One Piece Film: Red

Om One Piece simpelweg een grote franchise te noemen is een beetje een understatement. De Japanse manga bestaat al sinds 1997 en in de loop van 25 jaar heeft maker Eiichiro Oda niet minder dan 104 tankobon (mangaboeken) getekend en geschreven over Monkey D. Luffy en zijn bemanning op zijn zoektocht om Koning van de Piraten te worden. Met meer dan 516 miljoen verkochte boeken wereldwijd, een anime-serie met meer dan 1.000 afleveringen en een franchise met een totale omzet van meer dan 14 miljard dollar, is dit zonder twijfel een van de grootste entertainmentfranchises ooit gemaakt. Wat echter het meest indrukwekkend is, is hoe de show nog steeds zo'n hoge standaard heeft en blijft verrassen en entertainen, zelfs 25 jaar na het bescheiden begin.

Veel Europeanen denken misschien nog steeds aan een outfit die doet denken aan een gevlokte Teletubby bij het horen van de woorden One Piece, maar steeds meer zien het licht omdat de interesse voor zowel manga als anime in ons deel van de wereld blijft toenemen. Als gevolg hiervan worden meer anime-films die niet geassocieerd zijn met de beroemde Studio Ghibli in onze bioscopen getoond, waaronder Your Name, Weathering with You, Demon Slayer: Mugen Train en Dragon Ball Super: Super Hero. Nu voegt One Piece zich bij deze vrolijke lijst met zijn nieuwste film, One Piece Film: Red, de 15e in zijn soort met Luffy in een van zijn avonturen langs de Grand Line.

Deze keer zijn Luffy en zijn crew afgereisd naar het eiland Elegia, waar ze kaartjes hebben gekregen voor het eerste live podiumconcert met de nieuwste popsensatie, Uta, de zangeres die de afgelopen twee jaar de wereld stormenderhand heeft veroverd. Met een spectaculaire podiumshow, zware beats en een ongeëvenaard charisma is alles klaar voor de beste muziekprestatie aller tijden, maar het duurt niet lang voordat de situatie verandert. Wanneer Uta's vaardigheden en achtergrond in de schijnwerpers komen te staan, moet Luffy zich verenigen met zowel oude vrienden als vijanden om de dag te redden.

Aangezien het hoofdpersonage van de film een muziekdiva is, is het misschien geen schok dat de film veel nadruk legt op de muziek. Wat echter verrassend is, is hoeveel er eigenlijk is, om nog maar te zwijgen van hoe goed de productie is gedaan met een verrassend breed scala aan genres en stijlen. Sommige typische J-pop-deuntjes zijn par voor de cursus, maar sommige van de andere nummers zijn een stuk donkerder en zwaarder dan men van deze franchise-gerelateerde films mag verwachten. De audiovisuele productie is zonder twijfel het belangrijkste kanon van de film en de geweldige soundtrack komt aardig overeen met de visuals. De laatste doorbreekt geen nieuwe barrières voor anime, maar het is een stap hoger voor One Piece-films, en veel van de scènes zijn gevuld met visuele effecten die laten zien dat het productieteam hier in vuur en vlam is gegaan.

Daarom is het zonde om je te vertellen dat zelfs als de film je probeert weg te blazen, het eindresultaat zonder enige exploderende kracht is. De belangrijkste reden hiervoor is het verhaal, dat eindigt als kakofonische onzin zonder consistentie of inhoud. One Piece is een show die bekend staat om zijn lange verhaallijnen, wat het creëren van een verhaal beperkt tot slechts 115 minuten natuurlijk een hele uitdaging maakt. Toch had deze verhaallijn beter gediend kunnen worden als langere speelfilm of zelfs als opvulboog in de anime, want hier worden we van de ene plotlijn naar de andere gegooid zonder de nodige overgangen of logische verbanden tussen de scènes. De film verliest daarmee de impact die het had kunnen hebben, waar One Piece zelf zo bekend en geliefd om is.

De grootste blunder van de film is nog steeds om zo zwaar te leunen op de cast van personages. One Piece staat bekend om zijn enorme selectie van grote en kleine personages, en de filmmakers hebben besloten dat ze willen proberen er zoveel mogelijk uit de hele levensduur van de serie op te nemen. Je moet een goed begrip hebben van alle personages en hun krachten om zelfs maar te weten wat hier aan de hand is, wat deze film ontoegankelijk maakt voor nieuwkomers. Het gooien van zoveel personages tegelijkertijd op het scherm beperkt hun tijd in de schijnwerpers en het vermogen om een blijvende indruk te maken, iets waarvan we weten dat het kan worden vermeden voor films met een enorm rooster als de vertoningstijd langer is en het script krap is, zoals Avengers: Endgame.

Tot overmaat van ramp gooit de film er vanaf de zijlijn steeds nieuwe personages in. One Piece is nooit verlegen geweest om deus ex machina als narratief instrument te gebruiken, maar hier wordt het zo vaak gebruikt dat de impact en waarde ervan elke keer afneemt, waardoor een inflatie ontstaat die nog erger is dan die we vandaag in onze eigen samenleving zien. Het resultaat is een ongegeneerde fanservice die wat gejuich zal veroorzaken wanneer bepaalde fanfavorieten verschijnen en iets cools doen (zelfs deze recensent had een paar "Ja!" momenten tijdens de vertoning), maar waar dit alleen maar probeert het gebrek aan inhoud en basiskwaliteit van de film te bedekken.

One Piece Film: Red heeft een paar scènes en verschijningen die de fans iets geven om over te lachen, en de muziekproductie alleen al is bijna een reis naar de bioscopen waard om het op een geweldig geluidssysteem te ervaren. Toch is het niet genoeg om de film als geheel te redden. Het verhaal is te veel all over the place met zijn ongestructureerde chaos, en het hebben van een gigantische cast die bijna in een opwelling over de hele film wordt gegooid, maakt dit alleen maar een nog grotere puinhoop. We kunnen het waarderen dat er eindelijk een One Piece-film op onze kusten wordt vertoond, maar de inhoud zelf valt zeker tegen.