Mass Effect: Andromeda

Het is enkele jaren geleden dat we het verhaal van Shepard hebben afgesloten en sindsdien is er genoeg tijd vergaan om een vrijwel onverzadigde honger te creëren voor een nieuwe Mass Effect. Andromeda is die nieuwe game en fungeert zowel als een voortzetting van de franchise als een afscheid van de originele trilogie. Het combineert enkele hoofdingrediënten van Mass Effect met een reeks van nieuwe en herziene mechanismen. Bioware probeert zondermeer met deze op verkenningsgerichte titel een nieuw episch verhaal te beginnen, waar actie en keuzes van de speler hand-in-hand gaan en iedere speler een unieke ervaring biedt.

Er zijn veel factoren in het spel en ondanks (of misschien ook wel dankzij) het erfgoed van de reeks is Mass Effect: Andromeda een uitgestrekte, glorieuze, verschrikkelijke, meeslepende wirwar geworden dat evenveel goed als fout doet. Dit zorgt voor verdeeldheid, zonder twijfel, en terwijl sommige spelers de velen eigenaardigheden zullen vergeven en van het avontuur dat de game biedt kunnen genieten, zullen er ook genoeg spelers zich ergeren aan de beperkingen van een game die even oud aanvoelt als Mass Effect 3.

Er is al genoeg te doen geweest om de technische fouten in Andromeda. We hebben spelers de vreemde loopjes zien delen, terwijl andere juist de gezichtsanimaties belachelijk maakten. De loopanimaties waren geen probleem tijdens ons avontuur, maar we kunnen niet ontkennen dat enkele gezichtsanimaties schrikbarend slechts zijn en vaak de gesprekken die ze moeten versterken verpesten. Bioware heeft altijd al moeite gehad met ogen, en dat is hier niet anders, de starre gezichten en lege uitdrukkingen zorgen er voor dat er veel emotie die het script bevat verloren gaat. Voor een game van deze grootte en schaal, alhoewel we iets soortgelijks hebben gezien in Horizon Zero Dawn, is het moeilijk om hier positief over te zijn.

In het algemeen is de game visueel gezien een mengelmoes. Alhoewel sommige 'textures' scherper hadden kunnen zijn (we hebben op de Xbox One gespeeld, de game ziet er beter uit op een goede pc of een PS4 Pro) is veel van het design briljant. Andromeda voelt als een Mass Effect-game doordat het interessante buitenaardse architectuur combineert met enkele verbluffende werelden die uitnodigen om verkend te worden. De nieuwe vijand in de game, de Kett, zijn ook passend en dreigend.

Bioware heeft een vrijwel ongeëvenaarde reputatie betreffende zijn schrijfwerk en die kwaliteit is ook terug te vinden Andromeda, al zijn er wel enkele verrassend zwakke momenten waarbij de gesprekken niet overtuigen. De hoofdrolspelers zijn dit keer iets mondiger dan in vorige games en Fryda Wolff en Tom Taylorson hebben beide uitstekend werk geleverd om de personages tot leven te brengen (al klinkt Scott Ryder af en toe heel erg als Nathan Drake). De voice-acting zijn in het algemeen behoorlijk goed en er zijn enkele uitstekende optreden van de omliggende cast.

Van de Ryder-tweeling - een leuk verhalende aspect waardoor het personage dat je niet kiest als personage terugkomt in het verhaal - tot de belangrijkste leden in je bemanning en de willekeurige personen die je onderweg tegenkomt, de personages in Andromeda hebben moeite om ons te grijpen zoals dit wel het geval was in de voorgangers. Het wellicht moeilijk om dit te evenaren, daar we honderden uren met Shepard en de rest hebben doorgebracht, dus wellicht hadden we dit ook al kunnen verwachten.

