Indrukken: S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chornobyl schreeuwt om extra tijd

Geen gebakken lucht hier: op dit moment heeft S.T.A.L.L.K.E.R. 2: Heart of Chornobyl meer jaren van ontwikkeling nodig. En ik zeg jaren in het meervoud omdat het recente nieuwe venster van 2024 nog steeds te dicht bij me lijkt, en ik zou mijn geld op het fiscale jaar 2025 zetten, op voorwaarde dat GSC nog steeds dezelfde Xbox-ondersteuning heeft die ze op Gamescom 2023 hebben aangeprezen. Ik kon een vroege demo van de game uitproberen met de ontwikkelaars, en ondanks de huidige problemen is er een sprankje hoop aan de horizon. Hoewel, ik blijf erbij, het is een verre horizon.

Zeker, de eerste ontmoeting met S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chornobyl is niet geweest wat ik me had voorgesteld. Met behulp van het Unreal Engine 5 en het nieuwe A-Life 2.0 wereldsimulatiesysteem, voordat ik de test inging met leden van het ontwikkelingsteam, verwachtte ik hier een goed gevoel, maar opnieuw de klap in het gezicht van de realiteit en de lastige ontwikkelingsomstandigheden zijn duidelijk: veel van het landschap (uit de demo) mist schaduw of detail in veel texturen, plus het gedrag van de NPC's deed me denken aan Fallout 3 of Skyrim. Ter plekke lopen of niet omdraaien om met ons te praten als we naderen om ze te zien, zijn slechts een paar voorbeelden.

Ik kan ook niet veel zeggen over de combat en gunplay, al zag ik in dit aspect wel wat meer solide werk toegevoegd aan deze vroege build. Hoewel munitie over het algemeen geen veel voorkomend element is in de S.T.A.L.L.K.E.R.-serie, is het modelleren van de wapens en het gevoel van de gunplay goed gedaan, hoewel niet zozeer de impact op de vijanden (nogmaals, met ernstige AI-problemen) en hun hits op ons.

Er is een bepaald type gecamoufleerde vijand die ik niet kon raken met mijn shotgun-ontploffingen van minder dan twee meter afstand, en hoewel ik vroeg of ik er misschien niet het juiste wapen voor gebruikte, stond de GSC-ontwikkelaar naast me erop dat ik het kon doden. De realiteit was dat de vijand me neerschoot en het spel crashte, waardoor het personage in een oneindige lus van doodsanimatie terechtkwam waaruit het spel niet kwam totdat iemand de krachtige pc waarop ik speelde opnieuw opstartte. Er was geen optie om het spel te herstellen, dus ik moest de demo opnieuw starten. Maar de pc-crashende en herstartende bug overkwam me drie keer om verschillende redenen in de 30 minuten van het testen, en ik kan je verzekeren dat de blik van de omstandigheden op de gezichten van de ontwikkelaars duidelijk aangaf dat dit spel iets was dat ze nog steeds wilden laten zien.

In die laatste poging kon ik tenminste een beetje verkennen, hoewel het gebied waar je je kon verplaatsen relatief klein was. Zelfs met zijn huidige beperkingen lijdt het geen twijfel dat deze titel hetzelfde goede gevoel geeft dat Stalker tot een van de beste shooters van zijn tijd maakte. Ontmoetingen met gemuteerde wezens, plunderaars en zelfs de Stalkers wisten aan het eind een glimlach op mijn gezicht te toveren.

Ik kon de demo natuurlijk niet voltooien (ik denk dat weinig media in die kamer dat echt konden), maar het riep wel een aantal vragen bij me op: waarom hebben ze besloten om het spel zo te laten zien? Waarom niet profiteren van de enorme middelen van Microsoft en de ontwikkelteams op alle fronten uitbreiden? Ik wil niet ongevoelig zijn, en de lange geschiedenis van enorme moeilijkheden die deze titel doormaakt (de oorlog, de cyberaanvallen, de recente brand in de nieuwe kantoren) blijft me keer op keer vertellen dat dit niet lijkt op het eindproduct dat we (hopelijk) zullen zien. Maar tegelijkertijd moet ik verantwoording afleggen aan jou, de lezer, en je vragen om deze eerste voorproefje van S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chornobyl als reflectie te nemen, zodat je weet dat je een geweldige game kunt verwachten die ze momenteel in 2024 willen uitbrengen, maar waarvan ik denk dat het iets later zal zijn.