het is niets dat je zal verbazen. De graphics zouden dat echter wel kunnen doen. De game ziet er geanimeerd uit en werkt redelijk goed. Ik denk nog steeds dat Heroes of Might and Magic III de best ontworpen was. Unfrozen moet echter worden geprezen voor de consistentie van het uiterlijk, de afbeeldingen en de gebruikersinterface die bij elkaar lijken te horen.

De gebruikersinterface is relatief schoon en geeft je vrij snel up-to-date informatie. Het is gemakkelijk om te zien hoeveel grondstoffen je hebt en wat je nodig hebt voor de respectievelijke gebouwen in je kasteel. Desondanks heb ik het gevoel dat de kleurkeuzes en het ontwerp een beetje doen denken aan mobiele games. Ik had graag nog twee facties gezien, want ik mis een variant van Stronghold en Tower uit het derde spel. Tegelijkertijd denk ik dat de huidige facties robuust zijn, veel helden hebben om uit te kiezen en unieke squadrons met unieke vaardigheden op de slagvelden. Ze hebben ook twee upgrades voor elk squadrontype, net als in de uitbreiding voor vijf man Tribes of the East. Het zorgt voor een extra keuze en dat waardeer ik. Het is moeilijk om deze titel te omschrijven als iets anders dan een liefdesbrief aan de serie.

Technisch gezien werkt het geweldig met weinig bugs en een strakke ontwerpstijl voor de wereld en zijn inhoud. De graphics zullen hier op de lange termijn waarschijnlijk van profiteren, aangezien een meer geanimeerde stijl zijn glans niet zo snel verliest als realisme. De muziek is zoals gewoonlijk schattig en ik hou echt van het thema van het hoofdmenu. De scène met een draak die een kasteel aanvalt, doet me erg denken aan het vijfde hoofdstuk. Het is geen verrassing dat de muziek zo goed is, want ze gebruikten Paul Anthony Romero. Van hem is bekend dat hij de muziek voor de oudere titels heeft gemaakt. Ook betrokken bij het project is Chris Velasco, die muziek heeft gemaakt voor Starcraft II, God of War, Mass Effect, enz.

Dit is echter een voorproefje en we krijgen niet veel inzicht in hoe de campagne eruit gaat zien. In plaats daarvan hebben we slechts toegang tot vier van de facties, trainingsmissies en een paar levels met enkele aanpassingsopties. De facties verschillen echter van elkaar, en ik denk dat dit een sterk punt kan worden wanneer de titel volledig wordt gelanceerd. Ik vind het ook leuk hoe levendig de steden eruit zien met dorpelingen en anderen die zich langs wegen bewegen, hoewel de uitzichten in de kastelen niet volledig draaibaar 3D zijn zoals in de vijfde. Alles, van geluidseffecten, muziek, gebouwen en gamedesign, doet denken aan de oudere titels. Dit is een liefdesbrief aan de tweede, derde en vijfde in de serie, dus ik hoop dat het eindproduct net zo goed is als de preview suggereert.