Paper Mario: The Thousand Year Door

Na de Super Mario RPG en Mario vs. Donkey Kong komt Nintendo's nieuwste remake van een klassieke Mario-titel in de vorm van het vervolg op Paper Mario, The Thousand Year Door. Mario is terug in zijn 2D-stijl, en zoals je waarschijnlijk kunt raden uit de titel van het spel, gaat hij op zoek naar de duizend jaar oude deur.

Nou, om precies te zijn, Mario en zijn losgeslagen team gaan op jacht naar de zeven kristallen sterren die kunnen worden gebruikt om de deur te openen. De drijfveer voor deze reis, zoals voor de meeste van Mario's escapades, is de gevangengenomen prinses Peach, maar in plaats van zich deze keer een weg naar haar te banen, vecht hij zich een weg langs traditionele en minder traditionele vijanden in een reeks van toneelachtige gevechten en verkent hij het tot leven gekomen stripboek dat de wereld om hem heen is.

Terwijl je koers zet naar Rogueport, het centrale punt van het verhaal van de game en waar je reis begint, word je onmiddellijk begroet door heldere, sprekende beelden die de wereld tot een overdreven soort leven brengen dat alleen bestaat in boeken, toneelstukken en tekenfilms. Al deze stijlen mengen zich prachtig in Paper Mario: The Thousand Year Door, en de bijgewerkte visuals zijn een lust voor het oog. Het is niet alleen de pittoreske achtergrond die er mooi uitziet, want er is ook veel werk gestoken in het tot leven brengen van de personages. Mario is nog nooit zo charmant geweest zoals in deze 2D-versie, waar zijn mond wijd opengaat bij elke nieuwe ontdekking, en na het winnen van elk gevecht draait hij zich om naar de speler met een grote duim omhoog. Veel van de uitdrukkingen zijn kleinere details, maar ze vallen op en laten zien dat er veel aandacht is besteed aan het naar modernere normen brengen van deze RPG.

Over de personages gesproken, het is niet alleen hun uiterlijk dat schittert in deze game. Als meestal stille hoofdrolspeler (afgezien van je gebruikelijke wa-hoos), wordt Mario een beetje aan de kant gelaten, maar veel van de NPC's, kameraden en zelfs schurken zullen je vermaken. Ondanks hun 2D-karakter valt niemand ooit echt plat in deze RPG, en elke persoon, pinguïn, Koopa en Goomba die je onderweg ontmoet, zit boordevol persoonlijkheid. De dialoog is hier een grote hulp, en hoewel de hoeveelheid tekst tijdens dit Mario-avontuur behoorlijk groot is, zit het vol met gevatte humor en interessante personagedetails die het verhaal zelfs op de langzamere momenten overeind houden.

Het verhaal van Paper Mario: The Thousand Year Door is opgesplitst in hoofdstukken, die elk je avontuur volgen terwijl je op pad gaat om een van de zeven kristallen sterren te vangen. Net als bij andere soortgelijke artefacten in een avonturenfilm, game of tv-show, zijn de sterren verspreid over de hele wereld en nemen ze je mee vanaf de eindeloze duisternis van Twilight Town tot aan een vechtarena in de lucht. Elk hoofdstuk is een klein, compleet avontuur op zich, en de gebieden zitten vol met dingen die je onderweg kunt ontdekken. Na elk hoofdstuk krijgt Mario kameraden, power-ups en op papier geïnspireerde vaardigheden, waarmee je meer delen van het spel kunt ontgrendelen en bepaalde puzzels kunt oplossen.

Het papieren vliegtuig, de boot en andere krachten zijn zo creatief geïmplementeerd dat het moeilijk is om er niet van onder de indruk te zijn. Hoewel niet alle papieren vaardigheden op dezelfde manier worden gebruikt (hetzelfde kan gezegd worden van de vaardigheden van de meeste van je kameraden), bieden ze wel consistente en inventieve oplossingen voor puzzels die creatief denken belonen. De gameplay is vrij netjes verdeeld tussen het ontdekken en gevechten, waarbij de laatste alleen plaatsvindt in een filmpje of als je een willekeurige vijand tegenkomt. Zoals eerder vermeld, neemt het gevecht je mee naar een toneelomgeving, inclusief voorwerpen en belichting die op jou en tegenstanders kunnen vallen, en een publiek dat je moet zien te imponeren door je bewegingen op het juiste moment uit te voeren.

Mario is in dit spel niet alleen uitgerust met zijn stampende schoenen, maar hij heeft ook toegang tot een hamer voor als je tegenover vijanden komt te staat waar je niet op kunt springen. Zowel je schoenen als je hamer worden in de loop van de tijd geüpgraded, waardoor je meer schade aanricht en via je badges kun je ze ook speciale bewegingen geven om meer schade aan te richten of bepaalde status te geven aan een vijand. Je gekozen partner heeft ook zijn eigen reeks aanvallen, van de granaat van Koops die door elke vijand op de grond kan rennen tot de enorme schade-explosie van Bobbery. Items die je oppakt zijn ook erg handig in noodgevallen, of het nu is om je te genezen of om wat schade aan te richten over de hele linie. Tot slot zijn er ook speciale moves waar je toegang toe krijgt naarmate je meer kristallen sterren verzamelt. Ze kunnen van alles doen, van het geven van enorme buffs tot aanvallen en verdedigen tot het immobiliseren van iedereen op het podium.

Veel van de gevechten van Paper Mario: The Thousand Year Door gaan over het indrukken van de juiste knop op het juiste moment. Druk op A als je op het punt staat op een vijand te stampen, en je krijgt nog een stamp gratis. Houd de stick ingedrukt totdat je een pieptoon hoort en zo zul je de meeste schade aanrichten met je hamer. De lijst gaat maar door, en het is niet alleen voor aanvallen. Als je op A drukt als iets iemand je gaat raken, kun je een deel van de schade teniet doen met een Guard. Een Superguard vereist een veel betere timing bij het indrukken van de B-knop, maar het zal een vijand schade toebrengen. Er is hier een behoorlijke hoeveelheid diepgang, en de baasgevechten zijn daardoor een rauwe hoeveelheid plezier, maar de meer regelmatige ontmoetingen beginnen een beetje muf te worden. Paper Mario: The Thousand Year Door is een vrij lang spel, en tegen het einde begon ik zoveel mogelijk ontmoetingen over te slaan, omdat het eentonig werd om elke vijand met een hamer te lijf te gaan.

Voor de rest is Paper Mario: The Thousand Year Door een fantastische RPG die opvalt als een uniek juweeltje van het genre. De game is niet bang om eigenzinnig en vreemd, en het doet ook geen pogingen om het thema van een Paper Mario-spel tot leven te laten komen met zijn interessante vaardigheden en mechanica. De personages maken dit spel echt compleet, en het schrijven ervan hield me bezig, zelfs tijdens de langzamere verhaallijnen. Een waardige aanrader voor elke fan van de loodgieter of iedereen die een andere RPG-stijl wil proberen.