Star Wars Outlaws

Ik weet zeker dat er veel kritische recensies van Star Wars Outlaws zullen zijn, en met goede reden. Al vrij vroeg maakten de pers, influencers, verschillende makers van inhoud en opiniemakers, en de gemiddelde consument duidelijk dat de eenvoudigere gameplay-formule en het structurele raamwerk gebrekkig leken, zelfs ronduit saai.

Ik ben hier niet om u, beste lezer, te bewijzen dat al deze hot takes verkeerd zijn, noch zal ik proberen te beweren dat Outlaws veel meer te bieden heeft dan wat de meeste anderen al hebben gezien. Ik ben hier gewoon om te zeggen dat ik heb genoten van wat Outlaws me voorschotelde, en hoewel ik kritisch kon zien dat Massive Entertainment hier een gameplay-loop heeft ontworpen die een beetje te simpel is, slaagde het er toch in om een behoorlijk geweldige Star Wars -ervaring voor mij persoonlijk te zijn, gebaseerd op andere elementen zoals geluid, visueel ontwerp, stemacteurs, quest-ontwerp en alle andere aspecten die ook een meeslepende game-ervaring ondersteunen.

Daarmee bedoel ik dat als je de gameplay van Star Wars Outlaws al hebt gezien, deze vrij representatief is voor wat Massive heeft gecreëerd, ten goede of ten kwade. Je mengt je in de verschillende relaties met de machtige kartels van de onderwereld door grote en kleine missies uit te voeren, je verkent de grote open ruimtes op je Speeder, vindt middelen die kunnen worden gebruikt om je Blaster, dezelfde Speeder en je ruimteschip te upgraden, je vindt 'experts' die fungeren als een soort dynamische Skill Tree en je houdt je bezig met ietwat oppervlakkige maar functionele op dekking gebaseerde gevechtsscenario's en Uncharted -achtige platformactie. Dat is het wel zo'n beetje.

Maar al het goede zit er tussenin, want terwijl je je bezighoudt met de eenvoudige gameplay, werken tonnen kleine details om die altijd fragiele onderdompeling te creëren, en dankzij behoorlijk solide scriptschrijven en stemacteurs, goed gemaakt kunstontwerp en muziek, en gedetailleerde werelden, krijg je misschien wel de meest Star Wars -achtige Star Wars game-ervaring tot nu toe.

Het is een ietwat verwarrende benadering, ik weet het, dus laten we een stap terug doen. Jij bent Kay Vess, een naïeve maar slimme vrouw met blauwe ogen uit Canto Bight die haar hele leven op straat heeft geleefd, van de ene teleurstellende malafide baan naar de andere, van het ene teleurstellende resultaat naar het andere. In de val gelokt, eigenlijk door de rebellen, en een zogenaamde "Death Mark " gekregen van een nieuw, vraatzuchtig en machtsbelust syndicaat, Zerek Besh, moet ze nu een leven op de vlucht navigeren, waar de enige echte uitweg is om voor de andere syndicaten te werken. Kay's reis is gevuld met wendingen, en hoewel het spel een zogenaamde "Golden Path heeft, maakt het een deugd van het uitwerpen van een rookgordijn waarbij het enigszins moeilijk lijkt om te ontcijferen wat de volgende voor de hand liggende stap voorwaarts is totdat het duidelijk wordt. De verschillende syndicaten hebben een Reputation systeem dat constant fluctueert op basis van je acties, en afhankelijk van wie je hebt opgezogen, krijg je toegang tot nieuwe missies, die zelf in betekenis variëren. Het ene moment infiltreer je in een Imperial ruimtebasis en het volgende moment houd je Crimson Dawn leden tegen om ervoor te zorgen dat onschuldigen tijd hebben om aan een schuld te ontsnappen. Het is niet bepaald dat het model dat wordt gebruikt om de inhoud te leveren innovatief is, en je zou het zelfs Ubisoft-achtig kunnen noemen, maar het verhaal is lineair, er zijn duidelijkere, gevestigde motieven voor de personages met wie je omgaat en het werkt allemaal meestal.

Dus hoe werkt het in de praktijk? Nou, meestal beweeg je je door verschillende metropolen, met gedurfde geruchten over risicovolle banen, syndicaten die op zoek zijn naar een paar ervaren handen en Credits wachten om gestolen te worden. Je komt aan, informeert bij tussenpersonen en stelt jezelf voor aan de hoofden van de syndicaten, voert vervolgens grote en kleine missies uit, meestal met lichte platformactie, hier en daar een paar stealth-scenario's en vuuruitwisselingen met Pykes, Crimson Dawn, Stormtroopers - noem maar op. Aan de oppervlakte suddert echter je reputatie, en als je een Pyke -basis infiltreert om iets te stelen voor Crimson Dawn, heeft dit invloed op je reputatie. Zoals ik al zei, fluctueren deze waarden nogal, en dat is het hele punt, en hoewel het niet zo dynamisch is als het lijkt, is het een opwindende manier om door de criminele onderwereld te navigeren. Ben je loyaal, of een opportunistische overloper? Doe je het voor de Credits, of gaat het om het opbouwen van vertrouwen? Het is echt jouw beslissing, en het spel vormt zich dienovereenkomstig.

