Het verhaal van Bistun

Het is niet elke dag dat je wordt gevraagd om een game te recenseren die gebaseerd is op een oud Perzisch gedicht, maar met de lancering van een nieuw indie-avontuur The Tale of Bistun, heb ik mogen dwalen in een oud verhaal over onbeantwoorde liefde en moeilijke opoffering. Het spel in kwestie is geïnspireerd op het werk "Khosrow and Shirin", een fictief verhaal over een Perzische koning genaamd Khosrow die een voorliefde had voor een Armeense prinses die bekend staat als Shirin. Toegegeven, ik heb het origineel niet gelezen, dus ik zal geen directe vergelijking kunnen maken. In The Tales of Bistun ligt de focus echter op een steenhouwer die wakker wordt zonder herinnering aan waar hij is of wie hij is, en het enige dat hem leidt, is een mysterieuze vogel die hem van de ene plaats naar de andere brengt. De onthulling van de identiteit van de man zal natuurlijk in de loop van de reis worden uitgesplitst, maar omdat een groot deel van het verhaal draait om deze altijd aanwezige obscuriteit, heb ik ervoor gekozen om niet te veel hier en nu te onthullen. Er zijn echter enkele zogenaamde "wendingen" onderweg, en er is zelfs een redelijk bevredigende laatste afronding aan het einde van het verhaal.

Het verhaal is trouwens de grote aantrekkingskracht van deze kleine indie-saga, en omdat het verhaal wordt onthuld in dezelfde stijl als de klassieker Bastion (de stem van een verteller vergezelt je tijdens het avontuur), is het altijd het verhaal dat in de bestuurdersstoel zit. De voice acting is overigens altijd goed, en de verteller doet geweldig werk door emotie en mysterie toe te voegen wanneer dat nodig is, terwijl hij niet overboord gaat.

Het acteerwerk zelf is echter niet veel om over op te scheppen. In feite wordt het grootste deel van de tijd besteed aan het volgen van die mysterieuze vogel van de ene setting naar de andere, en hoewel de constante vertelling je altijd gezelschap houdt, is er niet veel anders om je geïnteresseerd te houden. Er is een vechtsysteem waarmee je van tijd tot tijd allerlei vervelende dingen kunt aanpakken, maar omdat de gevechten gebonden zijn aan kleine arena's en het meestal een kwestie is van snel op een knop hameren en inkomende aanvallen ontwijken, is het niet de meest lonende achtervolging. Het breekt het constante dwalen op een goede manier op, maar qua actie-entertainment doet het meestal acceptabel werk zonder op enigerlei wijze te schitteren.

Ook hadden de visuals beter gekund, en het is duidelijk dat dit geen grote, overdadige productie is. De kunststijl ontbreekt aan detail en over het algemeen voelt de wereld die je bezoekt erg desolaat aan zonder enige onmiddellijke subtiliteit. Het wordt wel beter als je een terugkerende locatie bezoekt genaamd "The Realm of Revelations", omdat het een leuke pauze is met zijn sinister donkerpaarse tinten en meer nachtmerrieachtige esthetiek van de effen en bleke boskleuren die anders de omgeving kenmerken. Het is echter geenszins iets speciaals, en als je op zoek bent naar mooie graphics en een cool ontwerp, dan zijn er tal van andere indie-games die het beter doen. De muziek is ook acceptabel, hoewel het ook niet veel opvalt, en over het algemeen is dit een game die niet imponeert in zijn presentatie als we de voice-acting negeren.

Uiteindelijk levert The Tale of Bistun echter een charmant verhaal af met gelijke delen passie en tragiek, en met zijn 2,5 uur speeltijd is het een gemakkelijke titel om er in één keer doorheen te komen. De gameplay is verre van de beste en de visuals laten veel te wensen over, maar als leuke indiegames in het algemeen je ding zijn en als je van korte verhalen in het bijzonder houdt, is hier een gezellig, tragisch verhaal om je in te wentelen. Het prijskaartje is een beheersbare £ 14, en voor dat geld is het een goed avontuur zonder grote blijvende indrukken achter te laten. Met andere woorden, verwacht geen meesterwerk.