Nederlands
Gamereactor
reviews
Immortality

Immortality

Sam Barlow's meest ambitieuze en geavanceerde verhaal tot nu toe probeert veel meer over te brengen dan op het eerste gezicht lijkt...

HQ

Voor sommigen, laten we zeggen levensredenen, hoewel ik al jaren uitkeek naar het spelen van het nieuwste werk van Sam Barlow, was het pas vorige maand dat ik eindelijk de kans had om het te doen, vandaar mijn late recensie. Maar er was ook iets mis met de promotie van deze titel, die eigenlijk op 30 augustus uitkwam maar onder de radar van veel mensen vloog, zowel voor als na die dag. En als ik verkeerd zeg, bedoel ik absoluut oneerlijk, want Immortality is een van de meest diepgaande, slimme en unieke verhalende games in de geschiedenis, om nog maar te zwijgen van het feit dat het waarschijnlijk het beste FMV-aanbod is dat je kunt vinden. Dus, voordat ik begin - en je bent van harte welkom om te blijven lezen, want deze recensie is spoilervrij - trakteer jezelf gewoon op een aantal nooit eerder geziene verhaalmechanismen door op zijn minst een kijkje te nemen naar Immortality, door het een tijdje uit te proberen. Het is net zo betaalbaar als ongeveer 15 euro op pc of Xbox, maar het maakt ook deel uit van zowel Netflix als Game Pass, dus waar wacht je nog op?

Nu is lmmortaliteit in de eerste plaats, op het eerste gezicht, het verhaal van Marissa Marcel, een opkomende actrice die debuteerde in Ambrosio uit 1968, consolideerde in Minsky uit 1970 en vervolgens verrassend terugkeerde in Two of Everything uit 1999 na een mysterieuze onderbreking. Maar mysterieuzer is het feit dat ze vervolgens verdween om nooit meer te worden gezien, en dat geen van haar films daadwerkelijk publiekelijk werd uitgebracht. Het spel vraagt spelers officieel om deze twee mysteries te ontrafelen (wat er met Marissa Marcel is gebeurd en waarom geen van de films is gepubliceerd), maar op de lange termijn stelt het hen voor diepere, grotere vragen.

HQ

Dus, misschien als een vriendelijk voorbehoud, wees je ervan bewust dat dit niet je typische moordmysterie is. Dat, zelfs als de drie films gaan over moordenaars en slachtoffers, dit veel meer is dan alleen onthullen wie wie heeft gedood, en hun motieven. Laat me je aanraden om dit met een gevoelige, open geest te benaderen, want als je eenmaal de basisplot hebt overstegen, zullen de verschillende onderwerpen en zorgen die het op tafel brengt je vragen om te lezen, te voelen en eindelijk de artistieke filmische taal op een zeer open manier te interpreteren.

Dit is een ad:

Te oordelen naar de meest tastbare en technische aspecten van Immortality, is het duidelijk een van de meest, zo niet het meest ambitieuze en innovatieve FMV-werk van Barlow of vrijwel iedereen anders. Afkomstig van de eveneens briljante Her Story en Telling Lies, die zowel homevideo-achtig waren in schaal (respectievelijk politie-interviewbeelden en opgenomen gestreamde videochats) als op woorden gebaseerd in termen van clip browsen, neemt Immortality een indrukwekkende sprong in zowel productiewaarden als als het gaat om de belangrijkste gameplay-monteur.

Hier hebben we het letterlijk over drie volledige films die professioneel zijn gepland en gescript alsof ze in hun respectieve tijdperken zullen worden uitgebracht. Slechts een deel van hun sequenties is vol, voordat de camera neemt, terwijl de rest van de beelden afkomstig is van repetities, momenten achter de schermen, bonusmateriaal en scriptleessessies. Misschien zou geen van hen Oscar-waardig zijn, omdat ze tenslotte het exacte type film en succes nabootsen dat ze willen nabootsen in termen van budget, setting en schaal, maar ze hadden heel goed succesvol kunnen zijn binnen hun respectieve genres en tijden. Barlow's schrijven met extra script van Allan Scott, Amelia Gray en Barry Gifford, is net zo goed. Wat ook opmerkelijk goed is, is de cinematografie, toon en natuurlijk de ongelooflijk overtuigende prestaties van de volledige cast. Maar daar kom ik later op terug.

Immortality

Dus, met productiewaarden en filmische kwaliteit al door het dak, had je Kunnen zien dat Barlow een lichte draai gaf aan zijn op tekst gebaseerde clip-browsing-formule om het een dag te noemen, maar dit kan niet verder van de waarheid zijn, omdat deze keer woorden worden achtergelaten om beelden naar de voorgrond te brengen. Dit betekent dat u niet langer trefwoorden typt of selecteert uit de ondertitels om vervolgens andere clips te ontgrendelen met behulp van die termen. In Immortality blader je door en ontgrendel je nieuw beeldmateriaal door objecten of gezichten in de afbeelding te selecteren, waarbij je de tapes terugspoelt en doorstuurt om erachter te komen of 'dat' element je gaat geven wat je meer wilt weten over een specifieke film of acteur. Het is leuk, verslavend en vol mogelijkheden (het aantal klikbare elementen is indrukwekkend), en omdat het je constant naar de beelden van een andere film brengt, dwingt het je om de gebeurtenissen van de drie films zowel in het spel als in je hoofd te regelen en te begrijpen. En hier gaat nog een vriendelijke herinnering dat je je beeldmateriaal kunt sorteren op zowel scriptvolgorde als op datum van opname. En dat, ingenieus genoeg, een portret zowel een schilderij als het onderwerp kan betekenen. Geen dank.

