Nederlands
Gamereactor
previews
The Dark Pictures: Man of Medan

The Dark Pictures - Man of Medan

Bandai Namco nodigde ons uit naar een boot in Hamburg om de verschrikkingen van Supermassive's eerste Dark Pictures-game te ervaren en dat zorgde zeker voor enkele verrassingen.

HQ
HQ

Over minder dan twee maanden verschijnt Supermassive's Man of Medan, een thriller op zee die de horroranthologie The Dark Pictures aftrapt. Daarom werden we afgelopen week uitgenodigd aan boord van een boot in Hamburg om de game zelf uit te proberen. Dit was een op zichzelf al een verleidelijk aanbod, maar Supermassive had ook een grote aankondiging achter de hand, een die de studio aan ons bekendmaakte voor we werden losgelaten in de game.

Dat grote nieuws was dat Man of Medan daadwerkelijke multiplayer bevat in twee varianten - Shared Stories en de Movie Night-modus. De ontwikkelaar wist ons te vertellen dat ze deze opties pas wereldkundig wilden maken vanaf het moment dat we daar zelf mee aan de slag konden gaan en we begrijpen waarom. Had je ons eerder verteld dat de verhalende horrortitel multiplayer zou krijgen, dan zouden we zeker bezorgd zijn, maar na vat gekregen te hebben op hetgene waar Supermassive aan werkt is onze bezorgdheid ten ruste gelegd.

We werden in twee groepen verdeeld om de uitgebreide demo te spelen, wat tevens de opening van de game zelf is. Dat heeft een reden, aangezien iedere kamer één speler bevatte in de Shared Stories-demo, met hun medespeler in een totaal andere kamer. Het was een logistieke nachtmerrie voor de organisatie (technische problemen tussen twee kamers in een donkere boot proberen te verhelpen is nooit leuk), maar het illustreert het concept en waarom je geeneens met je medespeler hoeft te praten om plezier te hebben.

Dit is een ad:

In principe speel je het verhaal net als je alleen doet, maar een andere speler bestuurt andere personages in de scène. In de opening speel je bijvoorbeeld als twee soldaten in een Aziatische land, en terwijl je als één van hen door de scènes speelt, beleeft je medespeler een volledig eigen ervaring met de ander.

Wat perfect werkt is hoe jouw ervaring grotendeels onaangetast wordt door de andere spelers, aangezien zij hun eigen ervaring hebben waarmee je niets te maken hebt. Ieder ervaart het verhaal van hun personage net zoals in Until Dawn en ze kunnen naar hartenlust de boel verkennen, ongeacht wat hun vriend aan het doen is. In feite is het enige moment dat je merkt dat je met een echt persoon speelt is de boodschap "Je vriend beslist" verschijnt tijdens een dialoog van de personages. Afgezien daarvan hadden we zeker geloofd dat we een singleplayerdemo aan het spelen waren.

The Dark Pictures: Man of Medan

Laten we hetgene dat we gespeeld hebben bespreken, nu we het concept hebben uitgelegd. Het openingsgedeelte dient als een proloog waarin de twee soldaten worden berispt voor het te laat wegblijven van het schip om te drinken. Dit dient als een 'tutorial' voor Quick Time Events, verkenning en de besturing - die Until Dawn-spelers maar al te goed zullen herinneren. Nadat hun bevelhebber ze beide te pakken krijgt, wordt een in de cel gegooid en de andere naar de ziekenboeg gebracht (hij kreeg een klap voor zijn capriolen). Als hij wakker wordt bevrijdt hij zijn maat uit de cel en komen ze erachter dat het schip is bezaaid met lijken en er vreemde dingen zijn gebeurd... meer verklappen we niet.

Dit is een ad:

Dan springen we vooruit in de tijd naar het heden en Frans-Polynesië, waar we de cast ontmoeten die we in de trailers hebben gezien. Als eerst ontmoeten we de broers Brad en Alex, de eerste een verlegen type en de laatste, de grote broer, een geneeskundestudent die een relatie heeft met Julia. Julie is extravert en haar broer Conrad (gespeeld door Shawn Ashmore) bevindt zich meer in het arrogante spectrum van daarvan - een grappenmaker die weinig heeft om regels. Als laatste hebben we Fliss, de kapitein en een voorstander van regels.

Natuurlijk zijn dit hoofdlijnen voor deze personages en net als in Until Dawn kun je met ze spelen zoals jij wilt. Er zijn enkele aanpassingen in de gebruikersinterface, maar net als in Supermassive's hit uit 2015 is de opzet hetzelfde met keuzes in de dialogen en beslissingen, die allemaal invloed hebben op toekomstige gebeurtenissen en onderlinge relaties. Het bewijs van hoeveel er in een gameplaysessie van 90 minuten kan veranderen bewees ons gesprek met een andere journalist op het event, die een volledig ander pad dan de onze had genomen en andere verhalende details had meegekregen die wij gemist hadden door onze acties.

