Animatiefilms hebben zeker een lange weg afgelegd sinds Toy Story zijn eerste voorzichtige stappen in het digitale onbekende zette, en de nieuwste toevoeging van Chris Williams aan het genre getuigt hiervan. Van de eerste tot de laatste scène zit The Sea Beast vol met wat slechts een handvol jaren geleden als de ergste nachtmerrie van een animator kon worden beschouwd. Oceanen van water, complexe kapsels en een cast die bijna volledig uit menselijke personages bestaat.
Maar met meer dan twintig jaar ervaring in de industrie en kaskrakers zoals Big Hero 6, Frozen en Moana achter de rug, navigeert Chris Williams vol vertrouwen door de gevaarlijke wateren van het medium en brengt dit avontuurlijke zeilen naar de haven met veel schatten weggestopt in de romp om te bewonderen. Prachtige animatie, een meeslepend verhaal en een rijke cast van personages doordringen dit ambitieuze verhaal dat net zo goed gaat over de vreugde van ontdekking als over empathie en begrip.
The Sea Beast vertelt een bekend verhaal met antikoloniale ondertonen, waarbij mensen leven in constante angst voor de beesten die zich onder de golven bewegen en het steeds groter wordende koninkrijk bedreigen. Generaties lang hebben de inwoners geleerd om op deze beesten te jagen tijdens gevaarlijke zeiltochten op de rollende zeeën, met als beroemdste schip the Inevitable bemand door de legendarische Kapitein Kraai en zijn trouwe bemanning.
Het avontuurlijke meisje Maisie Brumble droomt er al haar hele leven van om deel uit te maken van de crew van The Inevitable en haar ouders te wreken, die vele jaren geleden tijdens een jacht werden gedood. Ze probeert hardnekkig Jacob Holland, een man die Captain Crow als zijn eigen zoon beschouwt, ervan te overtuigen haar aan boord te nemen. Iets wat hij duidelijk weigert, maar Masie is vastbesloten om een van Crow's bemanningsleden te worden en smokkelt zichzelf aan boord in een ton.
Haar aanwezigheid wordt pas ontdekt als het schip ver op zee is en tot grote ergernis van Jacob besluit Crow haar te laten blijven. Maar Maisie wordt zich al snel bewust van de verschrikkingen op zee en door een reeks ongelukkige omstandigheden worden zowel zij als Jacob levend opgegeten en gevangengenomen door het zeemonster dat het schip moest doden. Vrij snel worden de twee zich er echter van bewust dat deze grote wezens helemaal niet bijzonder wreed zijn, integendeel zelfs.
Langzaam begint er een vriendschap te ontstaan tussen de drie, die nu moeten samenwerken om Crow en The Inevitable te stoppen, maar ook de rest van de wereld ervan moeten overtuigen dat de monsters helemaal niet gevaarlijk zijn en dat de geschiedenis van het koninkrijk gebaseerd is op een leugen. Nee, het verhaal is niets dat we nog niet eerder hebben gelezen of gezien en leent verschillende elementen van Chris Sander's How to Train Your Dragon in het bijzonder. Iets wat uiteindelijk ook helpt voorkomen dat The Sea Beast de hoogte van zijn volledige potentieel bereikt.
Dat is erg jammer, want er valt veel te genieten in deze avontuurlijke zeiltocht. Visueel is het indrukwekkend en de met zout bespatte schepen die door de golven snijden en de botsingen met de monsters zijn zowel spannend als vermakelijk. Ook de dynamiek tussen de twee hoofdpersonages, Masie en Jacob, is consequent briljant. Ze hebben allebei verschillende en goed geschreven persoonlijkheden die goed met elkaar omgaan, zelfs als de erfenis van Disney zich voortdurend laat voelen, ten goede of ten kwade.
The Sea Beast heeft in feite de neiging om nooit echt op een ledemaat uit te willen of te durven gaan en zich te onderscheiden van de massa. Iets wat vooral tot uiting komt in de gebrekkige weergave van Captain Crow. In zijn rol als de belangrijkste antagonist van de film is hij simpelweg niet interessant of charismatisch genoeg om zich ooit als een bedreiging te voelen. De uiteindelijke confrontatie met hem laat te wensen over en voelt zowel incompleet als ondoordacht. Ik krijg het gevoel dat Chris Williams nooit helemaal zou kunnen beslissen wie of wat eigenlijk de grote schurk van de film zou zijn.
Daarnaast hebben we een aantal kleine draadjes in het script van de film die een beetje vreemd blijven hangen. Verhalen die begonnen maar vergeten zijn, personages die geïntroduceerd maar gedegradeerd worden naar de coulissen en het script hadden zeker baat gehad bij een wat aanscherping. Ambitie is prima, maar niet als het ten koste gaat van al het andere, en The Sea Beast voelt met zijn bijna twee uur durende speelduur iets te opgeblazen aan en lijdt daaronder.
Maar als het erop aankomt, ondanks de verschillende voor de hand liggende problemen, is het zoute avontuur van Chris Williams zowel prachtig, mooi als boeiend. Het is eenvoudig, veilig entertainment dat even goed werkt voor kinderen als volwassenen, zolang je de lange speelduur, formulematige personages en het enigszins voorspelbare verhaal kunt verdragen. Absoluut een van de betere geanimeerde inspanningen van Netflix en een aangename verrassing in de zomerse hitte.