Crisis Core: Final Fantasy VII - Reunion

De inzet was enorm toen Final Fantasy VII: Remake in 2020 werd uitgebracht, waar de oude klassieker helemaal opnieuw was opgebouwd met alle pracht, glorie en stekelige haarstijlen die alleen Square Enix kan leveren. Het resultaat kwam overwegend positief uit, maar sommigen van ons (waaronder ikzelf) vonden dat er te veel met het oorspronkelijke verhaal was geknoeid, wat resulteerde in een re-imagining in plaats van een remake van het origineel Final Fantasy VII waar de genomen creatieve vrijheden niet altijd het verhaal ten goede kwamen.

Ondanks wat kritiek op het verhaal, is het moeilijk om te argumenteren tegen de prachtige beelden van de game, het soepele geluid met zowel prachtige muziek als geweldige voice-acting (zowel de Japanse als de Engelse versies verdienen lof) en het actievolle vechtsysteem. Hoewel de laatste moderner was, voelde het ook enigszins geïnspireerd door het vechtsysteem in Crisis Core: Final Fantasy VII, de prequel die in 2007 voor PlayStation Portable werd uitgebracht. De droom van een bijgewerkte versie van Crisis Core met dezelfde gevechten en visuals als Final Fantasy VII: Remake begon te verschijnen, maar helaas leek de droom te vergezocht. Crisis Core is berucht als een console-exclusieve game op PSP met niet eens een digitale versie beschikbaar, en omdat de schurk genesis van de game was gemodelleerd naar de Japanse muzikant Gackt (met al het papierwerk dat erbij betrokken moet zijn), leek de game voor altijd vast te zitten in licentie limbo.

Toch worden Odin, Bahamut en Fat Chocobo geprezen, want zij hebben onze gebeden gehoord! Twee en een half jaar nadat de ogen van de wereld opnieuw gericht waren op Cloud, Tifa en Sephiroth, is het eindelijk tijd voor 's werelds grootste SOLDIER 1st Class, Zack Fair om zijn terugkeer te maken. De Final Fantasy VII-prequel is eindelijk losgebroken van zijn PSP-gevangenschap en nu kan iedereen genieten van een frisse kijk op de game uit 2007 - ten goede of ten kwade.

De belangrijkste attractie hier is het verhaal, en als je tot degenen behoort die het niet leuk vonden hoe Final Fantasy VII: Remake speelde met het bronmateriaal, ben ik blij te kunnen melden dat dit een getrouwe herhaling is van het originele verhaal. Hier krijgen we het verhaal te horen van Zack Fair, een aspirant-supersoldaat voor het megabedrijf Shinra met een onblusbare drive om de top te bereiken en een held te worden zoals zijn eigen rolmodel, Sephiroth. We volgen Zack in de loop van zeven jaar en brengen ons van zijn leerlingdagen tot aan de openingsscène van Final Fantasy VII, waar verschillende duistere waarheden over Shinra en hun SOLDIER-programma aan het licht komen en ons een uitgebreide blik geven op de achtergrond van Cloud's avontuur.

Het verhaal van de game behandelt centrale lore-punten in de Final Fantasy VII-saga, en bepaalde delen van de remake kunnen zelfs moeilijk te begrijpen zijn, tenzij je zowel de originele Final Fantasy VII als Crisis Core hebt gespeeld. Deze remaster opent de deur voor meer spelers om van het verhaal te genieten, maar de belangrijkste reden voor feest is omdat dit misschien wel het beste verhaal in de Final Fantasy VII-compilatie is. Het grootste deel van de eer is te danken aan Zack, die zo'n sympathiek personage is met zijn overmoedige houding en onbreekbare geest, waardoor het veel gemakkelijker is om hem te leren kennen dan de mopperige en stille Cloud. De ondersteunende personages zijn ook meestal geweldig, zowel degenen die exclusief zijn voor deze game als de personages die we kennen uit de rest van de saga. Niet alle personages zijn goed verouderd, vooral de pompeuze Genesis die niets liever doet dan elke keer dat je elkaar ontmoet zijn favoriete epos Loveless citeert, maar voor het grootste deel heeft het verhaal zijn dramatische impact behouden met veel emotionele momenten. Als je ook maar de minste interesse hebt in het Final Fantasy VII-universum, moet je dit beschouwen als een verplicht onderdeel van het curriculum.

Een van de redenen waarom het verhaal vrijwel ongewijzigd blijft, is omdat dit een remaster is in plaats van een volledige remake. Toch heeft Square Enix veel meer gedaan dan alleen de resolutie verhogen voordat de game opnieuw op nieuwe platforms wordt gepubliceerd. Om hun aanpak voor deze release te beschrijven, stel je een Lego-set voor waarin iemand de oude constructie heeft genomen, de oude stenen heeft verwijderd die al hun vonk en kleur hebben verloren en vervolgens de hele set opnieuw heeft opgebouwd volgens dezelfde instructies terwijl nieuwe en veel gedetailleerdere stenen worden gebruikt. De kern van de gameplay-mechanica wordt bewaard in deze remaster, maar de game heeft gloednieuwe audio, enorm verbeterde beelden en een gerenoveerd vechtsysteem, die de game allemaal dichter bij het Final Fantasy VII: Remake-niveau brengen. In werkelijkheid zit deze game ergens tussen een simpele remaster en een complete remake in, een beetje vergelijkbaar met Nier Replicant ver. 1.22474487139. Je zult herkennen waar je bent als je hier eerder bent geweest, maar het duurt niet lang voordat je je realiseert hoeveel er is veranderd met deze nieuwe versie.

