RKGK Preview: Graffiti heeft er nog nooit zo groots uitgezien

Het valt niet te ontkennen dat 3D-platformgames al geruime tijd zijn afgestemd op een jonger publiek. Dat wil niet zeggen dat alleen kinderen 3D-platformgames spelen, want dat is verre van waar, maar of het nu Ratchet & Clank, Spyro the Dragon, Banjo-Kazooie, Sonic the Hedgehog is, de lijst gaat maar door, 3D-platformgames hebben de neiging om een ontwerpstijl en thema te hebben dat past bij jongere mensen.

De Latijns-Amerikaanse Wabisabi Games wil dat idee op zijn kop zetten met zijn aankomende 3D-platformgame RKGK (ook bekend als Rakugaki). Dit is een titel die zich afspeelt in een metropool waar creativiteit en persoonlijkheid van de mensen zijn ondermijnd door een kwaadaardige en hebzuchtige zakelijke opperheer die bekend staat als Mr. Buff. Als de jonge Valah en haar robotmetgezel AYO is het je doel om de onderdrukking van Mr. Buff te doorbreken door middel van artistieke expressie door door de stad te reizen en de vele mind-controlling, Big Brother -achtige monitoren en billboards verspreid te schilderen en ze te bekladden met kleurrijke, levendige en chaotische Japans geïnspireerde graffiti.

In veel opzichten lijkt RKGK een beetje op een volwassen kijk op De Blob. Ja, dat is misschien een vreemde vergelijking, maar in beide games kruip je in de hoofdrol en wil je onderdrukking bestrijden door je omgeving te schilderen en in te kleuren. RKGK heeft een vergelijkbare brutalistische architectuur zonder charisma en onderdrukte en verpletterde burgers die bevrijd moeten worden van hun onrust, en eerlijk gezegd werkt dit als kernuitgangspunt als een charme. RKGK heeft geen complex en emotioneel uitdagend verhaal nodig om vermakelijk te zijn, in plaats daarvan laat het dat doel over aan de vloeiende en soepele mechanica die op één lijn ligt en uitblinkt op de manier waarop alle goede 3D-platformgames zouden moeten uitblinken.

Valah kan alle traditionele bewegingstechnieken doen, waaronder dubbel springen, glijden, glijden en zelfs muurspringen, maar ze kan ook Splatoon -achtige vaardigheden gebruiken waarmee ze door elk level kan schaatsen en een verfspoor achter zich kan laten. Deze surftechniek speelt direct in op de flow van RKGK, want dit is een platformgame die draait om het naadloos aan elkaar rijgen van vaardigheden en verkenning, om levels zo snel mogelijk en zonder klappen te krijgen. Als je dat doet, kun je in wezen eindeloos surfen, maar als je in botsing komt met een gevaar voor de omgeving of een vijand, zal je stroom verbrijzelen en moet je munten verzamelen, blikken schilderen, vijanden verslaan, kratten kapot slaan, reclameborden beschadigen, enzovoort, allemaal om te werken aan het opnieuw herwinnen van Defacer Mode staat.

De niveaus zijn vrij eenvoudig in hun ontwerp. Het zijn op zichzelf staande levels met verticaliteit, grindrails, verschillende soorten vijanden, een overvloedige reeks gevaren (waaronder bodemloze druppels en gloeiend hete kratten) die elk ongeveer 10 minuten duren als je regelmatig op verkenning gaat en probeert elk geheim te ontrafelen. Wabisabi Games heeft goed werk geleverd door levels vol te proppen met geheimen die weliswaar behoorlijk uitdagend zijn om op te graven, naast een reeks extra uitdagingen waarvoor je vaker wel dan niet moet terugkeren en levels opnieuw moet spelen voor de ongrijpbare 100%. Deze omvatten het verslaan van een level binnen een bepaalde tijd, het beschadigen van elk mogelijk reclamebord, het verslaan van elke vijand, het verzamelen van elke munt en zelfs het vinden van alle Ghost verzamelobjecten, die vaker wel dan niet de best verborgen verzamelobjecten van allemaal zijn. Aan het einde van een level weet je waar je aan toe bent bij elk van deze taken wanneer een voltooiingsscherm wordt gepresenteerd en je wordt beloond met een Sonic the Hedgehog -achtige rang voor je inspanningen.

