Hit Man

Gary Johnson, die blijkbaar gebaseerd is op een echt persoon, leidt een fatsoenlijk en redelijk normaal leven als universitair docent die de boel opfleurt door als huurmoordenaar te werken. Nou ja, geen echte huurmoordenaar natuurlijk; de politie van New Orleans gebruikt Gary's uitstekende acteervaardigheden om potentiële klanten te lokken die graag moorden willen bestellen. Gary is angstaanjagend goed in het spelen van de rol van een steenkoude huurmoordenaar totdat de smeulende klant Madison Masters zijn hart doet smelten. Na hun ontmoeting blijft niets meer hetzelfde en moet Gary beslissen of hij zijn huurmoordenaarspersonage opgeeft of de sprong waagt waarvan hij nooit had gedacht dat hij die zou maken: zijn identiteit volledig veranderen.

Ik weet niet zeker waar ik op hoopte toen ik voor het eerst over Hit Man hoorde, maar ik ben blij dat deze film bestaat. Omdat dit een van de scherpste en scherpste romantische komedies was die ik in lange tijd heb gezien. Dat moet meteen gezegd worden. Richard Linklater heeft samen met Glen Powell een absoluut fenomenaal script geproduceerd dat zo buitengewoon intelligent en slim is dat mijn mondhoeken nog steeds pijn doen nadat ik zoveel heb gelachen in de bioscoop. Hit Man is zoiets vreemds als een zomerse New Orleans noir die ook nog eens weet op te warmen met een ongelooflijk zoet liefdesverhaal met een licht macabere ondertoon. Glen Powell, ik vergeef je voor de vreselijke Anyone But You, want de chemie met Adria Arjona is ronduit sprankelend en zijn komische Mr Ripley-breedte is vaak briljant.

Tussen de moordafleveringen door haalt Linklater in een auditorium filosofisch adem om te onderzoeken wat het betekent om als mens te veranderen, afgewisseld met mugshots van goedgelovige klanten en een stoet van steeds belachelijker wordende Gary-vermommingen. De komische elementen zijn even evenwichtig als origineel, en de heerlijk bijtende dialogen tilden een toch al vermakelijk verhaal naar onverwachte hoogten. Als komedie geeft Linklater gelukkig niet veel om goed en kwaad; Hit Man gaat over uit je schulp kruipen en durven veranderen als persoon, zolang je de politie van New Orleans niet in je nek laat hijgen.

De komische scènes overtuigen niet altijd, en sommige wendingen van de film worden iets te snel opgelost, maar er zit zoveel vertrouwen en hart in deze genre-mash-up dat het er niet echt toe doet. Hit Man is een hilarische romcom met precies de juiste hoeveelheid duisternis en verwrongen politiethriller, die er ook in slaagt om tegelijkertijd luchtig en tot nadenken stemmend te zijn. Met andere woorden, het is Linklaters meest bekeken film sinds Boyhood en wordt ten zeerste aanbevolen aan alle tortelduifjes die willen afkoelen in de duisternis van de bioscoop.