Solium Infernum Multiplayer Hands-On: het oplossen van de grootste ergernis van de strategie

Als je een strategiespeler bent die het leuk vindt om af en toe een groep vrienden bij elkaar te krijgen om te genieten van wat vriendschapsvernietigend plezier, weet je dat het organiseren van een gamesessie ongelooflijk hard werken is. Of je nu op school of universiteit zit of te maken hebt met alle druk die gepaard gaat met volwassen worden, het is bijna onmogelijk om een groep mensen vijf uur lang te pakken te krijgen om een Civ-spel te starten en af te maken.

De meeste strategiespelers hebben het daarom opgegeven om met vrienden te spelen, maar Solium Infernum onderscheidt zich van de rest door zijn spelersbasis actief aan te moedigen om zich vast te bijten in multiplayer en hun vrienden uit te dagen om te zien wie de heerser van de hel kan worden.

Ik heb het al eerder gehad over de asynchrone aanpak van Solium Infernum, maar ik heb tot nu toe nooit echt de kans gehad om de multiplayer te proberen. Eerder heb ik me verdiept in de singleplayer-modi van het spel, en hoewel ze fijn zijn gemaakt, is het moeilijk om niet te zien dat de focus wordt gelegd op het zorgen dat Solium Infernum leuk wordt met al je vrienden, ongeacht of je er 10 uur of 10 minuten per week in kunt steken.

Zodra je een spel hebt opgezet, kun je kiezen uit een van de acht Archfiends, die elk hun eigen misselijkmakend groteske en bloederige ontwerp hebben, evenals unieke mechanica die hen met persoonlijkheid vervult. Je weet meteen of je je aangetrokken voelt tot de financiële duivel die Mammon is of tot het eenvoudige, botverpletterende lijden dat Astaroth biedt. Voor degenen die het origineel hebben gespeeld, zul je waarschijnlijk verbijsterd zijn om te weten dat je niet je eigen vreselijke Archfiend kunt maken, dit maakt de ervaring een beetje beter verteerbaar voor nieuwere spelers, en geeft ons ook een laag diepte op de duivels die we hebben die aanpasbare leiders waarschijnlijk niet konden bieden. Persoonlijk ben ik altijd meer een fan geweest van het zien van een selectie van uitgewerkte personages dan alleen het creëren van mijn eigen leider, omdat dat laatste vaak voelt als het plaatsen van een onmogelijke muur voor je terwijl je alleen maar in het spel wilt komen en je vrienden wilt verraden.

Het is vermeldenswaard dat er manieren zijn om je eigen build te maken in Solium Infernum, aangezien je toegang krijgt tot ringen, amuletten en kronen die je verschillende buffs in je spel geven. Met in totaal drie slots kun je 3 ringen, een amulet en een ring, of een kroon uitrusten, en de meeste van deze buffs blijven privé, dus zelfs als je tegenstander kan raden welke speelstijl je leuk vindt op basis van de aartsvijand die je kiest, kun je het een beetje schudden om ze op hun hoede te houden.
Voor de rest is de multiplayer van Solium Infernium grotendeels hetzelfde als de singleplayer (waarover ik hier heb geschreven) in termen van hoe je je troepen manoeuvreert om te proberen Pandemonium over te nemen. Er zijn een heleboel instellingen die je kunt aanpassen om elk spel op te fleuren, maar zoals altijd het geval is met multiplayer-strategie, is de spil van dit alles afhankelijk van jou en je vrienden die bewegingen buiten het spel maken, op de loer liggen in de schaduw en wachten om elkaar te verraden terwijl je de hele tijd een valse glimlach op je gezicht houdt. Als het je - door een wonder - lukt om een groep een paar uur bij elkaar te krijgen, biedt de game daar ruimte voor, maar het meest indrukwekkende is dat je in een handomdraai van naadloze turn-by-turn gameplay naar asymmetrische multiplayer kunt gaan. Als je iets hebt dat je plotseling moet gaan regelen, kun je met het spel naar buiten glippen en het vervolgens voortzetten wanneer je terug bent.

Beurttimers kunnen tot een week worden ingesteld en dankzij de compatibiliteit met de Steam-app krijg je een melding op je telefoon om terug te keren naar het spel. Het betekent dat het in sommige opzichten een grotere verplichting is, maar in andere opzichten betekent het eigenlijk dat je misschien een strategiespel kunt voltooien dat je met je vrienden begint, iets dat van onschatbare waarde zal zijn voor elke liefhebber van multiplayer-strategie.

Het feit dat je maar twee zetten per beurt krijgt, betekent ook dat als je echt weinig tijd hebt, je gewoon je bestellingen kunt invoeren en dan het spel kunt verlaten. Sommigen vinden het in het begin misschien frustrerend dat je bestellingen beperkt zijn, maar het evolueert de strategieformule vrij goed voor mij, omdat het betekent dat je niet alleen moet nadenken over wat je doet, maar ook hoeveel prioriteit je moet geven aan elk spel dat je maakt.
De diepgang van de mechanica, het prachtig sombere uiterlijk van de hel en de artistieke keuzes voor de eenheden en aartsvijanden waren al genoeg om Solium Infernum te laten opvallen, maar de asynchrone multiplayer bestaat als kers op de vlezige, brandende helletaart, het oplossen van een van de grootste problemen die mensen hebben als het gaat om het spelen van strategie met hun vrienden. Als je geen vrienden hebt die van strategie houden, is er ook matchmaking, wat weer betekent dat Solium Infernum de poorten van de hel op de best mogelijke manier opent.