Je vraagt je misschien af waarom je - naast het feit dat je een completionist bent - de moeite zou nemen om al deze verschillende items in elk level te verzamelen. Tussen de levels door keert Valah terug naar een hub-gebied waar ze kan communiceren met verkopers om cosmetica te kopen, zoals nieuwe outfits of optredens voor haar drone-metgezel AYO. Je kunt zelfs nieuwe graffiti-kunstwerken ontgrendelen om de wereld mee te bekladden, en zelfs nieuwe verfsporen om achter te laten tijdens het surfen, allemaal in een poging om wat meer leven te brengen in het sombere landschap dat Cap City is. En maak je geen zorgen over microtransacties die hier binnensluipen, want Wabisabi Games heeft bevestigd dat RKGK een volledig offline game zal zijn zonder online ondersteuning. Ja, dat betekent dat er geen klassementen zijn om op te strijden, maar het betekent ook dat er geen premium winkel zal zijn om te proberen artikelen aan je te verkopen.

Nieuwe levels in RKGK worden ontgrendeld, afhankelijk van het aantal billboards dat je in de voorgaande levels hebt beschadigd, wat betekent dat je constant moet uitkijken naar verborgen borden om het verhaal voort te zetten. Dat wil jij ook, want aan het einde van elk hoofdhoofdstuk is er een baasgevecht, waarin Valah op de proef wordt gesteld tegen een van de creaties van Mr. Buff. Ik had de kans om de handen te gooien met een gigantische metalen zonnebloem (bij gebrek aan een betere manier om het te beschrijven), en dit was de eerste keer dat ik echt een voorproefje kreeg van hoe Wabisabi Games van plan is de uitdaging op te voeren, door meer gevaren dan ooit naar je toe te gooien naast een aantal nieuwe mechanica, naarmate het spel vordert.

Een van de sterkste aspecten van RKGK is de presentatie. De polarisatie van het grauwe stedelijke landschap gecombineerd met de kleurrijke impact van Valah en haar levendige en briljant geanimeerde graffiti maken dit spel een lust voor het oog. Maar ik denk wel dat RKGK op een bepaalde manier ook een beetje met een identiteitscrisis te maken heeft. Het is duidelijk een platformgame die is afgestemd op meer volwassen fans, zoals het thema en het verhaal en de expliciete dialoog bevestigen, maar de gameplay voelt vaak een beetje te rudimentair en eenvoudig aan. Nogmaals, 3D-platformgames hoeven niet de diepgang van een Soulslike te hebben om vermakelijk te zijn voor volwassenen, maar ik denk wel dat er een duidelijk verschil is tussen hoe uitdaging wordt geboden en het publiek waarop deze games zich willen richten. D.w.z. Crash Bandicoot is veel meer gericht op een ouder publiek dan Spyro the Dragon vanwege de uitdaging en fijne kneepjes, ook al zijn beide franchises bij iedereen geliefd. RKGK heeft met vergelijkbare problemen te maken omdat het erg basic is in gameplay-zin, maar toch een verhaal heeft dat bijna aanvoelt als een minder brute en cartoonachtige kijk op Ghostrunner. Natuurlijk helpen de moeilijkheidsgraden om de uitdaging een beetje op te voeren, maar aangezien dit een 3D-platformgame voor oudere mensen lijkt te zijn, denk ik dat er meer risico's hadden kunnen worden genomen met de kerngameplay.

Toch verandert dit niets aan het feit dat RKGK overkwam als een zeer vermakelijke platformgame tijdens de paar levels die ik de luxe had om te testen. RKGK werd tot leven gebracht en mogelijk gemaakt door de hulp van de Riot Games Underrepresented Founders Program die $ 10 miljoen heeft toegezegd aan start-ups en kleinere oprichters over de hele wereld, en met de financiële steun van dat programma denk ik dat Wabisabi Games hier genoeg unieke elementen en thema's heeft opgeleverd om het spel te laten opvallen en bloeien en iets te zijn dat mensen in de gaten moeten houden wanneer het zijn debuut op pc deze zomer.