De meeste complexe spellen overweldigen je onmiddellijk met een groot aantal ingewikkelde menu's, geavanceerde bedieningselementen en een minimale hoeveelheid hulp. Met andere woorden, je bent gewaarschuwd. Maar er zijn ook van die spellen die in eerste instantie eenvoudig en onschuldig lijken, om later hun ware aard te laten zien. De Monster Hunter -serie behoort tot de laatste categorie, die ik onlangs op de harde manier heb geleerd.
Als een complete newbie, zonder ervaring met de serie anders dan de spin-off titel Monster Hunter Stories 2: Wings of Ruin, was ik aanvankelijk in het nadeel toen ik ging zitten om Monster Hunter: Wilds te spelen op Gamescom in Keulen. De opening gaf me echter valse hoop. Weinig moderne AAA-games, of Hollywood-blockbusters wat dat betreft, openen zo spectaculair als het nieuwste hoofdstuk in de 20 jaar oude serie van Capcom.
Aan het begin van het spel bevindt ons aanpasbare personage zich aan boord van een ouderwets houten schip dat over zand kan varen. In een mum van tijd maken we kennis met zoveel personages dat het moeilijk is om ze allemaal bij te houden. Ze maken echter nog steeds indruk dankzij een prachtig personageontwerp dat anime-geïnspireerd ontwerp perfect combineert met realisme, en de gezichtsanimaties zijn bijzonder indrukwekkend. Capcom's RE Engine heeft nog nooit zulke mooie resultaten opgeleverd, wat verder wordt geïllustreerd wanneer we even het schip verlaten en op een vogelachtige berg springen.
Wat volgt is een dramatische rit door het zand terwijl we proberen een klein meisje te redden dat wordt achtervolgd door een gigantische Dune -achtige zandworm. De rit door het opstuivende zand is ronduit spectaculair, en we kunnen de springkracht en vleugels van ons rijdier volledig benutten voordat we uiteindelijk het arme meisje redden. Onderweg maken we ook kennis met wat ongetwijfeld een uiterst belangrijk hulpmiddel zal zijn in het spel - een soort hookgun. De haak lijkt veel functies te hebben. Het kan worden gebruikt om items en middelen te verzamelen, of het kan (misschien spannender) worden gebruikt in gevechten of om spectaculaire sprongen van richels te maken.
Voordat ik op mijn eerste echte monsterjacht word gestuurd, heb ik nog wat tijd om de andere personages goed te leren kennen. Alma, een jonge archeoloog, geeft me mijn eerste missie, terwijl de energieke smid Gemma me helpt bij het kiezen van een van de vele wapentypes van het spel, zoals Sword and Shield, Gunlance en Hammer. Ik kies Dual Blades en met behulp van de obligate mascotte, een kleine Palico kat, lukt het me al snel om mijn prooi op te sporen in een ondergrondse grot.
Nu pas realiseer ik me dat Monster Hunter: Wilds niet zo eenvoudig is als ik eerst dacht. Ook al combineer ik stoten, ontwijken en combo's, ik richt slechts minimale schade aan. Monster Hunter draait om het kiezen van het juiste wapen en gereedschap voor het specifieke monster, het analyseren van zijn zwakke punten en het aanvallen van de relevante lichaamsdelen. Dit alles kost tijd om te leren, en aangezien er weinig tijd is op een conventie als Gamescom, moet ik mijn toevlucht nemen tot een andere truc. Ik activeer een vuurpijl en meteen verschijnen er drie geharde monsterjagers om me te helpen mijn prooi neer te halen. Ze worden door de CPU bestuurd, maar in het volledige spel kunnen het ook echte spelers zijn die te hulp schieten.
Multiplayer is wat er op het menu staat in het tweede deel van deze preview. Als de opening leek op een hectische achtbaanrit, lijkt dit meer op een achtbaanrit zonder harnas, en het duurt niet lang voordat twee gigantische mammoetachtige wezens me tot hun prooi hebben gemaakt. Een vriendelijke PR-vertegenwoordiger helpt me met het bereiden van een soort stinkbom die de wezens scheidt, en al snel slaag ik erin het monster voldoende te verzwakken om zich terug te trekken, waardoor ik het op de rug van mijn te grote kip moet achtervolgen.
Meerdere keren laat ik het monster kronkelen van de pijn, maar zelfs in multiplayer kan ik het niet alleen aan - ondanks de hulp van de CPU-monsterjagers slaag ik er zelfs niet in mijn prooi neer te halen voordat de tijd om is. Kortom, Monster Hunter: Wilds draait nog steeds om voorbereiding, uitrusting, upgrades en de vele andere diepe systemen die de serie populair hebben gemaakt, hoewel de presentatie doet denken aan een mechanisch eenvoudiger actiespel. Mijn enige troost is dat ik nog wat tijd heb om me voor te bereiden, aangezien de volledige game op 28 februari 2025 uitkomt.