Soms kan het echter te rigide worden. Star Wars Outlaws doet controversieel stealth-scenario's herleven waarbij je niet alleen helemaal opnieuw moet beginnen als je wordt gedetecteerd, maar je faalt ook daadwerkelijk voor de missie in kwestie. Niet alleen dat, ook uw reputatie krijgt een klap. Het zou geweldig zijn als de game een meer expressieve en dynamische benadering van stealth mogelijk zou maken, maar deze lineaire, instant-fail-secties behoren tot de slechtste van de game en tonen het Reputation -systeem op zijn zwakst.

Gelukkig kun je meestal gepakt worden, en gaat het over van een ietwat eenvoudige wannabe Splinter Cell naar een klassieke, bombastische Star Wars schiettent gevuld met J.J. Abrams-lensflares, klassieke Star Wars muziek en nostalgische iconografie. Het werkt, ondanks zijn eenvoud. Ik ben het gedeeltelijk eens met degenen die deze schietpartijen ouderwets, ouderwets en, nogmaals, rigide vinden. Maar het werkt, vooral omdat het erin slaagt de illusie te wekken dat dit jouw schurkverhaal is, en dat je echt in de fout bent gegaan met de Stormtroopers in een van de hangarbases van de Empire. Je kunt lopen op je Blaster verwisselen om beter bij Shields te passen, er zijn Deadeye -achtige mechanica en er zijn andere wapens om op te pakken, evenals granaten. Maar je hebt het met eigen ogen gezien en weet eigenlijk al wat het wel en niet kan. Het is functioneel en het slaagt er meestal in om uw investering in de wereld en het verhaal te behouden.

Hetzelfde kan in principe gezegd worden van platformactie en besturing in het algemeen. Navigeren als Kay is best bevredigend, en hetzelfde kan gezegd worden voor het omgaan met haar Speeder, en wat dat betreft het ruimteschip Trailblazer, hoewel deze ruimtesecties misschien wel de zwakste schakel van het spel zijn. Als er één belangrijk punt van kritiek is op de hele ervaring, dan is het dat het bindweefsel tussen al deze componenten een beetje ruw lijkt en een beetje gepolijst is. Over het algemeen zijn er aspecten van Outlaws die een beetje onaf lijken, wat merkwaardig is gezien het feit dat het spel zo lang geleden "goud is geworden", maar of het nu gaat om animaties, fysica of gewoon algemeen "polijsten en afmaken" zoals ze zeggen, het is moeilijker te vergeven dat een spel dat mechanisch en structureel eenvoudig is, geen Uncharted -achtige presentatiekwaliteit heeft, of zelfs gewoon iets dat bij The Witcher 3: Wild Hunt past. Dat gezegd hebbende, vond ik al snel een gulden middenweg in de meegeleverde Quality Mode, die 40 fps levert, maar met bepaalde grafische detailniveaus omhoog. Hier blijft de game responsief, maar levert het gracieus een aantal geweldige vergezichten, effecten en details. Dit is ook waar de Star Wars sfeer wordt hersteld, want hoewel de techniek soms kan achterblijven, zijn de art direction, kleuren, contrasten en vindingrijkheid achter de esthetiek van het spel van topklasse.

Massive spijkert het hier goed, maar of jij een van degenen bent die eenvoudige structuur en nog eenvoudigere gameplay-loopings over het hoofd kan zien, is moeilijk voor mij om te zeggen. Maar misschien benadrukt het nog maar eens het feit dat dit slechts mijn mening is over Outlaws, en ik beoordeel het op basis van de parameters waarmee ik een spel beoordeel. Hoe dan ook, met dat uit de weg, is het belangrijkste van een game als Outlaws de sfeer, en dit wordt gecreëerd met behulp van licht, geluid, muziek en spannende scenario's die aanvoelen als iets uit een Star Wars film. Dit is waar Outlaws levert, en het wordt de absolute "reddende genade" van het spel, de aas in petto als je wilt. Ik heb een aantal epische momenten gehad in Outlaws, waaronder het infiltreren van een Imperial -basis op Toshara en ternauwernood ontsnappen aan een team van Deathtroopers. Ik ben in wilde luchtgevechten geweest in asteroïdengordels op Akiva met Tie Fighters op mijn hielen en de klassieke score die door mijn koptelefoon pompte, en ik heb me een weg gebaand uit gespannen situaties met verschillende criminele syndicaten. Al deze momenten gebeurden door middel van eenvoudige maar functionele mechanica, en ik koos ervoor om dat op dat moment te vergeven in ruil voor de empathie die het spel zo snel voor me opriep. Als je hetzelfde kunt doen, is Outlaws zeker de moeite waard.