S.T.A.L.K.E.R.: Legends of the Zone Trilogy

Ik herinner me nog de opwinding die me vervulde toen ik uitkeek naar de release van S.T.A.L.K.E.R. Shadow of Chernobyl in 2007. De foto's die ik in het legendarische tijdschrift PC Player had gezien, hadden me volledig op het idee gebracht. Het beloofde een wereld waarin je vrijelijk het mysterieuze en beruchte gebied rond de ontplofte kerncentrale van Tsjernobyl kon verkennen. Helaas moesten deze beloften aanzienlijk worden getemperd nadat de release was uitgesteld, omdat ontwikkelaar GSC Game World meer had beloofd dan ze konden waarmaken. Toen het spel uiteindelijk werd uitgebracht, was het verdeeld in vier tot vijf verschillende zones, elk met hun eigen unieke sfeer. Toen ik de cd eindelijk in mijn verouderde pc kreeg, draaide het spel slecht, maar het was speelbaar, en ik speelde het - en wat voor een spel!

Sindsdien stroomt er uraniumverrijkt water onder de brug door en zijn er drie wedstrijden in de serie geweest. Zoals je misschien al weet, maakt GSC zich op voor een vierde in september, en als onderdeel daarvan worden deze eerste drie nu uitgebracht als een collectie, voor het eerst beschikbaar op moderne consoleformaten.

Het eerste dat je tegenkomt als je de game start, is een bericht van de ontwikkelaars die consolespelers verwelkomen en erop wijzen dat deze collectie is samengesteld te midden van de aanhoudende invasie van Oekraïne. Het is natuurlijk triest dat dit nog steeds aan de gang is en dat de ontwikkelaars niet alleen een solide trilogie hebben moeten afleveren, maar ook hebben moeten proberen om... nou ja, overleef tegelijkertijd. Verder stellen ze dat de minder politiek correcte elementen van de serie zijn behouden om het mysterie van de Zone hetzelfde te houden als 16 jaar geleden. Dit blijkt het geval te zijn, want het spel is min of meer een getrouwe replica van mijn eerste ervaring met de Zone toen ik op Strelok jaagde en mijn eigen herinneringen als "The Marked One".

De game volgt de bekende trope waarbij het personage zijn geheugen heeft verloren en zich een weg moet banen door de Zone op zoek naar het verleden en Strelok, naar wie wordt verwezen via een voorloper van de telefoon van vandaag, een "PDA" genaamd. Net als de originele versie van het spel is de voice-acting schaars en spreken de personages die je ontmoet Oekraïens. Dit is op zich acceptabel, maar het grootste probleem zijn de kleine lettertjes, wat een uitdaging kan zijn voor mijn ouder wordende ogen. Bovendien is er geen optie om de lettergrootte aan te passen, wat een probleem is voor mensen met zichtproblemen die niet zo dicht bij het scherm kunnen zitten. In de volgende spellen, S.T.A.L.L.K.E.R: Clear Sky en S.T.A.L.K.E.R: Call of Pripyat, is er meer Engelse spraak, maar de tekst is nog steeds moeilijk te lezen, wat jammer is, want het verhaal in de drie spellen is zowel spannend als mysterieus. De personages hebben veel te vertellen en de speler moet veel lezen. Er is wat meer voice-acting in de latere games, maar lezen is nog steeds een belangrijk onderdeel van de game-ervaring. Dit soort uitdagingen had moeten worden aangepakt in de update van de oudere games, aangezien de technologie is geëvolueerd en de updates dit zouden moeten weerspiegelen.

Dit lijkt misschien een vreemd referentiepunt, maar ik kies ervoor om er toch kolomruimte aan te wijden om aan te tonen dat deze spellen eigenlijk gewoon een verzameling zijn zonder verdere aanpassingen of restauratie - en dat is ten goede of ten kwade.

