The Beekeeper

Laten we eerlijk zijn, je weet wat je krijgt van een film met Jason Statham in de hoofdrol. Hij speelt een coole en beheerste actieheld die iedereen met een greintje kwaad in het lichaam verslaat in het levende daglicht. Statham is, en is altijd geweest, een zeer voorspelbare acteur in die zin, maar niets van dat alles betekent dat hij niet ook ongelooflijk vermakelijk en meeslepend is om naar te kijken op het grote scherm.

Voor de nieuwste poging van regisseur David Ayer, met Statham in de hoofdrol, krijgen we exact hetzelfde soort avontuur dat we in het verleden keer op keer hebben zien spelen. The Beekeeper kanaliseert exact dezelfde soort energie die we hebben gezien in The Mechanic, Fast & Furious, Parker, Transporter, The Meg, The Expendables. Het is spannende, ongeremde actie die Statham in staat stelt om te blijven pronken met zijn vaardigheden als getalenteerde actiester, en eerlijk gezegd past zijn personage van Adam Clay in exact dezelfde mal als die van Deckard Shaw, Lee Christmas, Jonas Taylor, enzovoort.

Als je meer informatie nodig hebt om de plot van The Beekeeper te begrijpen, volgt de film in wezen een gepensioneerde elite-huurmoordenaar, die weer in actie wordt gesleept wanneer een zorgzame oudere vrouw met wie hij wordt geassocieerd, wordt opgelicht voor al haar rijkdom, wat ertoe leidt dat ze zelfmoord pleegt. Statham's Clay wordt beschouwd als een voormalige Beekeeper, wat een term is voor een agent die een clandestiene organisatie diende die bekend staat als de Hive, die verantwoordelijk is voor het onder controle houden van de wereld en het elimineren van alle vervelende boeven die de wet niet onder controle heeft, bijvoorbeeld miljardairs en hooggeplaatste politici. Na de dood van zijn bejaarde vriend gaat Statham op een ouderwetse wraakmissie, waarbij hij uiteindelijk de samenzwering van alle samenzweringen ontdekt.
Onnodig te zeggen dat het verhaal van The Beekeeper op zijn best bruikbaar is. Dit geldt ook voor de dialoog van de film, die zijn doel bereikt, maar de kijker nooit verbaast of wegblaast. Dit is geen Killers of the Flower Moon of een Oppenheimer die uitvoeringen van hoge kwaliteit en een zinvol en diep verhaal levert, het is een blitse en zachte actiefilm die uitblinkt in de statistieken die er echt toe doen voor het genre.

Wat ik bedoel is dat de actiescènes, de choreografie, het decorontwerp, deze delen van The Beekeeper fantastisch zijn. Als je Statham moeiteloos door hordes FBI-agenten en huurlingen ziet vechten, voelt het allemaal erg John Wick-achtig aan, zij het met meer man-tegen-man-actie en minder adembenemende en zijdezachte vuurwapenmomenten. De actie is dynamisch en zeer vermakelijk, en Statham behandelt elke scène met enorme precisie en voldoening. Hij blijft echt een van de meest opwindende en boeiende actiesterren in de filmwereld.

Echter, The Beekeeper had zeker kunnen doen met iemand die Ayer en schrijver Kurt Wimmer in toom houdt met hoe cliché ze Clay maken. Niet alleen staat het personage bekend als een Beekeeper die voor de Hive werkt, maar hij is ook een echte imker in zijn gepensioneerde rol, en alsof dit nog niet genoeg was, ruilt hij ook typische actieopmerkingen en oneliners in voor talloze metaforen over de bijenteelt. Het is meedogenloos en echt uitdagend om ze niet hardop uit te lachen wanneer hij zijn derde bijenmetafoor in één scène laat vallen. Het meest ongebruikelijke aan deze opzet is dat wanneer je een andere Beekeeper in de film ontmoet, ze niet zo toegewijd zijn aan het imkerthema, zelfs niet marginaal, waardoor Statham's Clay een anomalie is.

Maar alleen omdat het een aantal vreemde elementen bevat, wil nog niet zeggen dat The Beekeeper geen echt vermakelijke film is. Het is precies wat ik wil van een actiefilm met Statham in de hoofdrol. Het is gemakkelijk om naar te kijken, goed gechoreografeerd, leuk en blijft niet te lang welkom. Met een kloksnelheid van minder dan twee uur en schijnbaar niet van plan om het verhaal verder uit te breiden met franchise-inspanningen (hoewel geld dit altijd zal dicteren), is het een ideale manier om een avond door te brengen, en het is een goed voorbeeld van wat het actiegenre nodig heeft om een beetje variatie te introduceren die verder gaat dan de reguliere superheldenfilms die de ruimte hebben oververzadigd.