Zonder teveel van het verhaal bloot te geven: de opzet ziet het leidende ras in de Melkweg een 600-jarige enkele reis maken naar de dichtstbijzijnde naburige buren in Andromeda. Met een reeks aan verschillende ruimteschepen wilt gaat men opzoek naar een nieuw thuis in dit nieuwe sterrenstelsel. Natuurlijk is dat niet simpel en tegen de tijd dat ze zijn aangekomen bij het Helius Cluster wordt de floot opgedeeld en verandert de situatie in een vijandige. Het is een geweldig decor voor een nieuw avontuur en onze enige klacht is dat ze hier niet voldoende gebruik van hebben gemaakt. De aankomst in deze nieuwe vreemde plek was de perfecte gelegenheid om ons het gevoel te geven hoe het is om een onbekend en vijandig terrein te verkennen. In plaats daarvan valt Andromeda al snel terug op vertrouwde rpg- en Bioware-mechanismen om het verhaal te vertellen.

Het hoofdverhaal dat we volgen is gelukkig behoorlijk goed. Nogmaals, het komt niet in de buurt van wat we gespeeld hebben in de eerste drie game, maar toen moesten we een het hele sterrenstelsel redden en dit avontuur had echt heel speciaal moeten zijn om daar over heen te gaan. Het verhaal komt redelijk in de buurt en enkele hoofdmissies zijn heel leuk, met enkele kostelijke eindbaasgevechten die het geheel wat spannender maken en ons steeds nieuwsgieriger maakt naar deze nieuwe vijand en de wereld waarin zij leven. Wellicht had er iets meer tijd in het begin gestoken kunnen worden en ook het einde voelt een klein beetje teleurstellend aan, toch is de game werkt het verhaal en de setting samen uitstekend.

Sommige van de zijmissies zijn ook heel goed, al verschilt de kwaliteit behoorlijk. Er is meer dan genoeg te doen, van het scanning van zonnestelsel tot het mijnen van erts tijdens het verkennen. Een groot gedeelte van de game bestaat uit het verkennen van nieuwe planeten en deze geschikter te maken voor kolonisatie en dit wordt bereikt door het behalen van verschillende 'objectives', die meestal bestaan uit het verkennen met de Nomad (die veel beter rijdt dan de Mako), het neerschieten van Kett-soldaten of mechanische bewaker die basissen gevuld met technologie (achtergelaten door een mysterieus ras) bewaken. Voor en nadat het hoofdverhaal is voltooid kun je meerdere, niet essentiële, missies aannemen en na de aftiteling hebben we nog enkele behoorlijk grote missies gespeeld, met nieuwe uitdadingen die opdoken en het avontuur zelfs op een leuke en uitdagende manier na het hoofdverhaal uitbreidt.

Tijdens het avontuur voelen we zonder twijfel de invloed van een andere Bioware-game, namelijk Star Wars: The Old Republic. Enkele locaties die je bezoekt zijn bijvoorbeeld gigantisch en het verkennen hiervan kost behoorlijk wat tijd. Er zijn ook allerlei kleine basissen te vinden en deze zitten vol met vijanden om te verslaan. Dit is goed, omdat de gevechten fantastisch zijn, maar je soms kan het ook iets te veel van het goede zijn. Verlaat je een vijandelijke basis, dan duurt het niet lang voordat deze zich weer vult met vijanden. Het zorgt dat er genoeg te doen is in de grote 'sandbox'-omgevingen, maar soms voelt het alsof je een mmo aan het verkennen bent en de game zich niet richt op de singleplayer-ervaring.

Het beste onderdeel van Mass Effect: Andromeda is zonder twijfel het vechten. Bioware heeft een zeer uitgebreide reeks aan mogelijkheden gecreëerd en zelfs na meer dan 30 uur in de game te hebben gestoken voelt het alsof we slechts het tipje van de ijsberg hebben gezien. Biotische krachten maken hun terugkeer en worden gecombineerd met een reeks aan wapens die binnen vier hoofdcategorieën vallen (pistolen, assault rifles, shotgun en sniper rifles) en daarnaast zijn er ook nog tech-powers en andere tactische opties. Je kan drie vaardigheden onderverdelen om snel te gebruiken en daarbij komt het besluit om te investeren in drie of vier hoofdvaardigheden of je 'skill'-punten te verdelen in meerdere 'perks'.

