Runny Bunny

Het kan soms vreemd aanvoelen om deze eenvoudige spellen op je dure computer of console te spelen. Omdat Runny Bunny echt zo uitgekleed en eenvoudig is als maar kan; Je leidt een klein konijntje door sporen om alle stippen en wortels te verzamelen, zodat je door kunt gaan naar de volgende. Het lijkt allemaal een beetje op Pac-Man en elke keer als je het konijn in een bepaalde richting stuurt, beweegt het supersnel. In het begin is het vooral het verzamelen van iedereen in een klein doolhofachtig concept, maar al snel worden er verschillende vallen en vijanden geïntroduceerd. Eén foutje en het is terug naar het begin en het opnieuw proberen.

Om hier een tekst en een oordeel over uit te persen is echt veel. Maar tegelijkertijd is het iets dat moet gebeuren, dus ik zal het gewoon als een uitdaging moeten zien. Je duwt kleine Runny Bunny gewoon in één richting, maar de crux is vaak dat je misschien moet uitzoeken hoe je bij alles kunt komen wat verzameld moet worden. Dit zonder het konijn recht in doornen te sturen, of welke vijand dan ook en hun projectielen. Met honderd levels is er hier een paar uur aan gameplay. Je slaagt er echter vrij goed in om het leuk te houden door een simpele introductie van een of andere nieuwe val en natuurlijk vermengen ze zich uiteindelijk allemaal in een zalige puinhoop naarmate je verder gaat.

De visuals bestaan uit kleine blokjes en alles is duidelijk en makkelijk te begrijpen. Als je van klassieke pixels houdt, zijn er hier genoeg. Soms moet je een cursus een paar keer lopen om te weten wat er gaat komen. Het is gemakkelijk om een kleine fout te maken door een sectie verkeerd in te schatten. Gelukkig is het nooit zo frustrerend. Soms mis je echter een paar items en is het niet altijd zo ontworpen dat je ze terug kunt gaan halen, wat jammer is. In sommige passages moet je ook meteen weten wat je moet indrukken, want het kan een verkeerd getimede druk op de knop zijn die je zal doden. Het lijkt soms een beetje op de klassieke Konami-code. Je moet omhoog, omhoog, omlaag, omlaag drukken... In een snel tempo om het konijn in leven te houden.

De meest frustrerende levels hebben een rode zone die vanaf de zijkant van het scherm naar je toe kruipt. Deze kunnen een vleugje 'gooi de controller'-frustratie veroorzaken. Ik vond het het gemakkelijkst om het konijn te besturen met het digitale dradenkruis, omdat dit de snelste en gemakkelijkste reactie gaf. Dat is iets wat je echt nodig hebt als je in de latere levels begint te komen. Want als de eerste niveaus rechte stukken zijn, moet je hier nauwkeuriger navigeren en je bewegingen met grote precisie timen.

In veel opzichten is Runny Bunny de essentie van eenvoud in spelvorm. Het mist wat finesse en visuele presentatie om het echt leuk te maken om een paar lange momenten op te pikken. Tegelijkertijd is het zeker niet saai als je dat doet. Het gevoel om op een iets moeilijker niveau te eindigen is nog steeds zo heerlijk als het kan zijn wanneer een dergelijke uitdaging is voltooid. Het is een beetje als een puzzel vermengd met platformactie en een paar uur luchtig entertainment. Je hoeft alleen maar naar de foto's te kijken om te zien of dit het soort arcade-achtige ervaring is waar je naar op zoek was tussen de meer epische ervaringen door.