Insurgency: Sandstorm

Insurgency: Sandstorm windt er geen doekjes om en vindt het niet erg als je doodgaat. Er zijn hier geen feestelijke 'kill-cams', geen gameplaymechanismen om een onafgebroken 'streak' te verheerlijken - dit is een shooter die het niet schuwt om het idee te verkennen dat oorlog de hel is en niet licht moet worden opgevat. Natuurlijk is de geweldpleging in New World Interactive's first-person shooter afkomstig van de spelers zelf, maar de algehele opzet van de verschillende modi is uiteindelijk wat de tweede game in deze nieuwbakken reeks zo verschrikkelijk afstraffend maakt.

Met de controle over een opstandige rebel of militiesoldaat duiken spelers intense tactische gevechten in die bestaan uit golven aan vijanden en het strijden om veroveringspunten. Er zijn drie hoofdmodi om te spelen (verdeeld van Ranked en Casual - zonder de co-opmodi met 'bots'), maar de onderliggende gameplay draait om het onder druk zetten van het tegenstrijdige team terwijl je probeert sleutelpunten op de 'map' te beheersen. Het draait om tactische denkwerk, teamwerk en voorzichtig verkennen om te zoeken naar een goed uitgangspositie. Het helpt natuurlijk ook goed te kunnen mikken.

Positionering is essentieel en je kunt merken wie die de bèta uitgebreid gespeeld hebben, omdat het die spelers zijn die je uitschakelen voordat je het door hebt. Het kennen van de map is dan ook belangrijk in Insurgency en het kost een paar uur om zogezegd de indeling van het land echt door goed te kennen. Totdat je iedere map op je digitale duimpje kent adviseren we dat je voorzichtig te werk gaat, aangezien zeker de helft van dat wij doodgingen veroorzaakt werden door een stap te ver te zetten terwijl we zochten naar de frontlinie.

De levels zelf zijn, zoals de titel betaamt, gebaseerd in en rondom het Midden-Oosten, met een reeks van grotendeels stoffige maps die gevuld zijn met gebouwen en interessante details die de actie echt plausibel maken. Deze levels zijn verre van symmetrische arena's die gemaakt zijn rondom balans en gelijkheid. In plaats daarvan bevatten ze bochten en kronkels en bieden ze unieke uitdagingen voor zowel de aanvallende als verdedigende partij, wat op zijn beurt het vechten in Insurgency zo intens maakt.

Er zijn een aantal rollen op het slagveld die spelers kunnen aannemen: van het leiden van een team tot 'close-quarters' specialisten en sluipschutters voor de lange afstand. Wij neigden vaak meer naar de algemene rollen, maar als je de voorkeur hebt voor een meer doelbewust of gespecialiseerde taak dan zijn er opties om te overwegen. Het is een opzet die meer gecoördineerde teams begunstigt, wat verzekert dat alles is gedekt. Het is echter ook geen shooter die door die de 'classes' wordt gedefinieerd.

Net zo belangrijk als je 'in-game' rol is het wapen dat je voor het gevecht met je meeneemt. We hebben behoorlijk aan onze instellingen gesleuteld tot we iets vonden waar we tevreden mee waren. Terugslag is echt iets om rekening mee te houden en daarom zijn korte, snelle salvo's belangrijk, tenzij je een beetje vuurkracht of impact wilt opofferen voor iets met meer stabiliteit. Afgezien van de basisselectie zijn er ook een reeks opzetstukken die je wapen naar keuze verder kunnen verbeteren. Er is een fatsoenlijk aantal om uit te kiezen en deze voelen allemaal anders en geloofwaardig aan.

Het volledig onder de knie krijgen van je wapen naar keuze is absoluut van levensbelang in Insurgency en als je niet weet hoe je met het geweer in je handen moet omgaan heb je geen kans om te slagen. Zoals we eerder al aangaven is de game ontzettend moeilijk en de toegewijde volgers van de studio zullen je zonder genade met een goed geplaatste 'headshot' verwelkomen. Verwacht geen kinderspel tijdens deze Sandstorm. Zelfs als je alles onder de knie krijgt kun je er op rekenen dat je tegenstanders ieder foutje afstraffen en uitbuiten.

De spanning in Insurgency stamt voor uit de opzet van golven aan vijanden en dat betekent dat je (meestal) niet direct weer op het slagveld verschijnt als je wordt uitgeschakeld. Als je uit je dekking komt of in door iemands gezichtsveld loopt en doodgaat moet je vaak enkele seconden wachten voordat de volgend golf klaar is en je weer in de strijd te voegen. Soms moet je zelfs wachten tot een doelwit is overgenomen totdat je team weer 'respawnt'. We hebben de nodige tijd doorgebracht met het bekijken van onze teamleden terwijl we ons eigen ongeduld berouwden. Deze opzet, samen met het oneindig aantal golfen waarover ieder team beschikt (het aantal golven hangt af van de modus die gespeeld wordt) verzekert dat ieder nieuw leven kostbaar is en weerhoudt spelers er van om te achteloos te spelen en hun levens te verspillen.

De spanning wordt niet minder erg door het feit dat zelfs diegenen met zware bepantsering behoorlijk kwetsbaar zijn en het kost slechts een korte salvo van goed geplaatste schoten om een tegenstander te vellen. Dit fragiele leven moedigt behoudend spelen aan en gekoppeld met de soms lange wachttijden tussen de 'spawns' voegt extra druk en gewichtigheid toe aan iedere stap die je neemt.

New World Interactive heeft een stressvolle en meeslepende shooter gebouwd die vaardig en tactisch spel beloont, maar het is niet perfect. Ons grootste kritiekpunt is waarschijnlijk het gebrek aan afwerking en ondanks alle positieve aspecten is het lastig om niet te worden afgeleid door hoe rauw sommige dingen eruitzien. Hoewel het er grotendeels gedetailleerd uitziet en de animaties van de personages veelal realistisch zijn, worstelt het om kwalitatief op audiovisueel gebied te wedijveren met de grote namen in het genre. Dat is te verwachten gezien de grootte van de studio, maar we kunnen het niet helpen ons af te vragen wat het team hadden kunnen afleveren met een groter budget had en iets meer tijd.

Iets meer tijd in de oven had New World Interactive zeker te kans gegeven om de game beter te optimaliseren, waardoor we bijvoorbeeld minder lamlendige inlaadtijden van 'textures' en soepelere bewegingen voor het 'scopen' hadden gezien. We zijn ook tegen enkele 'bugs' opgelopen, alhoewel geen van deze de game niet speelbaar maakten en zeker niet te vergelijken zijn met de problemen die we bij het recenseren van de eerste game in de reeks tegenkwamen. Qua content is de game ietwat licht en nog een modi was een fijne toevoeging geweest om de dynamiek te veranderen en variatie te bieden. Dan nog een klein puntje: de ontbrekende singleplayercampaign, deze was in de ijskast gezet zodat de studio het multiplayergedeelte van de game kon afwerken (en eerlijk gezegd, hebben we deze helemaal niet gemist).

Echter zijn de technische problemen relatief mild in het grotere plaatje en grotendeels zijn we enorm onder de indruk van hetgene waarin New World Interactive is geslaagd. Sandstorm is een onwijs sfeervolle en spannende first-person shooter die op gelijke hoogte staat met enkele van de grootste namen uit de industrie. Het heeft niet dezelfde afwerking als titels zoals Battlefield of Call of Duty en het vereist zeker enige doorzettingskracht, maar als je een shooter zoekt die je niet bij de hand neemt en vereist dat je de game serieus neemt, dan is deze nieuwe Insurgency zeker iets om in het vizier te houden.