Nederlands
Gamereactor
reviews
Somerville

Somerville

Het sci-fi avontuur van Jumpship toont veel talent en belofte, maar mist uitvoering en finesse.

HQ

Als ik de aftiteling eenmaal heb zien rollen, begrijp ik natuurlijk waarom Jumpship zo cryptisch was over waar Somerville eigenlijk over gaat. Het filmische sci-fi survivalavontuur bouwt vanaf het begin voort op zijn eigen mysterie en speelt zelfs gevaarlijk met wat je weet en met wat je kunt doen, zo nu en dan. De manier waarop het op de markt werd gebracht, samen met die geheimhouding, deed velen geloven dat het veel zou delen met Playdead's klassiekers Limbo en Inside, als een soort spirituele opvolger, maar hoewel het waar is dat sommige van de kunst en invalshoeken misschien aan de laatste doen denken, is het eerste dat je moet weten dat dit geen filmische puzzelplatformer is. En hoewel de naam van uitvoerend producent Dino Patti in grote letters wordt afgedrukt, is dit vooral het idee van regisseur Chris Olsen dat uiteindelijk is omgezet in een videogame.

Nu, met dat uit de weg, en ik denk dat het belangrijk is omdat je hier niet zoveel kratten of op fysica gebaseerde puzzels moet verwachten, laten we het hebben over wat je eigenlijk doet. Dit is het verhaal van een man die op zoek is naar zijn familie in een landelijk gebied na een soort buitenaardse invasie. Het wordt getoond vanuit een zeer persoonlijke schaal, die me doet denken aan War of the Worlds, met vleugjes Another World en Flashback nu ik bezig ben. Het draait vooral om het vinden van je weg uit elke sectie om vooruit te komen, waarbij je op verschillende manieren omgaat met de elementen die voorhanden zijn in de omgeving. En zonder het te bederven, terwijl deze man contact maakt met de buitenaardse wezens, verwerft hij de kracht om een deel van de kubieke buitenaardse materie te transformeren die een groot deel van het landschap bedekt. Zowel visueel als mechanisch is deze kracht het belangrijkste idee dat Somerville op tafel brengt, en het voelt over het algemeen goed en vreemd, net zoals het niet iets is dat we nog nooit eerder hebben gezien.

HQ

Hoewel we zouden kunnen zeggen dat Somerville een vergelijkbare taal spreekt als de bovengenoemde indie-klassiekers, lijkt het erop dat het niet dezelfde cijfers zou krijgen voor zijn grammatica. Met andere woorden, de uitvoering is gewoon niet zo fijn, wat zorgt voor te veel afschrikwekkende situaties. Al met je eerste stappen in het avontuur (letterlijk als de peuter van het gezin als een verhalende tutorial en dan wanneer je de controle krijgt over de eigenlijke protagonist) realiseer je je dat de beweging van het personage door de verschillende stadia geen wandeling in het park zal zijn. Het is onhandig, soms traag, vervelend vast komen te zitten op een eenvoudige rots of een draad die op de grond is gelegd. Het loopt langzaam, dan snel, dan weer heel willekeurig langzaam, wat sommige achtervolgingssequenties om de verkeerde redenen pijnlijk maakt.

Dit is een ad:

Soms is de oplossing zo simpel als het nemen van een uitgang door het landschap, maar de camera is zo ver weg, of de elementen eromheen maken het zo verwarrend, dat je het niet zult zien of blindelings zult handelen. En ik begrijp wat ze hier willen overbrengen, dat doe ik echt, maar het voelt gewoon niet erg natuurlijk of intuïtief. En hoewel er een briljant puzzelontwerp is voor een handvol gevallen die ik hier niet zal noemen met betrekking tot de buitenaardse materie, is het gewoon zo gemakkelijk om vast te lopen op schijnbaar elementaire uitdagingen omdat iets niet volledig wordt geactiveerd, zelfs als je weet wat er moet gebeuren.

SomervilleSomerville
SomervilleSomervilleSomervilleSomerville

De technische afwerking van de game draagt helaas bij aan de traagheid. Het is de hele ervaring op Xbox Series X screen-tearing geweest, wat niet het geval zou moeten zijn gezien de grafische belasting. Het glitchte ook een paar keer of had moeite om te laden, wat jammer is gezien het een van de mooiste indiegames is die ik dit jaar heb gespeeld. En dat is waarschijnlijk de reden waarom ik het iedereen zou aanraden in kunst of cinema: sommige shots zijn echt iets anders, met meeslepende perspectieven, single-shot cam-volgen of echt artistieke keuzes. Ik heb eigenlijk veel op de screenshot-knop gedrukt en was absoluut onder de indruk van hoe de game tegen het einde in feite verandert in een psychedelisch komisch eerbetoon.

Dit is een ad:

Maar al met al ben ik met Somerville geïntrigeerd door zijn vreemde wereld, dan verward en geïrriteerd omdat alles te ver of te vaag lijkt. En het lijkt erop dat het veel beter had kunnen werken met wat extra zorg en verfijning, en meer vastberaden zijn in wat het van de speler vraagt, maar de hoogtepunten compenseren niet genoeg voor het bijna constante omslachtige gevoel. Het volstaat om te zeggen dat, afgezien van de vier-vijf betere materiepuzzels, wat je doet in de allerbeste delen van de games gewoon lopen is, wat veel zegt over de sterke en zwakke punten van Jumpship. Het is ook goed qua verhaal, maar je zou verbijsterd kunnen zijn over hoe het het menselijke drama voor de laatste akten behandelt en verdraait, ook al eindigt het op een fatsoenlijke, voor interpretatie open te interpreteren sci-fi noot.

Nu heb ik je misschien nieuwsgierig gemaakt, ondanks de voor de hand liggende gebreken, en zo voelde ik me voor de zes uur durende run. Probeer het eens als je kunt (het landt bijvoorbeeld op Xbox Game Pass), omdat het een paar interessante dingen probeert en het zeer duidelijke talent van de studio introduceert, waardoor ik al uitkijk naar wat ze vervolgens doen.

HQ
06 Gamereactor Netherlands
6 / 10
+
Veel visueel opvallende sequenties. Een paar ingenieuze concepten. Een einde dat het genre waardig is.
-
Te veel frustrerende of onnauwkeurige secties. Het is beter als je gewoon moet lopen. Abrupt verlaat het familiedrama ten gunste van een aantal (zij het geweldige) barmy sci-fi dingen. Verschillende technische problemen.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen