Little Nightmares 3 Impressies: Bandai Namco's kleine maar supermassieve verrassing op Gamescom

Er waren geruchten over een mogelijke derde inzending in de miljoenenverkopende 2.5D thrillerplatformserie Little Nightmares, een zet die meer dan verwacht was gezien de geweldige ontvangst die de twee eerste games van Tarsier Studios respectievelijk in 2017 en 2021 kregen. Er zit dus weinig verrassing in het feit dat er een derde game op komst is. De meer schokkende wending hier komt in de vorm van de studio en aanpak van het project. Bandai Namco gaf niet de oorspronkelijke Zweedse makers de leiding, maar Britse Supermassive Games in hun plaats. En het is niet langer een solo-avontuur, want het is nu in de eerste plaats ontworpen als een co-op-titel.

Natuurlijk zijn Supermassive niet nieuw voor de serie noch voor het genre. Ze hebben LN2 eigenlijk geport naar zowel de huidige generatie als het noodlottige Stadia in zijn Enhanced Edition, en zijn duidelijk vrij bekend om hun filmische benadering van horrorgames met Until Dawn of de Dark Pictures anthologie. Dus mijn eerste gedachte was: oh, het wordt interessant als een nieuwe kijk voor zowel de franchise als voor een studio die horror traditioneel op een heel andere manier in beeld bracht.

Maar maak je geen zorgen, fans van de originelen, want dit zal nog steeds een 2.5D-puzzelplatformer zijn vol spannende momenten, griezelige scenario's en spannende achtervolgingssequenties. Naast natuurlijk, door het uiterlijk ervan, enorme vijanden waardoor je je nog kleiner voelt.

De onthullingstrailer toont meer omgevingen en mechanica, maar het gameplay-gedeelte dat we te zien kregen, was gericht op een enkel met zand bedekt gebied dat al behoorlijk fris aanvoelde in vergelijking met de originelen. Samen met het verschil in de omgeving was het gedeelte bedoeld om de nieuwe protagonisten in co-op actie te laten zien.

Over het eerste gesproken, de stoffige plek was de Necropolis, een niveau waar het paar uit moest ontsnappen als schijnbaar een van hun nachtmaers, en onderdeel van de overkoepelende Nowhere wereld. Leeg en woestijnachtig in het begin te midden van een zandstorm, presenteert het de personages al snel met een enorme muur die lijkt op die van de piramides. En zodra ze naar binnen sluipen, is het een mix tussen een zanderig spookdorp en een uurwerkgebied waar meerdere windmolens, tandwielen en mechanismen in harmonie werken. In de woorden van de ontwikkelaars: "een stad van eeuwige energie en een zekere dood (...) werd vroeger bewoond door de Bewoners, nu is het een spookstad".

Wat de personages zelf betreft, spelen we als Low en Alone, de kinderen die gevangen zitten in de Spiral, "een cluster van verontrustende plaatsen", die vrijwel dystopische landen zijn die zijn gebouwd op verknoeide waanideeën. Ze moeten samenwerken om te vluchten "voor een grotere dreiging die op de loer ligt in de schaduw".

Low draagt een vogelmasker en een blauwe cape en gebruikt zijn boog om touwen door te knippen of vijanden neer te schieten. Alone draagt een pilotenhelm en een groene jumpsuit, en gebruikt haar moersleutel om muren te breken... of om de vliegende vijanden af te maken die Low eerder heeft neergehaald. Dit is slechts een voorbeeld van de coöp-acties die je zou verwachten, waaronder het drukken van tegels, het verplaatsen van kratten, het trekken van planken, het gebruik van kabelbanen, samen op een luik springen of iets vasthouden terwijl het andere personage een andere actie uitvoert.

De puzzels leken eenvoudig en ongecompliceerd in wat een vroeg niveau leek, maar hoe inventief ze worden naarmate het verhaal vordert, zal zeker de kwaliteit van het eindproduct bepalen, gezien hoe trendy co-op-avonturen de laatste tijd werden.

Qua griezeligheid lijkt het alsof het ook een andere smaak heeft. In dit gebied krijgen we walgelijke vliegende insecten, gemummyfieerde breekbare beelden en vooral de constante aanwezigheid van de Monster Baby, een enorme peuter die het paar vanaf de achtergrond bedreigt met haar enorme armen en de nieuwsgierige aanblik van haar door lampen aangedreven rechteroog. Dit leidde tot nieuwe stealth- en scripted sequenties in de Catacombs, waarbij de twee er goed op letten dat ze niet werden gespot. Als een leuke bijkomstigheid gebruikten ze in een van de laatste delen oude paraplu's als geïmproviseerde zwevende apparaten, waarbij ze profiteerden van luchtstromen om schade te voorkomen.

Interessant genoeg eindigde de demo met de kinderen die wakker werden in hun bed, gewoon niet gelukkig veilig thuis, maar op een afschuwelijke asielachtige plek terwijl zwarte rook zich om hen heen sloot. Was het toch allemaal een niet-zo-kleine nachtmerrie? Gaat het door in hun echte wereld?

Zoals hierboven gezegd, zullen de puzzels voor 2 spelers de hele ervaring maken of breken, vooral als je in gedachten houdt dat het niet verplicht is om co-op te spelen zoals in bijvoorbeeld It Takes Two, omdat een AI-versie van de tweede speler je zal vergezellen als je ervoor kiest om solo te spelen. Verder houden we de voorlopig natuurlijk vroege animatie in de gaten, terwijl physics en belichting er al goed uitzagen.

Ik heb nu ook nog meer over de game geleerd en de ontwikkelaars geïnterviewd op Gamescom, een interview dat je hieronder volledig kunt vinden, dus blijf op de hoogte van Gamereactor voor meer informatie over Little Nightmares 3, die ergens in 2024 op PlayStation, Xbox, Nintendo Switch en pc zal verschijnen.