Nederlands
Gamereactor
reviews
Dragon's Dogma: Dark Arisen

Dragon's Dogma: Dark Arisen (Switch)

Dragon's Dogma heeft er zeker beter uitgezien, maar het slaagt er in om veel van zijn ruwe charme op de Switch te handhaven.

HQ

Capcom's Dragon's Dogma loopt inmiddels al een tijdje mee. De game is na de originele release in 2012 op meerdere platformen verschenen en nu landt de gigantische openwereld-rpg ook op Nintendo's hybride console. Dragon's Dogma: Dark Arisen heeft iets speciaals. Het is een innemende game die als vele andere rpg's aanvoelt en er ook zo uit ziet, maar tegelijkertijd is het ook volledig uniek. Dit tweegevecht komt om meerdere manieren in de game terug en ook de Switch-versie is zowel ambitieus als problematisch.

Na de release zeven jaar geleden op de PlayStation 3 en Xbox 360 zijn sommige gedeeltes beter opgedroogd dan anderen. Het eerste tussenfilmpje toont bijvoorbeeld zowel de charme als de overduidelijke problemen van de game. Het is lastig om op de content te focussen en het serieus te nemen doordat de gezichtsanimaties zo slecht zijn. Deze animaties waren ongetwijfeld in 2012 makkelijker door te vingers te zien, maar vandaag de dag is dat een ander verhaal. Pas als de draak opdoemt om je mee de game in te nemen zie je waar het daadwerkelijk toe in staat is.

Het openingsfilmpje eindigt als jij het overneemt en direct in een gevecht terecht komt met een gigantische draak. Hoewel dat tevergeefs is en je verliest voordat je echt iets kunt doen, zet het de toon voor hetgene wat je later in de Story Mode van de game en diens vuurproefachtige DLC, Bitterblack Isle, kunt verwachten.

Dit is een ad:
Dragon's Dogma: Dark Arisen

De gevechten tegen grotere monsters in Dragon's Dogma: Dark Arisen (en daar zijn er veel van) zijn in zekere zin te vergelijken met Monster Hunter, weliswaar met een hoger tempo. Als je zonder na te denken op vijanden afstormt, staat je een vroege dood te wachten - waarna je een Revival-voorwerp moet gebruiken of moet luisteren hoe je Pawn (je persoonlijke handlanger) het uitschreeuwt van de pijn. Als een Ranger kregen we de beschikking over een pijl-en-boog en kwamen we er al snel achter dat een goed geplaatste pijl in het oog van een cycloop het monster zijn gezicht bedekt van de pijn. Bij een voltreffer gaat deze ook naar de grond, waarna je even op hem los kunt gaan tot hij weer overeind krabbelt. Een andere handige tactiek is de torenhoge tegenstander vast te grijpen, naar zijn zwakke plek te kruipen en de gigant tot moes te slaan. Deze factoren waren verrassend episch in 2012 en vandaag even bevredigend.

Het feit dat het gevechtssysteem geweldig is, brengt ons bij een belangrijk punt - het zijn hoofdzakelijk de gevechten en het gevechtssysteem dat spelers motiveren om verder te spelen. Sommige rpg's hebben het wellicht lastig om een speler te boeien zonder een diepgaande hoofdverhaal, maar Dragon's Dogma weet de speler nooit echt te boeien met diens verhaal. Vooral doordat de personages die de missies geven over weinig persoonlijkheid beschikken. Je voelt je nooit verplicht om een niet speelbaar personage te helpen, maar voelt je wel verplicht om sterker te worden middels de gevechten van de game. Dit geldt voor veel rpg's, maar sinds de release van CD Projekt Red's The Witcher 3: Wild Hunt en diens geweldige verhalen (zowel de zij- als hoofdmissies) worden opdrachten die alleen zijn gemaakt om de game langer te maken minder geaccepteerd.

Dragon's Dogma: Dark ArisenDragon's Dogma: Dark Arisen
Dit is een ad:

Iedere speler kan aan het begin de game zijn eigen Pawn maken en deze missen, net als de meeste personages in de wereld van Gransys, persoonlijkheid. Dit keer heeft dat echter een reden. Je kunt je Pawn vragen om meer of minder te praten tijdens missies - wat je wilt - maar doordat goed geschreven dialogen laag op Capcom's prioriteitenlijst heeft gestaan, moet je geen diepgaande gesprekken verwachten met je vriendelijke handlanger. Het gebrek aan goede dialogen betekent echter niet dat je Pawn helemaal niets heeft te melden en hiermee zijn tactische voordelen te behalen. Soms waarschuwt je Pawn je voor opkomend gevaar of geeft deze je tips tijdens het vechten, en dat is vaak enorm behulpzaam.

Over behulpzaamheid gesproken, je Pawn doet zelf schade tijdens de gevechten en hoewel ze niet heel goed zijn in het zoeken van beschutting, is het makkelijk genoeg om ze terug te krijgen als ze worden uitgeschakeld.

Toen de game oorspronkelijk verscheen werd het geplaagd door verschillende technische problemen. Op de Switch krijg je een meer stabiele framerate, maar er zijn zo nu en dan enkele uitschieters. De game ziet er op de PlayStation 4 en Xbox One beter uit, maar de charme van de Switch, en de belangrijkste reden om een game als Dragon's Dogma in de eerste plaats voor de Nintendo-console aan te schaffen, is de mogelijkheid om de game dankzij de draagbaarheid overal te spelen waar je wilt. Capcom heeft hier iets speciaals in handen, voornamelijk dankzij de kwaliteit van de gevechten, wat de game zelfs vandaag de dag hoog weet te verheffen - vooral als je het opneemt tegen vijanden in de 'endgame' DLC, Bitterblack Isle. Het is moeilijk om deze innemende rpg niet aan te bevelen, zelfs met diens erg ruwe randjes.

HQ
Dragon's Dogma: Dark ArisenDragon's Dogma: Dark ArisenDragon's Dogma: Dark Arisen
07 Gamereactor Netherlands
7 / 10
+
Gevechtssysteem is geweldig; uniek Pawn-systeem; werkt goed op de Switch.
-
Veel opvulmissies; vreemde gezichtsanimaties.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen