Overwatch 2: Invasion - Is het nu tijd om terug te keren naar Blizzard's hero-shooter?

Ik zal niet om de hete brij heen draaien, ik ben niet erg onder de indruk of blij met de manier waarop Blizzard door de jaren heen met Overwatch is omgegaan. Van het in wezen dwingen van de originele game in een stagnerende limbo, allemaal in een poging om zich voor te bereiden op de lancering van een vervolg dat uiteindelijk op zijn best een regressieve titelupdate bleek te zijn, onnodig te zeggen dat het erg uitdagend was om positief te blijven als een Overwatch -fan. Maar het enige dat je kunt zeggen over het nieuwe Overwatch 2 live-model is dat het veel meer extra inhoud naar de game brengt, iets dat het lange, lange tijd heeft gemist. Het grootste deel hiervan is extra betaalde inhoud of opgesloten achter domme uitdagingen, wat meedogenloos frustrerend is, maar je kunt de goede bedoelingen in de kern van het nieuwe live-systeem zien.

Nu het zesde seizoen van Overwatch 2 er is, een seizoen dat door Blizzard als een behoorlijk belangrijk seizoen wordt beschouwd, heb ik besloten om mijn eerdere grepen met deze game te overwinnen en te zien hoe de titel zich tien maanden na de release ontwikkelt. In wezen ben ik hier om je te vertellen of het de £ 12 waard is die nodig is om de nieuwe verhaalmissies te kopen, en of het de moeite waard is om het spel bij te werken om Illari en de nieuwe Flashpoint -modus te bekijken.

Illari

Als je hebt gewacht op een kans om jaren en jaren van opgekropte woede los te laten door als Support speler te worden gekweekt, nou ... Illari is je beste kans om wat stoom af te blazen. Dit personage is ronduit walgelijk in haar huidige staat. Ze zal een aantal van de besten beschadigen en genoeg genezing eruit schoppen om Mercy en Ana irrelevant te laten lijken. Toegegeven, dit is allemaal ervan uitgaande dat je je schoten raakt, omdat Illari geen gemakkelijk personage is om waarde uit te halen.

Blizzard weet ondanks al zijn fouten boeiende en interessante personages en vaardigheden te creëren, en dat hebben we door de jaren heen keer op keer gezien. Illari is de volgende stap op deze reis, en ja, ze is een absolute knaller om te spelen, een van de meest interessante en leuke Supports Overwatch ooit heeft gezien.

Maar is dit nieuwe personage genoeg reden om terug te keren naar Overwatch? Hoewel ze veel voor haar in petto heeft, kan ik niet zeggen dat ze genoeg zal zijn om je te laten spelen zodra de nieuwigheid is uitgewerkt. Toch, als je erin slaagt om haar te ontgrendelen en op zoek bent naar iets nieuws om je vaardigheden mee te testen, is Illari een geweldige plek om te beginnen.

Brandpunt

Blizzard heeft in de loop der jaren een aantal opmerkelijke spelmodi bedacht voor Overwatch. Control, Escort, Hybrid, dit zijn allemaal iconische en geliefde spelmodi. Maar tegelijkertijd zorgen Assault en Push ervoor dat ik elke keer wil huilen als ik ze zie opduiken als de volgende spelmodus. Flashpoint, door wat ik tot nu toe heb ervaren, is op zoek naar meer in de eerste categorie.

Dit is in wezen Control, behalve dat in plaats van één punt waar elk team per ronde om vecht, er maximaal vijf punten zijn waar elk team in één ronde om strijdt. Het is een echte King-of-the-Hill als er iets is, en voor Overwatch werkt het heel goed, omdat er voldoende mogelijkheden zijn om de teamsamenstelling tussen punten aan te passen en de sprong op het vijandelijke team te maken. Evenzo heeft het een snel en uitgebalanceerd karakter dat in de praktijk zeer de moeite waard voelt, en ik zie dat deze modus erg populair is, ervan uitgaande dat er de juiste kaarten zijn om het te spelen.

Suravasa past bijvoorbeeld echt bij deze spelmodus en past precies bij wat je ervan nodig hebt. Het is snel, heeft zichtlijnen maar ook veel dekking, unieke punten die verschillende invalshoeken vereisen, enzovoort. New Junk City is precies hetzelfde, ook al heeft het me niet helemaal dezelfde indruk gegeven als die van Suravasa en zijn kronkelige gangen en milieugevaren. Het punt is, laat deze spelmodus niet sterven op dezelfde manier als Control deed dankzij nachtmerries van kaarten als Temple of Anubis, Horizon Lunar Colony en Paris. Het feit dat Hanamura nog steeds niet in rotatie bestaat, is een aanfluiting die moet worden aangepakt.