Alsof deze uiteenlopende verhaallijnen nog niet genoeg waren, Shared Stories zorgt voor nog meer vertakkingen om samen te komen. Immers beleeft een spelers zijn eigen verhaal, terwijl de andere een totaal andere ervaring heeft, die beide hun eigen verhaal veranderen door hun beslissingen. In een scène speelden we bijvoorbeeld als Julia die samen met Alex een gezonken wrak aan het verkennen waren, terwijl boven ons op de boot onze medespeler een scène beleefde met Conrad en Fliss (we hadden Brad ziek gemaakt door eerder voor een biertje te kiezen, hij was dus afwezig). Toen we bij iemand ander meekeken, zagen we dat de bootscène een volledig nieuwe ervaring biedt met nieuwe hints om te ontdekken.

The Dark Pictures: Man of MedanThe Dark Pictures: Man of Medan

Dat brengt ons bij de Movie Night-modus, die te spelen is met vier anderen. Dit is een lokale modus die één controller vereist, aangezien iedereen een personage kiest om te spelen tijdens het verhaal. Je beleeft dit omstebeurt, terwijl de game tijdens het verhaal dicteert wie er moet spelen. Supermassive wist ons te vertellen dat ze de feedback hebben gehoord van spelers die Until Dawn regelmatig hebben samengespeeld en dat hier makkelijker mee wilden maken. Dit is ook waar we nog meer van het verhaal krijgen te zien, omdat meer nieuwsgierige spelers dan wijzelf verborgen details vinden, waarvan er een verbluffend aantal zijn. We kunnen niet zeggen dat het meer is dan voorheen, maar nieuwsgierigheid wordt zeker beloond en dat zorgt beslist voor de nodige interessante gesprekken met vrienden.

Zelfs de kleinste details kunnen de verhalen in grote mate veranderen. Een voorbeeld, iets dat we in het wrak vonden werd later besproken tijdens een bbq-scène, wat hints geeft over het lot van het vliegtuig. En er was een interessant moment, wat we ons realiseerden na meerdere 'playthroughs' gezien te hebben, waarbij een parfumflesje in een koffer werd terug gezet op de koffer of op de zijkant. Afhankelijk van hetgene wat een personage als eerst oppakt en dat had invloed of dit tijdens een gevecht gebruikt kon worden in een latere scène.

The Dark Pictures: Man of Medan
The Dark Pictures: Man of Medan

Het gedeelte met alle vijf de personages dient als uitgangspunt voor het verhaal, waarbij de groep naar een onontdekt wrak gaat zonder de autoriteiten op de hoogte te brengen - iets wat Fliss door en door afkeurt. Ze ontdekken iets in het wrak, maar komen in aanraking met een groep onaardige individuen, en dat is waar de demo eindigt. We hebben geen kraakhelder idee welke richting het verhaal opgaat, maar wel een voorproefje van hetgene dat Supermassive dit keer doet en het was interessant om enkele duidelijke verschillen met Until Dawn te zien.

De eerste scènes met alle vijf spelen zich bijvoorbeeld af in de brandende zon en deze tropische sfeer biedt een unieke visuele identiteit. Daarnaast zijn foto's nu het equivalent van de totems uit Until Dawn en het vinden van deze geeft een hint van toekomstige gebeurtenissen - het voelt ook iets natuurlijker dan het willekeurig vinden van totems. Ook lijkt het stilhouden van je controller op sleutelmomenten verdwenen en vervangen door een hartslagmechanisme, waarbij je een knop op het ritme van je hartslag moet indrukken om kalm te blijven.

The Dark Pictures: Man of Medan

Niet alle boemannen zijn echter verdwenen, ondanks ons enthousiasme voor Shared Stories en Movie Night. Tijdens de multiplayermodi hoorden we bijvoorbeeld zinnen die herhaald werden, waarbij hetzelfde keer op keer werd gezegd toen we met Fliss spraken en datzelfde was ook bij onze medespeler het geval. Het verpest de onderdompeling ook een beetje als je naar je emotieloze gezicht van een personage staart, terwijl je partner twijfelt wat deze wilt doen.

Over gezichten gesproken, ook hier is wat van de onbeholpenheid van Until Dawn te vinden. 90 procent van de tijd is dat geen probleem, aangezien de gezichten er verfijnd en realistisch uitzien, maar soms voelen de animaties onbeholpen en wat ruw. Zo maakte we mee dat Alex naar Fliss aan het luisteren was en zijn hoofd als een robot bleef bewegen en vooral langs haar heen leek te kijken, in plaats van naar haar.

Afgezien van deze kleine schoonheidsfoutjes zijn waren we verrast om een multiplayermodus te krijgen te zien en nog meer verrast dat het minder invloed op de ervaring had, dan we oorspronkelijk dachten. Het voelt net alsof je alleen speelt - afgezien van een pauze hier en daar - en het is vernuftig ontworpen, waardoor het niet het oh zo belangrijke verhaal belemmert.

Nu we meer van het verhaal en de personages hebben gezien en we weten dat we zowel alleen als met vrienden kunnen griezelen, hebben we er veel vertrouwen in dat Supermassive iets goed gaat afleveren met Man of Medan en The Dark Pictures. We hebben slechts een voorproefje gekregen van hetgene dat ons volgende maand staat te wachten, maar het lijkt er zeker op dat het iets is dat horrorfans in de gaten moeten houden. Helemaal als je van Until Dawn's unieke combinatie van ontdekking, schrikmomenten en meeslepende persoonlijkheden hebt genoten.

HQ
The Dark Pictures: Man of MedanThe Dark Pictures: Man of MedanThe Dark Pictures: Man of Medan