Nimona (Netflix)

Nimona is het verhaal van het titulaire personage dat samenwerkt met een schijnbaar wraakzuchtige superschurk genaamd Ballister, die al snel een ontheemde ridder blijkt te zijn die wordt ingelijst voor een gruwelijke moord. Samen vormen deze mismatched twee een formidabel team dat elkaar moet vertrouwen om de waarheid te ontdekken over de vreemde wereld die ze bewonen.

Het zag er somber uit voor Blue Sky Studio's fantasiefilm Nimona nadat Disney het in de prullenbak gooide tijdens de Fox-overname. Na bijna zeven jaar schoot Netflix te hulp en heeft nu Nimona gelanceerd - een soort futuristische middeleeuwse dystopie gebaseerd op de gelijknamige graphic novel van Noelle Stevenson. Ik kan alleen maar zeggen dat ik enorm dankbaar ben dat de film uiteindelijk is gebeurd, want dit is een geweldig klein familieavontuur dat je niet mag missen!

Nimona is een energieke mix van genres die doen denken aan de verfrissende sprookjessatire van de Shrek-films, waarbij we worden getrakteerd op een leuk en verdrietig vriendschapsverhaal dat je van het eerste frame tot het laatste grijpt. Het is sassy, het is ondeugend, het is boeiend en bovenal is het ongelooflijk goed geschreven. Nimona is een geweldige kleine trol die de film veel leven en kleur geeft, en ik vind het erg leuk hoe het grenzen en tropen doorbreekt om het best mogelijke verhaal te vertellen.

In het begin is de animatie niet helemaal overtuigend, maar naarmate de plot zich ontvouwt, zie je hoe goed doordacht het verhaal eigenlijk in de kern is, met verschillende heerlijke sequenties die het middeleeuwse en het futuristische op een onverwacht nauwkeurige manier vermengen. Tegen het einde word je volledig ondergedompeld in de naar geheimzinnigheid geurende esthetiek en de cyberpunk ridderlijke fabel, die constant vol zit met leuke details.

Het zwakste deel van de film is helaas de laatste akte, die niet helemaal overeenkomt met de originaliteit van de eerste tweederde, maar als er iets is, schijnt de sterke emotionele draad en karakterfocus van de film door in de finale, en tegen het einde van de film wilde ik gewoon meer. Meer van deze wereld, meer van deze personages. Het is sassy, eigenzinnig, ontroerend, eigenzinnig en memorabel op een manier die een bepaalde Big Mouse zou moeten laten blozen van schaamte.