Heldenmeesterschap en spelersprogressie

Dit is een van die functies die cool is, maar uiteindelijk niet zoveel toevoegt aan de Overwatch -ervaring. Natuurlijk is het een aangename toevoeging om vooruitgang te boeken en ervaring te verdienen voor elk personage en klassetype om je uitmuntendheid met hen te bewijzen en wat nette cosmetica te verdienen, maar het is er niet een die Overwatch herdefinieert of enorm verbetert.

Als je veel van dit spel speelt, zul je er in dit systeem enige compensatie voor vinden, maar als je interesse in Overwatch op zijn best vluchtig is, zullen de spelerprogressie- en heldenbeheersingssystemen niet echt veel indruk op je achterlaten. Toch prijs ik Blizzard voor het toevoegen van deze functie, omdat in mijn ogen meer gegevens en meer manieren om je prestaties en Overwatch geschiedenis bij te houden een zeer goede zaak is.

Invasion Story Missies

Toen Overwatch 2 werd aangekondigd, waren de verhaalmissies een zeer groot verkoopargument. Een paar maanden voordat de game debuteerde, werd onthuld dat ze niet klaar zouden zijn, wat betekent dat de titel zonder hen zou aankomen. Een paar maanden na de release werden ze ingeblikt, waardoor velen boos werden en zich verraden voelden dat Blizzard hen in de eerste plaats beloofde, waarbij veel spelers zich zelfs afvroegen waarom Overwatch ooit werd geüpgraded naar Overwatch 2 aan het einde van de dag. Voor de transparantie ben ik nog steeds een van deze personen.

Maar in dit Invasion seizoen zijn er enkele "verhaalmissies". Dit zijn in wezen meer verhalende versies van de coöperatieve modi die in het verleden zijn gelanceerd als onderdeel van seizoensgebonden evenementen. Ze zijn niet zo voorspelbaar en saai als die gebeurtenissen en nemen spelers mee door lineaire, zij het zeer eentonige, levels waar je hordes Omnic-vijanden moet knallen en schieten, op verschillende moeilijkheidsgraden. Het eigenlijke vlees van de gameplay is nauwelijks iets om over te vieren of te hameren, omdat het gewoon gewoon Overwatch is, behalve dat je in plaats van andere spelers neer te schieten, AI-robots schiet als onderdeel van een missie waarbij je daadwerkelijk dient in het herbouwde Overwatch -team.

Dit is het meest vitale deel van de verhaalmissies, aangezien Blizzard al jaren op een gouden gans zit met deze franchise en er vrijwel niets zinnigs mee heeft gedaan op verhalend gebied. Spelers hebben gewacht om te worden gevoed met filmische video's voor elke hint naar lore, en nu willen deze verhaalmissies dit in een meer interactieve zin aanboren. Ze zijn nauwelijks meeslepend vanuit een gameplay-perspectief, en eerlijk gezegd, als je ze eenmaal hebt gespeeld en het verhaal van elke missie hebt ervaren, is er niet veel reden om ze opnieuw te willen bezoeken. Maar ze laten me wel achter met een bitterzoete smaak in mijn mond, want hoewel ik nog steeds een hekel heb aan de manier waarop Blizzard met dit spel omgaat, hou ik van het gevoel van heldhaftigheid en inspiratie dat het in mij belichaamt. Ik wil meer weten over dit universum en deze personages, en als Blizzard geen betere manier kan bedenken om verhalen te vertellen dan met halfbakken verhaalmissies dan zal ik ongelooflijk teleurgesteld zijn, maar tegelijkertijd ben ik blij dat we eindelijk wat verkenning op dit gebied zien.

Zou ik aanraden om £ 12 te betalen om deze missies te ervaren? Absoluut niet. Ze zijn op de beste momenten middelmatig, duren 90 minuten aan een stuk in één playthrough en de herspeelbaarheid is uitsluitend afhankelijk van je vermogen om vaak inhoud te consumeren die je al hebt ervaren. Denk Destiny 2, behalve dat de PvE-elementen slechts Vanguard Strikes waren, en dat was de enige manier om het spel ooit buiten de PvP-modi te ervaren. Oh, en er zijn maar drie Strikes om te spelen en je moet geld betalen om er toegang toe te krijgen... Dit is waar Overwatch 2 en zijn verhaalmissies zijn. In wezen niet op een geweldige plek.

Dus, lang verhaal kort, is nu het moment om terug te keren naar Overwatch 2? Ik ga in wezen hetzelfde zeggen als wat ik in mijn recensie zei. Blizzard rommelt nog steeds met deze titel en deze franchise, en dat is overduidelijk, maar het kernkader van Overwatch is nog steeds een zeer complete en spannende hero-based shooter-ervaring die eerlijk gezegd maar heel weinig games kunnen evenaren. Moet je je zuurverdiende geld uitgeven aan de halfbakken verhaalmissies of aan de battle passes en absurd geprijsde cosmetica? Ik zou het niet aanraden, maar ja, ieder voor zich. Er zijn veel slechtere games dan Overwatch, maar het valt ook niet te ontkennen dat dit spel op de juiste manier wordt behandeld en er geld mee wordt verdiend.