Nederlands
Gamereactor
reviews
Tchia

Tchia

Een charmante zandbak die niet helemaal over al zijn scheuren heen kan schilderen.

HQ

Tchia, de tweede release van de in Frankrijk gevestigde New Caledonian-ontwikkelaar Awaceb markeert de eerste open-wereld sandbox-titel van de studio. De game heeft een behoorlijke hoeveelheid gewicht op zijn schouders die onmiddellijk naar binnen gaat, omdat niet alleen het team van Awaceb indruk moet maken met hun eerste sandbox-release, maar ze vertegenwoordigen ook hun thuisland Nieuw-Caledonië.

Tchia is in de kern een liefdesbrief aan dat kleine eiland in de Stille Oceaan. Hoewel het de namen van plaatsen, mensen en dieren heeft veranderd, van de omgevingen waarin je rondzwerft tot het voedsel dat je eet, word je herinnerd aan de plek die Awaceb en Tchia als geheel inspireerde. De passie die Awaceb heeft voor Nieuw-Caledonië is voelbaar als je speelt, en er is een sterk gevoel dat de creatie van dit project voelt als een droom die in vervulling is gegaan.

Tchia

Door Tchia te spelen, weerspiegelt die passie zich sterk in een groot aantal functies van het spel. De beelden maken van de zandbak van het eiland een ongelooflijk mooie speelruimte, en het is de moeite waard om specifiek het water te benadrukken, wat betoverend genoeg is om een lange reis op je vlot het gevoel te geven dat het binnen enkele minuten voorbij is gevlogen. De manieren waarop het water licht vangt tijdens een zonsondergang kunnen adembenemend zijn. Het uiterlijk van de personages, dieren en meer van Tchia heeft ook deze cartooneske charme, die helpt tijdens de lichtere momenten van het spel, wat bijdraagt aan visuele grappen en fysieke komediebits. Deze momenten worden verder ondersteund door de soundtrack, die ook vol zit met aangename, kalmerende tracks voor wanneer je je een weg baant van het ene doel naar het andere. Hoewel het kan voelen alsof je na een tijdje naar alle nummers hebt geluisterd die er zijn, zijn ze charmant genoeg om een herhaling waard te zijn.

Dit is een ad:

Muziek is een groot deel van Tchia, want tussen de hoofdmissies door zul je je vaak rond een kampvuur verzamelen terwijl je je ukelele of een ander instrument bespeelt in het gebied dat je hebt verkend. Deze muziekminigames zijn leuk genoeg en het kan een uitdaging zijn om er 100% op te komen, maar met de cutscenes op de achtergrond, kan het voelen alsof je de verhaalontwikkeling mist terwijl je door enkele van de muzikale secties speelt.

Afgezien van gewoon ronddwalen en genieten van de bezienswaardigheden, heeft Tchia wel een hoofddoel. Jij, als het titulaire personage, bent op een zoektocht om je vader te redden van Meavora, een kwaadaardig wezen dat de controle heeft overgenomen over de eilanden die je thuis noemt. Op deze reis kom je een paar vrienden tegen, enkele vijanden, en moet je zowel land als zee doorkruisen in de hoop je vader terug te krijgen. Hoewel het misschien niet het belangrijkste verkoopargument is voor Tchia, was het hoofdverhaal prima. Er waren een paar wendingen die me verslaafd wisten te houden voor de playthrough, en opnieuw dringt die charme in de kern van de game door, maar het is geen game waarbij je het verhaal steeds opnieuw speelt. En dat is prima.

Tchia

Het echte vlees van Tchia zit in de sandbox-stijl van gameplay, die je vele, vele mechanica biedt om uit te proberen in het spel. Soul-jumping is een echt hoogtepunt van de gameplay, omdat het je in staat stelt om bijna elk dier en object dat je tegenkomt te bezitten, waardoor je genoeg opties hebt bij het doorkruisen van de kaart. Bovendien is het ook hoe je de gevechten verslaat. Ze verschijnen misschien niet vaak, maar als je aan je cosmetica wilt toevoegen of gewoon wat stoffen monsters wilt neerhalen, moet je je vastbijten in het vechtsysteem. Combat in Tchia is in wezen een agressievere versie van Garry's Mod prop hunt, waarbij je vlammende objecten en explosieven op de stoffen vijanden moet lanceren om ze tot een crisp te verbranden.