En ik ben nog niet klaar met het bekritiseren van de consoleversies van deze games. Je zou verwachten dat de gameserie bijna 10 jaar later aanzienlijk zou zijn verbeterd, misschien niet door speciale restauraties, maar als er niets anders is, gewoon een beetje optimalisatie om ervoor te zorgen dat ze zichzelf op hun best presenteren. Dat is echter niet echt het geval.

Ik begrijp dat de ontwikkelaars zich in een ongebruikelijke en enge situatie bevinden in Oekraïne, maar S.T.A.L.K.E.R. Legends of the Zone Trilogy voegt niet veel nieuws toe voor oude spelers, of bijna niets in het algemeen. De enige toevoegingen die ik in het spel kon vinden, waren de verbeterde resolutie tot 4K/60fps. De graphics zien er nog steeds hetzelfde uit als bij de originele release van de game, en hoewel de game soepel en vloeiend loopt, is het niet bepaald een lust voor het oog. Het spel was niet het mooiste toen het voor het eerst uitkwam, en het is zeker niet mooier geworden met de jaren. Van de ontwikkelaars had je op meer kunnen hopen. Aan de positieve kant behoudt het spel zijn donkere en mysterieuze sfeer, dus nieuwe spelers zullen min of meer dezelfde ervaring krijgen die ik had toen ik S.T.A.L.K.E.R. Shadow of Chernobyl voor het eerst speelde.

S.T.A.L.K.E.R.. Legends of the Zone Trilogy is een zeer minimale update, omdat er niet veel veranderingen zijn buiten kleine dingen zoals automatisch richten en de eerder genoemde upgrades van de verversingssnelheid. Het lijkt meer op een getrouwe maar luie verzameling van een aantal geweldige games. Het klinkt misschien als een misplaatste klacht, maar als we hebben gezien wat automatische RTX Remix -behandelingen met oude games kunnen doen, had een kleine retouchering van enkele van de ruigere grafische elementen veel kunnen doen voor de speelbaarheid. En ja, er ontbreken hier ook een paar extra functies.

Gelukkig schijnen de kwaliteiten van de drie originele games nog steeds door. De sfeer is nog steeds intens en het spelontwerp is nog steeds uitstekend. De Zone is gevaarlijk en griezelig, met gemuteerde dieren, dodelijke Stalkers en dodelijke anomalieën die kostbare en zeldzame artefacten verbergen die zeer waardevol zijn, zowel om te verkopen als om te overleven. De Zone is nog steeds even verraderlijk als altijd, een kwaliteit die gelukkig in de loop der jaren niet verloren is gegaan. S.T.A.L.K.E.R. Legends of the Zone Trilogy slaagt er nog steeds in om deze vuile maar fascinerende wereld vast te leggen. Ik hou nog steeds net zoveel van deze spellen als 16 jaar geleden.

S.T.A.L.K.E.R. The Legends of the Zone Trilogy blijft bestaan uit redelijk uitdagende spellen. Stalkers zijn geduchte tegenstanders, en als je ze direct tegenkomt, zijn je overlevingskansen bijna nul. Zelfs op de laagste moeilijkheidsgraden is het verre van een makkie. Je moet rondsluipen en de vijanden flankeren om te overleven. De wapens zijn realistisch en bevredigend om te gebruiken. Je zult snel je favorieten vinden die bij jouw speelstijl passen. Het is ook mogelijk om wapens te upgraden met scopes en geluiddempers, wat een coole functie is. Het tactische element is vaak cruciaal om te overleven.

Is S.T.A.L.K.E.R.. Legends of the Zone Trilogy de moeite waard om op console te kopen? Als je ze op pc hebt gespeeld, bieden de consoleversies vrijwel dezelfde ervaring. In feite kunnen de pc-versies worden aangepast om er nog beter uit te zien en te spelen dan oorspronkelijk de bedoeling was. Als je nieuw bent in het genre, zijn deze drie fantastische en sfeervolle games een uitstekende tijdcapsule van hoe goede shooters eruit zagen in 2007.