Ooit de beste in de filmwereld. Ooit bekend om zijn intensiteit, aanwezigheid, dynamiek en uitstraling die even sober als pijnlijk kwetsbaar aanvoelde, ondanks alle kracht die hij ook uitte. Robert De Niro's grootste prestaties als karakteracteur zijn vijf films die elke filmliefhebber natuurlijk wel eens heeft gezien, en waar we allemaal versteld van zijn gaan staan. Tegenwoordig is de oude Bobby een karikatuur van zichzelf, een nonchalant getypecast knorrige opa die ongeveer net zo relevant aanvoelt als een paar 200 jaar oude sokken. Maar er was eens... Ooit was hij de beste van allemaal. Hier zijn zijn vijf mooiste prestaties.
Het intieme, aangrijpende, donkere, rommelige, ongemakkelijke portret van hoe de oorlog in Vietnam de psyche van veel jonge Amerikaanse mannen beschadigde, verstevigde De Niro's plaats tussen de echt grote karakteracteurs en tot op de dag van vandaag is zijn optreden zo rauw, intens en geloofwaardig sterk dat je daar gewoon zit, gebiologeerd door hoe echt en zwaar elke kleine emotionele uitdrukking is.
Karakterstudies boven alle andere karakterstudies, Taxi Driver is dat. De film die Martin Scorsese niet alleen op de filmkaart zette, maar ook eens te meer bewees dat een jonge De Niro misschien wel de grootste acteur in de cinema was. Zijn vertolking van de bevroren, onstabiele Travis Bickle die constant op het punt staat te ontploffen als een moorddadige granaat is niets minder dan pure genialiteit.
Er zijn meer dan 30 jaar verstreken sinds deze film werd uitgebracht en ondanks al die jaren, en ondanks dat ik hem waarschijnlijk 10 keer heb gezien sinds de release, maakt De Niro's superpsychopaat Max Cady me net zo bang, elke keer weer. Er is een oncontroleerbare woede in zijn vertolking van het personage waardoor het voelt alsof hij echt bestaat. Zeer, zeer goed acteerwerk in een zeer goede thriller.
Bobby won een Oscar voor zijn vertolking van Jake Lamotta in Scorsese's veelgeprezen, geliefde, iconische drama en dat is natuurlijk niet moeilijk te begrijpen en ook niet allesbehalve goed. Omdat hij zo goed is, hier. De Niro is geweldig en naast de fysieke transformatie die hij maakt wanneer de film een paar grote tijdsprongen maakt, stapt hij in het personage op een manier die zijn passie elke keer weer laat doorschijnen.
Er zit een rauwheid in de manier waarop De Niro in zijn jonge jaren zijn personages portretteerde. Met een strakheid en intensiteit die door de gordijnen van de bioscoop zou kunnen snijden, dook De Niro halsoverkop in de donkere psyche van zijn personages en zijn vertolking van een jonge, hongerige, onverschrokken en compromisloos stoere Vito Corleone, won een Oscar voor zijn inspanningen en staat als zijn allerbeste prestatie in een film tot nu toe.
Wat is jouw persoonlijke toplijst?