Dit is een ad:

Naast Soul-jumping om je te verplaatsen, zijn er een heleboel manieren waarop je door de wereld navigeert. Van je vertrouwde zweefvliegtuig tot je vlot, je hebt niet altijd je Soul-jumping krachten nodig om het te doen, en een van de leukste manieren die ik vond om rond te springen was om van boom naar boom te springen, met behulp van het momentum dat je kunt krijgen door heen en weer te slingeren op een boomtop. Tijdens het reizen in Tchia moet je je uithoudingsvermogen in de gaten houden, dat ook als je gezondheid fungeert. Dit kan worden besteed door te klimmen, duiken, je zweefvliegtuig te gebruiken en nog veel meer inspannende activiteiten. Er zijn manieren om het uithoudingsvermogen te vergroten, maar het loopt ongelooflijk snel leeg, wat betekent dat je het niet langer dan een zeer korte uitbarsting van tijd kunt gebruiken.

Tchia

Onder de eerder genoemde functies heeft Tchia er veel meer in gestopt. Er is een camera waarmee je foto's kunt maken, een minigame met stenen, een minigame met maskers, races, schietbanen voor je katapult en nog veel meer kleine activiteiten om aan deel te nemen. Hoewel Tchia zeker veel bewegende delen heeft, maar de som van die delen niet altijd een werkend geheel maakt. Het is een beetje een worsteling om te wijzen op de duidelijke gebreken in een passieproject als Tchia, maar de scheuren zijn er. De open wereld is bijvoorbeeld niet zo vol als het op het eerste gezicht lijkt. Naast de vreemde activiteit die snel kan worden voltooid, is er niet veel meer te doen dan het oppakken van snuisterijen en fruit die je uithoudingsvermogen zullen vergroten. De wereld is misschien vol charme, maar het is niet noodzakelijkerwijs vol leven. Er zijn geen geheimen die je tegenkomt tijdens het verkennen, geen nevendoelen die de wereld of zijn personages uitbreiden, en hoewel er af en toe mensen zijn die dezelfde paden bewandelen als jij, is het duidelijk dat je het enige in deze wereld bent met een agentschap.

Er zijn ook veel gameplay-elementen, maar ze houden niet allemaal de landing vast of hebben het gevoel dat ze veel invloed hebben op de algehele ervaring. De camera, bijvoorbeeld, blijkt nuttig in één missie, maar het voelt echt alsof dat hoofddoel is ontworpen om ervoor te zorgen dat je de camera niet vergeet in plaats van het gevoel te hebben dat foto's een noodzakelijke oplossing waren om het probleem dat je krijgt te omzeilen. De Ukelele voelt ook alsof het op een gegeven moment wordt weggelaten, omdat muziek geleidelijk meer een schattige nevenattractie wordt dan een noodzakelijk onderdeel van het spel. Soul-jumping vergroot het belang ervan overal, maar dat geeft het alleen maar het gevoel dat dit veel meer focus had moeten hebben. In plaats van vijf verschillende adequate dingen te hebben, had één geweldige monteur de game minder een hectisch gevoel kunnen geven.

Een laatste vermelding moet ook worden gemaakt van de visuele bugs in Tchia, die zeldzaam zijn maar op het slechtste moment verschenen. Zonder het einde van het verhaal te bederven, weigerden de laatste cutscenes de omgeving te laden, wat betekent dat het leek alsof alle personages zweefden als ze niet vastzaten in een janky t-pose.

Tchia

Tchia is een spel met veel ambitie, een grote hoeveelheid passie en veel charme. Toch kan het de ideale versie van zichzelf niet helemaal waarmaken. Er is veel leuks aan Tchia, en als je gewoon een visueel indrukwekkende wereld wilt verkennen met een solide soundtrack, ga je gang. Maar om echt op te vallen in dit genre, lijkt het erop dat het veel meer zal moeten doen. Hier is de hoop dat Awaceb zich blijft ontwikkelen op de ideeën in Tchia, omdat er veel solide grondwerk is gemaakt.

Tchia
06 Gamereactor Netherlands
6 / 10
+
Geweldige visuals, sterke soundtrack, straalt charme uit
-
Kan niet helemaal het spel zijn dat het wil zijn, enige verzadiging in mechanica,
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen