No Rest for the Wicked (Vroege toegang)

Wanneer de makers van Ori and the Blind Forest een nieuw spel uitbrengen in Early Access, moet je je ogen met interesse openen en naar hun nieuwe creatie kijken. Ori and the Blind Forest, en het vervolg Will of the Wisps, zijn heel, heel mooie Metroidvania-games waar ik van hield vanwege hun prachtige graphics en persoonlijkheid - iets dat de game-industrie vandaag de dag erg mist. Het zijn bijna alleen de indie-ontwikkelaars die een beetje anders durven te zijn en games met hart en ziel durven te maken, niet alleen een focus op de bottom line. Moon Studios, zoals de ontwikkelaar heet, heeft de game No Rest for the Wicked nu in Early Access uitgebracht op Steam, en de studio probeert een compleet nieuw genre uit. Dus heb ik me in de door de pest geteisterde wereld gewaagd om te zien wat het kan doen.

Het is natuurlijk cruciaal op te merken dat dit nog maar het begin is van No Rest for the Wicked, en we zullen het volgen terwijl de studio de game bijwerkt. Er zijn al drie kleine updates gevuld met fixes klaar voor gebruik.

De koning is dood! Magnus, zijn zoon, heeft nu de leiding over het land, maar hij gelooft dat zijn vader beperkt was en wil het anders doen. Het enige probleem is dat de pest weer heeft toegeslagen en de jonge koning is vastbesloten er iets aan te doen. Dus je personage wordt naar Isla Sacre gestuurd, een betwiste archipel waar verschillende krachten strijden om de macht.

Je speelt een zogenaamde Cerim, die te vergelijken is met een pestdokter uit de middeleeuwen. De dokter die je speelt is naar Isla Sacre gestuurd om de pest uit te roeien, maar de mensen zijn niet bepaald blij om je te zien, waar je aan het begin van het spel erg van overtuigd raakt als je je op het schip bevindt dat je naar het eiland zal brengen. Deze reis eindigt echter niet zoals verwacht, aangezien het schip wordt aangevallen door monsters en nadat je hebt geleerd hoe je je personage moet besturen en spelen, loopt het schip aan de grond aan de kust van Isla Sacre en word je aangespoeld op het strand wakker. Je moet je dan een weg banen naar de hoofdstad van het gevaarlijke eiland, Sacrement. Het enige probleem is dat het eiland vol zit met voormalige mensen die door de pest in monsters zijn veranderd. Dit is natuurlijk best lastig. Het verhaal in No Rest for the Wicked is vrij gewaagd en de sfeer is gespannen en ongemakkelijk. Gelukkig zijn veel van de personages die je ontmoet een beetje eigenzinnig en compenseren ze de deprimerende sfeer, wat ik op prijs stel. Balans is belangrijk voor mij, zodat een spel niet te deprimerend of gek wordt, en No Rest for the Wicked levert dat op.

In één adem is het vermeldenswaard dat de tussenfilmpjes fantastisch zijn. Ze zitten vol persoonlijkheid en het visuele ontwerp is magisch. De personages die je ziet, zien eruit alsof ze uit middeleeuwse schilderijen zijn getild. Ik heb nog nooit een stijl gezien zoals die No Rest for the Wicked gebruikt, maar man, wat is het cool. Als geschiedenisliefhebber is het vooral gaaf om de schilderijen die je al zoveel jaren analyseert op deze manier tot leven te zien komen.

De toon van No Rest for the Wicked is sterk geïnspireerd door de Soulsborne-serie van FromSoftware, en ik kreeg dezelfde vibes van het spel als bijvoorbeeld de Dark Souls -spellen. Die ongrijpbare eenzaamheid en verval die de meeste games in de serie hebben. Dus als je een fan bent, zul je merken dat je je thuis voelt in No Rest for the Wicked. Degenen die echter denken dat FromSoft een beetje te vaag en allegorisch is in zijn verhalen, zullen genieten van het feit dat er hier personages zijn, er is dialoog, er is interactie.