Dit is een ad:

Dit alleen al zou een fantastisch spel zijn en een must-have ervaring voor filmliefhebbers, omdat het laat zien hoe films werden en worden opgenomen, en wat er voor en achter de camera's gebeurt op een zelfs educatieve manier. Het is bijna een documentaire op zich over cinematografie, performance, script en rollen van zowel de acteurs als de rest van de cast, een liefdesbrief van Barlow aan wat hij echt verstaat als een mooie vorm van kunst. En terwijl je blijft bladeren en beelden ontgrendelt, terwijl je probeert de drie verhalen opnieuw te vertellen en tegelijkertijd te begrijpen wat er met Marissa Marcel is gebeurd, zie je de evolutie van de terugkerende castleden tijdens de drie opnames als een soort vierde verhaal.

En dan gebeurt het. Dan besef je dat er meer, veel meer is aan die vierde parallelle draad.

Het kan heel vroeg of vrij laat in je spel gebeuren (voor mij gebeurde het als drie uur in). Je bent nonchalant aan het rommelen met de banden zoals nu al een tweede natuur is en je merkt ineens iets anders. Een visioen, uit je nachtmerries. Ik raad je ten zeerste aan om te spelen met een rumble-enabled controller op Xbox of pc in plaats van de tabletstijl van Netflix, omdat het gewoon tastbaarder is, met zowel triggers als analoge sticks die fungeren als goede 'ol videobandspelers. Het kan leiden tot wat lijkt op een verschijning, of misschien de identiteitsdiefstal van sommige van de acteurs die je dacht te leren kennen. De eerste vier, vijf keer is het schokkend, het is opwindend en het is huiveringwekkend op een manier die ik me toevallig alleen herinner met Silent Hill: Shattered Memories. En het is griezelig en verwarrend, maar dan begint het onthullend te worden. En nog verslavender.

Immortality

Ik zal hier niet dieper op ingaan, maar laten we zeggen dat er een omgekeerde b-kant is aan veel van de tapes die de moeite waard is om te verkennen als je de ware betekenis van onsterfelijkheid durft te leren. Dat, wanneer je elk verhaal begon te begrijpen en misschien de levens en rollen van de acteurs door elkaar haalde, het spel het idee van iets groters boven en in hen begon te doordringen. Dat het blootleggen van wat er werkelijk met Marissa Marcel is gebeurd, onvermijdelijk gepaard gaat met het omgaan met grotere uitdagingen die inherent zijn aan de menselijke conditie. Dat een drievoudig verhaal dat schijnbaar gaat over seks, aspiraties, objectivering van vrouwen, zonden, muzen en het maken van films, uiteindelijk onder ogen moet zien wat kunst voor ons betekent, wat het historisch voor mensen heeft betekend. En met alles wat gepaard gaat, frustratie, begrip en transcendentie, en onsterfelijkheid drukt ze allemaal op een prachtig verwoestende manier uit.

Daar besef je dat er een extra dimensie zit aan de toch al magnifieke prestatie van die acteurs die andere acteurs en hun personages spelen, soms zelfs verleid of gecontroleerd door een derde entiteit. Manon Gage is gewoon perfect en veelzijdig als Marissa Marcel, als Matilda, als Franny, als Maria en als Heather, maar dan charlotta Mohlin, en google haar rol pas als je hebt gespeeld, vult haar aan met een memorabele vertolking van de meer artistieke rusteloosheid.

De manier waarop Immortality veel van deze concepten vertegenwoordigt en spelers potentiële reflecties presenteert terwijl ze proberen ze een actief onderdeel van sommige van hen te maken, is soms misschien een beetje te obscuur, tot het punt dat ze hun ergernis riskeren of zelfs hun opgeven. Omdat elk spel zich voor elke speler anders ontvouwt, kan de volgorde van de gebeurtenissen zorgen voor een soepelere of onhandigere ervaring, en de meesten zullen zelfs de credits zien rollen zonder een volledig idee van de drie plus één overkoepelende verhalen, dus het vereist niet alleen je aandacht, maar ook je bereidheid en toewijding naast de bovengenoemde ruimdenkendheid.

Dat gezegd hebbende, de enige interactieve restauratie van de drie films is al boeiender dan Telling Lies ondanks het meer gerichte verhaal, en het bereikt gewoon niveaus die andere games niet eens hebben overwogen. Immortality is een ongelooflijke inspanning, een spel om met meer mensen te delen terwijl je speelt en om achteraf te studeren en over na te denken, en een kijkje in de filmwereld die zich ontwikkelt zoals je nog nooit eerder hebt gezien. Wanneer je het speelt, wordt het op de een of andere manier een deel van je.

Immortality
09 Gamereactor Netherlands
9 / 10
+
Volwassen, hoge intentie. Objects-based browsesysteem voelt slim en innovatief. Tilt FMV naar een nieuw niveau. Een interactieve liefdesbrief aan de cinema. Fantastische optredens en opnames. Veel boeiender dan Lies vertellen. Interessant gebruik van gelu
-
Kan irriteren, afhankelijk van de volgorde van gebeurtenissen van elke speler. Mag iets te veel van hen vragen. Zou wel wat meer richting kunnen gebruiken, zelfs met de opzettelijk-stompzinnige tot nadenken stemmende boodschap. Paar onvermijdelijke incons
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen