Seeker My Shadow

Nu de PlayStation VR2 het levenslicht heeft gezien, is er allerlei content op gaan verschijnen. Onder de projecten met grote budgetten bouwen indie-ontwikkelaars natuurlijk hun eigen applicaties met variaties in kwaliteit. Het Finse gamebedrijf Jestercraft maakt zijn debuut voor PS VR2 met Seeker My Shadow, dat eerder debuteerde op pc VR. In een notendop is het idee om puzzels op te lossen in een gezinsvriendelijke omgeving.

Seeker My Shadow's verhaal is een mysterie. Het boek in het menu vraagt de speler om zijn pagina's om te slaan met de virtuele handen, maar wanneer je op de veronderstelde activeringsknop probeert te drukken, verdwijnt het menu gewoon en begint het spel zonder enige uitleg. Een klein beperkt gebied verschijnt voor de ogen van de speler, bekeken vanuit een isometrisch perspectief. Verschillende platforms, gebouwen, accessoires en personages zijn verspreid over het gebied. Een personage dat eruitziet als een oude zeeman vertelt de belangrijkste doelstellingen van je doel en daarna is het aan de speler om te raden en te proberen de gegeven bestemming te bereiken. Meestal voelt het alsof de game midden in het verhaal begint en komen er veel vragen naar boven zoals waarom springt er een hond uit een paasei en waarom is diezelfde hond paars gekleurd?

Het concept in Seeker My Shadow is in principe best netjes. De speler moet fysieke puzzels oplossen door gebruik te maken van het paarse hondenpersonage in het level en virtuele handen die zich buiten het level bevinden. De hond die met de stok wordt bestuurd, kan bijvoorbeeld dozen duwen en drukplaten activeren om deuren te openen en mechanismen te activeren. Met de virtuele handen kan de speler het gebied vanuit verschillende hoeken bekijken door het platform te draaien door op de stick te tikken. De speler kan bijvoorbeeld ook op gevonden knoppen drukken of cranks van buiten het gebied draaien om de benodigde veranderingen voor de hond te krijgen om naar de toegewezen locatie te reizen, zodat het niveau kan worden voltooid.

Met uitzondering van het moeilijke mechanisme om het speelgebied te laten draaien, werkt de besturing van het spel soepel. Helaas zijn de nieuwe PS VR2-functies niet gebruikt, wat aanvoelt als een verspild potentieel om de game-ervaring te verdiepen. De milde vaagheid van de identiteit van het personage en de onduidelijke redenen om de puzzels op te lossen, zorgt ervoor dat de ervaring oppervlakkig en oppervlakkig aanvoelt. Ook al is het oplossen van de puzzels vrij eenvoudig en maak je goede vorderingen in het spel, als een zogenaamd klein spel, wordt alles wat Seeker My Shadow te bieden heeft snel ontdekt en begint de interesse vrij snel te vervagen.

Het visuele aspect van Seeker My Shadow is verontrustend tegenstrijdig en systematisch onsamenhangend. Het spelgebied is in zijn eenvoud aangenaam gestileerd tot structuren en personages. Pastelkleuring wordt op een gecontroleerde manier gebruikt binnen het niveau, afgezien van een paar vreemde overreacties met dezelfde kleur. De door de speler bestuurde paarse hond ziet er bijvoorbeeld onafgewerkt uit zonder details en is ontworpen met slechts één kleur. Het overbrengen van het ene gebied naar het andere gebeurt altijd door het scherm naar zwart te vervagen, wat de onderdompeling onderbreekt en irritant is, vooral tijdens het spelen met VR. Het boek in het menu is rechtstreeks gekopieerd van de Moss games, maar het mist de pagina-omslaande mechanica en andere coole details (of ik heb tenminste geen manier gevonden om ze te activeren). Het visuele potentieel van de game wordt verdronken onder te veel afzonderlijke elementen, omdat er geen duidelijke richting is. Maar de game loopt in ieder geval soepel met PS VR2.

Zelfs de geluiden in de game zijn meer een ergernis dan een sfeerversterkend element. Die paar gebruikte geluidseffecten staan niet echt op, op één kunstmatig en irritant herhaalbaar blaffend hondengeluid na. De muziek is fatsoenlijk genoeg om een ontspannen en positieve sfeer voor het spel uit te voeren.

Seeker My Shadow mist richting en algemene focus, wat het leuke kernidee verlamt tot een verwarrend spel dat snel oninteressant wordt. Natuurlijk kan de game een tijdje intrigerend zijn, maar omdat alle PS VR2-functies worden genegeerd en dezelfde soort ideeën al op betere manieren worden gebruikt in andere games, is het niet nodig om hier te veel tijd aan te besteden.