Het eindresultaat is een game die is afgestemd op moderne platforms en er vooral mooi uitziet op nieuwere hardware zoals PS5. De karaktermodellen zijn extreem gedetailleerd, de lichteffecten zijn zowel verzadigd als warm, en de reflecties op zowel marmer als asfalt zijn behoorlijk indrukwekkend. De omgevingen zijn veel gedetailleerder dan in het origineel, hoewel ze drukker hadden kunnen zijn. Een PS5 brengt je een zijdezachte 4K / 60fps-presentatie, maar spelen op een oudere PS4 zal de beelden verminderen tot slechts 1080p / 30fps, wat de visuele ervaring natuurlijk minder indrukwekkend maakt. Toch heeft de game een geweldige visuele facelift gekregen, tenminste als je je focust op Zack, de belangrijkste nevenpersonages, en de omgeving. Kleine NPC's zijn daarentegen minder bevredigend, omdat de meeste van hen stijve gezichten, zielloze ogen en enkele eigenzinnige bewegingspatronen hebben die je eraan herinneren dat dit een remaster is van een oude game. Het gebladerte is ook nogal stijf en reageert niet op wind noch op zack's bewegingen, maar ondanks deze kleine problemen is dit een game waar de visuals meer indruk zullen maken dan teleurstellen.

Daarom is het triest om te zien dat de vooraf gerenderde CGI-sequenties, die in 2007 de visuele hoogtepunten van de originele game waren, niet dezelfde behandeling hebben gekregen. Integendeel, het zijn nu de slechtst uitziende delen van de game, omdat er geen remastering of opschaling is gedaan om noch de resolutie noch de lichteffecten te verbeteren. Het zijn momenten als deze die je eraan herinneren hoeveel verbetering we de afgelopen jaren hebben gezien aan de visuele kant van videogames, vooral als het gaat om verlichting en kleurverzadiging. Het verschil is minder merkbaar op een oudere PS4 zonder HDR-ondersteuning, maar het is er nog steeds. Gezien de overduidelijke liefde en zorg die aan de rest van de game wordt gegeven, is het teleurstellend om het gebrek aan zorg voor de vooraf gerenderde CGI-scènes te zien.

Terwijl de Japanse voice acting min of meer intact is gebleven (en nu buiten Japan beschikbaar is zonder de noodzaak om de game te importeren), is de Engelse audio opnieuw opgenomen met de nieuwe stemacteurs die hun respectievelijke rollen spelen in Final Fantasy VII: Remake. Dit geeft ons voice acting superieur aan het origineel, wat ook continuïteit creëert in de moderne interpretatie van de saga. De muziek is ook verbeterd, en hoewel het in het begin misschien niet opvalt, hoef je alleen maar een snelle vergelijking te maken van de oude en de nieuwe versie van een nummer om grote verbeteringen op te merken die zijn aangebracht in de kwaliteit, harmonisatie en keuzes van instrumenten.

De positieve verbeteringen sijpelen ook door naar het vechtsysteem, nu aangepast aan moderne controllers. Op PSP moest je verwoed wisselen tussen de verschillende gevechtsopties door de schouderknoppen te gebruiken, maar nu kun je verschillende Materia uitrusten voor elke knop op een volledig uitgeruste gamepad. Speciale knoppen voor ontwijken, blokkeren en raken zijn gratis, plus de nieuwe optie om de sterkste aanvallen van de vijand te annuleren als je snel genoeg beweegt. Dit geeft je een spel met veel plezier en actie, hoewel gevechten misschien een beetje gemakkelijk zijn voor ervaren spelers als ze een normale moeilijkheidsgraad kiezen. Wat betreft het veelbesproken Digital Mind Wave-systeem (DMW), dit keert terug met vrijwel geen wijzigingen. Het systeem kent willekeurige bonussen toe aan Zack tijdens gevechten, en of je het leuk vindt of niet, hangt af van het feit of je last hebt van willekeurige factoren buiten je controle in een gevecht. Fans hebben 15 jaar over de kwestie gediscussieerd, en nu zullen ze dat waarschijnlijk blijven doen (totdat Sephiroth ons allemaal opblaast met een Supernova).

Helaas verdampt al het plezier van het vechten tijdens het hoofdverhaal snel bij het aannemen van een zijmissie, wat het zwakste deel van de game is omdat alle zijmissies in principe hetzelfde zijn. Na het lezen van een snelle instructie waarin wordt uitgelegd waarom je iets moet gaan repareren, word je in een generiek gebied gedropt waar je het hoofdmonster moet verslaan nadat je onderweg een aantal mobs hebt verstopt. Deze korte missies duren elk slechts een paar minuten en zijn duidelijk ontworpen voor korte sessies tijdens het spelen op een handheld console. Je kunt Square Enix respecteren voor het vasthouden aan de originele missiestructuur om de identiteit van de game te behouden, maar tenzij je onderweg op Switch speelt, moeten deze zijmissies tot een minimum worden beperkt om te voorkomen dat je alle motivatie verliest. De laadtijden zijn nu in ieder geval zo goed als verdwenen, wat betekent dat je een hele reeks zijmissies on the fly kunt doen als je ervoor kiest om wat te doen.

Crisis Core: Final Fantasy VII - Reunion is een remaster die de meeste andere voorbeelden overtreft wanneer oude games worden opgeknapt voor nieuwe consoles. Het behoudt de identiteit en kern van het origineel, inclusief de negatieve aspecten die niet zo goed zijn verouderd, terwijl het tegelijkertijd een presentatie en spelmechanica biedt die veel dichter bij de normen van vandaag liggen. De abominabel saaie zijmissies en het gebrek aan geremasterde CGI-sequenties zijn een minpunt, maar wanneer de game hetzelfde geweldige verhaal levert met beter geluid, een soepele visuele ervaring en een actievol vechtsysteem, zul je me niet horen klagen.