Resident Evil 4

Bij Gamereactor UK hebben ikzelf en mijn collega Alex vaak de aard van het opnieuw maken van videogames besproken. Het toegenomen aantal op de markt en de verschillende kwaliteit ervan hebben ervoor gezorgd dat we verschillende meningen delen, maar het enige waar we het over eens kunnen zijn, is dat het volkomen logisch is voor een uitgever om gewoon iets opnieuw te maken waarvan ze weten dat het goed werkt, in plaats van een risico te nemen op iets dat zou kunnen floppen. En voor Capcom is dit iets waar ze niet vreemd aan zijn geweest, want Resident Evil 4 is de derde remake in de iconische horrorserie, en zoals het geval is geweest met Resident Evil 2 en Resident Evil 3, is deze remake een superhoge kwaliteit herinterpretatie van de game.

Ik zal hier niet te veel in story beats duiken, want het is hetzelfde als wat we in 2005 kregen. In wezen wordt Leon S. Kennedy op een missie naar het platteland van Spanje gestuurd, waar hij de taak heeft om de dochter van de president, Ashley, te vinden en te redden, nadat ze is ontvoerd en meegenomen door een gruwelijke en geïnfecteerde sekte die bekend staat als Los Iluminados. Het is een plot dat problemen begint te krijgen naarmate je er meer over nadenkt, zoals een actiefilm uit de jaren 80 op manieren, maar als je gewoon accepteert wat er gebeurt, is het een spannende rompslomp van begin tot eind. Op deze reis reis je nog steeds door het dorp, het kasteel en door het eiland en word je geconfronteerd met allerlei wrede wezens en bazen, waaronder Bitores Mendez, Jack Krauser en Ramon Salazar, die elk een indrukwekkende visuele upgrade hebben gekregen.

Als je Resident Evil 4 eerder hebt gespeeld, zal dit allemaal heel bekend zijn, zelfs als moderne hardware en de RE Engine Capcom in staat stellen om dit spel te laten zien op een manier die het best als opvallend kan worden omschreven. Ik zal zeggen dat het begin van het spel me niet achterliet met deze indruk op de beelden, en een paar bugs en problemen helpen het hier niet (dwz het regeneffect lijkt afkomstig te zijn van het originele spel), maar naarmate het verhaal vorderde, kwam de grafische kwaliteit tot zijn recht en liet zien dat de engine van Capcom een kracht is om rekening mee te houden in het survival horror-genre. De voorstelling is ook niets om naar te spotten. Op PS5 draait de game op een scherpe en vloeiende 60 frames per seconde (tenzij je Ray-Tracing inschakelt), en hoewel de laadtijden niet zijn wat ik 'instant' zou noemen, zijn ze nog steeds snel.

Omdat de meeste mensen het originele spel hebben gespeeld, zijn de graphics een duidelijk, belangrijk verkoopargument en stellen ze meestal niet teleur. Tussen de personagemodellen die levensecht en echt aanvoelen (en je zelfs in staat stellen om aan te passen hoeveel bewegingseffect Leon's haar heeft), de reflecties in de marmeren vloeren van het kasteel, de verwoeste omgevingen van het dorp, enzovoort, is het een enorme sprong voorwaarts voor het spel, en is zeker genoeg reden om Resident Evil 4 zelfs zonder rekening te houden met de extra doodads en toevoegingen. Natuurlijk zijn er hier en daar een paar grafische haperingen, maar hopelijk worden deze gladgestreken in de Day One-patch.

Aan het begin van deze review zei ik dat deze remake een herinterpretatie is van de originele game, en de reden dat ik dit zeg, is omdat Capcom een paar wijzigingen heeft aangebracht om beter aan te sluiten bij het meer griezelige karakter van de serie. De wereld is sfeervoller en donkerder, en de Ganados-dorpelingen die in dit afgelegen deel van Spanje wonen, zijn agressiever en bedreigender, waardoor het voor Leon meer een uitdaging is om hun aanval te overleven. Het voelt angstaanjagender en donkerder aan, en als er iets is, voelt het nu eigenlijk als een Resident Evil -game - zelfs als de gameplay zijn best doet om anders te zeggen.

En ik breng dit naar voren omdat Resident Evil 4 altijd een ontwerpstijl heeft gehad die sneller en actiegerichter is dan eerdere Resident Evil -games. Je loopt een gebied binnen en krijgt de taak om tientallen Ganado's neer te maaien met behulp van Leon's armada van wapens, wat voor mij altijd schokkend heeft gevoeld omdat Resident Evil games weerzinwekkende schietmechanica hebben. Er is hier geen verandering in deze geest, omdat de gunplay - hoewel beter dan zijn voorgangers - op zijn best nog steeds ondermaats is, wat normaal gesproken geen groot probleem zou zijn voor een survival horrorgame, maar Resident Evil 4 wil dat het om de een of andere reden een kracht is.

In de geest van het kijken naar hoe deze remake verschilt van het origineel, is het de moeite waard om de zijmissies te vermelden, die halfbakken aanvoelen. Veel zal zijn om gewoon blauwe medaillons in een specifiek deel van een level te schieten om een valuta te verdienen die aan de Merchant moet worden uitgegeven voor extra goodies en nuttige items, en eerlijk gezegd, na vijf minuten naar een medaillon te hebben gezocht, komt mijn mentale vermogen om ermee te blijven lastigvallen tot stilstand. Er zijn een paar complexere uitdagingen om aan te gaan die draaien om het confronteren van een meer bedreigende vijand, en deze zijn veel meer een sensatie.

Om hieraan toe te voegen, is het inventaris- en crafting-systeem in lijn gebracht met het geweldige systeem dat wordt gebruikt in moderne Resident Evil -games, en Leon kan zelfs zijn geavanceerde training gebruiken om te pareren en aan te vallen met zijn mes, waardoor je nog meer opties en keuzes krijgt in gevechten, wat een enorme en welkome verandering is.

Dan is er nog het verhaal zelf. De game is niet gecategoriseerd door hetzelfde hoofdstukformaat als voorheen, want nu beslaat het avontuur 16 hoofdstukken, waarbij elk eindigt na impactvolle momenten. Aan het einde van elk krijg je een klein beloningsscherm, dat je zelfs een overzicht geeft van hoe efficiënt je was in een hoofdstuk, inclusief door nauwkeurigheidsstatistieken, kills, sterfgevallen en tijd om te voltooien te delen. Het is een zeer arcade-genre-achtige functie, en een waar de meeste mensen waarschijnlijk gewoon naar zullen kijken voordat ze terugkeren naar het vlees van de gameplay.

Maar al met al is dit in veel opzichten een zeer, zeer complete remake en laat het zien dat Capcom dit proces van het terugbrengen van zijn geliefde titels op een getrouwe maar betekenisvol verbeterde manier echt heeft genageld. Hoewel, gezien hoe uitstekend Resident Evil 4 altijd is geweest, en het feit dat we hiervoor twee geweldige remakes hebben gehad, is het niet echt een verrassing dat dit ook een titel van topkwaliteit is.

Toch, had het een stap verder kunnen gaan? Misschien. Had het bijvoorbeeld naadloos kunnen zijn? Misschien. Zou dit de game net dat tikkeltje beter hebben gemaakt? Zeker weten. Maar niets van dit alles doet afbreuk aan het feit dat Resident Evil 4 een andere winnaar is. Wie had gedacht dat 2023 zou beginnen met twee van zijn topgames als survival horror remakes? Het is een vreemde tijd waarin we leven.