Thank Goodness You're Here!

Thank Goodness You're Here is een van de meest complete, goed geconstrueerde visuele game-ervaringen die ik in vele jaren heb mogen bekijken, maar helaas is het ook een lichtend voorbeeld van hoe complex games zijn om te ontwerpen en te bouwen, omdat er gedenkwaardige, boeiende interactiviteit moet zijn naast al het andere dat een bevredigende game-ervaring maakt.

Vergis je niet; deze Monty Python-achtige, cartooneske en bijna dromerige weergave van een klein, krap mijndorp in wat lijkt op het Engeland van de jaren 1980 is een van de meest inventieve en unieke omgevingen voor een game die ik me kan herinneren. De visuele weelde van deze handgetekende setting blijft indruk maken gedurende de vier tot zes uur gameplay, en er zijn altijd stops vol met kleine details overal waar je kijkt. Barnsworth is de naam van de stad en je bent een bizar mannetje dat vroeg is aangekomen voor een ontmoeting met de burgemeester van de stad. Je wordt aangemoedigd om de stad te verkennen terwijl je wacht en uiteindelijk een soort klusjesman te worden, de plaatselijke frituur te helpen de fish and chips-productie van de dag op gang te brengen en de groenteboer van de stad te helpen beseffen dat het hebben van een komisch groot hoofd niet zo slecht is. Dat is het uitgangspunt, en er is niet echt een echt verhaal. Thank Goodness You're Here bouwt zijn karikatuur rond zijn setting, niet zijn directe verhaal, en dat is zowel een zegen als een vloek.

Oké, structureer tijd. Barnsworth is verdeeld in verschillende secties, en hoewel sommige slechts één keer worden bezocht tijdens het oplossen van de eerder genoemde humoristische taken voor de gekke inwoners van de stad, zijn er drie of vier waar je op een cirkelvormige manier naar terugkeert. Je bekijkt het spel vanuit verschillende perspectieven, meestal isometrisch maar soms vanaf de zijkant, en met slechts twee mechanica; Een sprong en een trap, je gaat een beetje halfslachtig om met je omgeving.

De onmogelijk eenvoudige gameplay-formule en de lus die er doorheen is geconstrueerd, is enorm bevredigend, maar Thank Goodness You're Here voelt niet bijzonder goed om direct te spelen, en mist echt de mechanische en structurele veelzijdigheid om te passen bij het visuele en auditieve vernuft dat ontwikkelaar Coal Supper heeft gecreëerd. Hun vorige spel, The Good Time Garden, had ook een beperkt aantal mechanica, maar je kunt tenminste dingen oppikken. Hier worden alle centrale kernpunten van het spel geactiveerd door te springen of te schoppen, en niet op die coole Mario-manier.

Het helpt ook niet dat de hele mozaïekidentiteit waarbij de taken die de stedelingen je geven slechts losjes met elkaar verbonden zijn, en het voelt niet alsof er een logische progressie is naar een daadwerkelijke oplossing. Er wordt je verteld dat het gereedschap van een monteur is weggerukt door een stadsbewoner, maar de manier waarop je het item vindt, lijkt onverdiend, willekeurig en onaantrekkelijk. Je struikelt altijd over de oplossing alsof elke stop onderweg vooraf is gepland, maar hoewel sommige games zich gemakkelijk kunnen presenteren als een georganiseerde achtbaanrit, past het gewoon niet bij de enigszins open structuur, laat staan de op cycli gebaseerde manier waarop je door Barnsworth navigeert.

Van de belangrijkste klachten moeten we helaas ook onze hoofdpersoon noemen. Er zijn zoveel kleurrijke personages in Barnsworth dat de helft genoeg zou zijn, en ze stralen allemaal persoonlijkheid, vindingrijkheid en creativiteit uit. Op één na. En dat ben jij. Hier speel je als een bizar mannetje, en hoewel het punt is dat je niet spreekt, gebaart of reageert op alle gekke dingen die om je heen gebeuren, is het een beetje misplaatst. Ja, in veel slapstickkomedie heb je een enigszins logische, afgemeten persoon in de kamer die fungeert als een anker en referentie voor alle gekkigheid die er gaande is, maar hier is het een gemiste kans waarmee je jezelf niet erkent... nou ja, gewoon iets.

Hoewel de interactie zo beperkt is dat het echt een deel van het entertainmentpotentieel wegneemt, is Thank Goodness You're Here een werkelijk unieke ervaring. Het is moeilijk om het esthetische referentiekader van ontwikkelaar Coal Supper te plaatsen, maar er is een beetje oude Mad Magazine, er is Cartoon Network uit de jaren 00, er is Monty Python, er is modern Adult Swim. Het is een visuele hoorn des overvloeds zonder weerga, en van de eerste tot de laatste minuut vindt het spel manieren om je te verrassen en indruk op je te maken. Voeg daar een slam dunk van een soundtrack aan toe, en gecombineerd met werkelijk fantastische humor is dit... Zo, zo grappig.

De soundtrack, graphics, vindingrijkheid, stemacteurs en setting van de game zijn van topklasse. Het betekent ook dat ik het spel nu aan je kan aanbevelen, maar met een nogal serieus voorbehoud. Als Coal Supper was geëindigd met een gameplay-model dat net zo interessant was om mechanisch mee om te gaan als ronduit prachtig om naar te kijken, te ervaren en naar te luisteren, dan zou dit een van de beste games van het jaar zijn geweest. Maar dat is gewoon niet het geval. Dat betekent echter niet dat deze unieke achtbaanrit de toegangsprijs niet waard is.