No Rest for the Wicked is een soort isometrisch Souls spel met veel extra smaak. Je ziet dus alles van bovenaf in een isometrische hoek, net als in de Diablo serie. De ontwikkelaars plaatsen een waarschuwing in je hoofd wanneer je het spel start dat het moet worden gespeeld met een controller, niet met een muis en toetsenbord, omdat het spel is ontworpen om dit besturingsschema te gebruiken. Muis en toetsenbord kunnen echter ook worden gebruikt, maar kunnen een beetje onnauwkeurig zijn omdat er sequenties zijn die een zeer nauwkeurige bediening vereisen die een toetsenbord niet kan bieden. Ja, het is meestal andersom, ik weet het. Het werkt prima, hoewel er delen van het spel zijn waar de besturing je in de rug steekt en je in het niets en in de afgrond springt. Er zijn dus nog kinderziektes waar Moon Studios aan moet werken. En dat is een algemeen iets met het spel. Er is een enorm potentieel, maar dat potentieel komt pas echt naar voren als het spel wat langer in de oven heeft gestaan.

Het primaire spelontwerp van No Rest for the Wicked gaat over het bestrijden van de vele monsters die door de pest zijn veroorzaakt. Dit is waar No Rest for the Wicked zich onderscheidt van andere isometrische rollenspellen in dezelfde stijl, omdat de gevechten erg Dark Souls -achtig zijn. Niet alleen slacht je honderden monsters af zoals in Diablo, maar elke tegenstander die je tegenkomt is dodelijk en je moet hun aanvalspatronen leren om ze te verslaan. Als je dat niet doet, krijg je een schop onder je kont en, net als in Dark Souls, word je teruggestuurd naar de laatste plaats waar je het spel hebt opgeslagen. In tegenstelling tot Dark Souls komen de monsters die je verslaat echter niet terug als je opnieuw opstart. Dit was een behoorlijk groot probleem voor mij toen ik werd betrapt door de eerste baas in het spel, wat me absoluut mishandelde. Normaal gesproken zou ik veel hebben gegrind en sterker terugkomen, maar het is moeilijk als de monsters niet terugkomen. Ik denk dat dit iets is dat zal worden veranderd, omdat het in mijn ogen een onlogisch spelontwerp is.

Het personagesysteem zelf is ook zoals in Dark Souls, en naarmate je een hoger niveau bereikt, moet je punten zetten in kracht, uithoudingsvermogen, gezondheid enzovoort, en de wapens die je vindt kunnen alleen worden gebruikt als je de juiste vaardigheden hebt op een niveau dat hoog genoeg is. Waar je de punten in stopt, heeft ook invloed op de manier waarop je het spel speelt. Ik koos voor het gewone korte zwaard omdat er niet zoveel uithoudingsvermogen voor nodig is om vijandelijke slagen te blokkeren, waardoor je kunt ontwijken en over het algemeen mobieler kunt zijn. Met zwaardere wapens heb je meer uithoudingsvermogen nodig om te bewegen, maar je richt meer schade aan. Het is allemaal bekend bij een oude Dark Souls veteraan. Het werkt prima, maar ik kan me niet voorstellen hoe je het kunt redden met de zwaardere wapens, want je kunt bijna niets doen als je geen uithoudingsvermogen meer hebt. Ik denk dat dit een van de gebieden is die meer moet worden getest door Moon Studios terwijl de game in Early Access is. Hetzelfde geldt voor de monsters, die in sommige gevallen behoorlijk uit balans zijn.

Een andere klacht die ik heb is dat je personage erg langzaam beweegt en dat je een knop ingedrukt moet houden om te rennen. Hierdoor kan je personage erg zwaar en onhandig aanvoelen, en de precieze besturing die het spel vereist, kan erg wisselend van kwaliteit zijn. Dit zijn dingen die kunnen worden gewijzigd en waarschijnlijk zullen worden gewijzigd wanneer Moon Studios feedback over het spel ontvangt. Ik hoop het, want No Rest for the Wicked is een ruwe diamant die slechts een paar onscherpe facetten hoeft te laten polijsten zodat hij kan schitteren zoals hij verdient. Let dus op No Rest for the Wicked. Er is hier iets speciaals dat het actie-rollenspelgenre mogelijk nieuw leven kan inblazen. Ik heb van elk moment genoten, frustraties en zo, want het is goed en uitdagend entertainment in No Rest for the Wicked.