Het schieten zelf is bewegelijk en slagvaardig en hoewel er veel rpg-systemen in de achtergrond aan het werk zijn zie je nooit de cijfertjes. In plaats daarvan wordt je getrakteerd op meeslepende gevechten en enkele indrukwekkende 'set-pieces' vol met vijanden en actie. De nieuwe jetpack maakt bovendien een behoorlijk verschil tijdens gevechten en flexibiliteit speelt een sleutelrol. Individuele 'builds' spelen totaal anders en door verschillende profielen vrij te spelen is het mogelijk om je te specialiseren in bepaalde gevechtssituaties (voor als je een bepaalde vijand tegenkomen of bijvoorbeeld vijanden op afstand wilt houden). Er zijn builds die zich focussen op verschillende speelstijlen en dat werkt heel goed. Hoe meer we hebben om op te schieten, hoe leuker de game wordt.

Na het voltooien van een missie kun je deze bespreken op je schip: de Tempest. Hier worden relaties opgebouwd met je bemanningsleden, waaronder romantische contacten. Je kan vrijwel met iedereen een romantische relatie opbouwen en het enige wat je hiervoor hoeft de doen is met iemand waar je een oogje op hebt te praten totdat deze uiteindelijk valt voor je charmes (Bioware beloofde van te voren dat de seks behoorlijk goed zou zijn in de game, wij waren hiervan niet echt onder de indruk om eerlijk te zijn). Ben je niet iemand aan het versieren dan zijn er ook nog teammeetings om de belangrijke gebeurtenissen te bespreken, e-mails te lezen, videocalls te maken, kun je team verbeteren, speciale eenheden erop uitsturen voor extra beloningen en linken naar de multiplayer. Vergeet vooral niet om je ervaringspunten en onderzoekspunten die je tijdens je avonturen verzameld te besteden.

Er zijn zoveel verschillende systemen dat het makkelijk is om het overzicht te verliezen of verdwaald te raken in de kleine details. Je verdient punten om de faciliteiten te verbeteren en daarmee nieuwe bonussen vrij te spelen. Door het scannen van verschillend dingen tijdens missies verdien je ook drie verschillende onderzoekspunten die te verdelen zijn in drie 'tech-trees'. Daarbij moet je ook Ryder en de bemanning versterken, vaardigheden en passieve 'buffs' kiezen en zo behalen hoe je speelt. Het onderzoeks- en ontwikkelingsgedeelte voelde té ingewikkeld en had veel duidelijk kunnen zij. De hele UI bestaat sowieso uit een tal van dingen om aan te passen en te lezen, al is dat natuurlijk perfect als je in ieder klein aspect van de game wilt duiken.

Meer diepgang is te vinden in de co-op multiplayermodus. Deze is verbonden met de singleplayercampaign, maar niet op hetzelfde niveau als in Mass Effect 3. Hier nemen teams van vier spelers het op tegen golven aan vijanden, met objectives die tussen de rondes door veranderen. Verschillende menselijke 'classes' zijn vanaf het begin te pelen, maar je moet een tijdje spelen om te buitenaardse classes vrij te spelen. De formule wijkt niet veel af van die in Mass Effect 3, maar dat is zeker geen teleurstelling. De gevechten zijn namelijk het sterke punt hier en voor iedereen die hun avontuur willen uitbreiden in Andromeda is hier genoeg te vinden. Op de Xbox One hadden we geen problemen met het spelen, maar op de pc-versie hadden we tijdens de launch toch wat kleine problemen.

Er is veel te doen: met een lange campaign, meer dan genoeg zijmissies en een diepgaande multiplayer. Toch past het op een af andere manier niet helemaal goed samen. Enkele 'plot holes', losse verhaallijnen en vreemde animaties zorgen voor een minder grote impact. De Mass Effect-dna is door het de game te vinden, maar stelt teleur in vergelijking met zijn voorgangers. Andromeda probeert iets nieuws te doen, maar slaagt daar slechts gedeeltelijk in. Het verhaal, waarbij de mensheid en zijn bondgenoten deze vreemde uithoek in de ruimte probeert te koloniseren is een goede opzet voor dit nieuwe avontuur, maar had wellicht beter uitgebuit kunnen worden. Uiteindelijk voelt het te gemakkelijk en te bekend. Op bepaalde momenten weet het verhaal je te pakken en er zijn enkele fantastische momenten die we gewend zijn van Bioware, toch blijft onze algehele gevoel dat de game nog veel beter had kunnen zijn.