The Fall Guy

David Leitch is een van mijn favoriete regisseurs geworden om in de gaten te houden. Hoewel hij geen opvallende uitstekende films heeft gemaakt waarvan je verwacht dat ze ongebreideld zullen draaien bij prijsuitreikingen, weet hij wel hoe hij actie moet maken, en echt vermakelijke actie. Atomic Blonde, Deadpool 2, Fast & Furious: Hobbs & Shaw, Bullet Train, en nu The Fall Guy, Leitch heeft een geweldige recente geschiedenis, en zijn laatste poging versterkt zijn actietalenten alleen maar meer.

Deze film is alles wat je wilt van een theatrale actiefilm. Het is cool en zacht, spannend en explosief, luchtig en leuk, hilarisch en emotioneel, er zit een beetje van alles in The Fall Guy. En het is dit dat deze film zo'n moeiteloos vermakelijke ravotten maakt, een waarin Ryan Gosling en Emily Blunt opvallen door hun charismatische uitvoeringen, terwijl de meta-elementen het mogelijk maken om te gedijen en niet te belast te raken met expositie.

Ja, je hoort het goed, ik gebruik ieders favoriete zoekwoord: meta. The Fall Guy is een film over een stuntman die de taak heeft om de hoofdrolspeler te vinden in een film waar hij aan werkt. De titel is een dubbele bodem, want hij is zowel een letterlijke valstrik vanwege zijn stuntachtergrond, als ook omdat hij al snel verwikkeld raakt in een complot waarin sinistere krachten hem ook in een echte criminele valstrik willen veranderen. Voeg daarbij een zeer duidelijke karikatuur van Hollywood en de filmindustrie, met constante verwijzingen naar lelijke CGI, kwaadaardige en losgekoppelde leidinggevenden, groothoofdige sterren, irrelevante en over het hoofd geziene stuntartiesten, en een verhaal dat zich op meerdere fronten afspeelt, niet alleen in de film-in-de-film, maar ook in hoe de hoofdpersonages van Gosling's Colt Seavers en Blunt's Jody Moreno met elkaar verbonden zijn. Deze film heeft lagen in lagen, en hoewel dat je ongetwijfeld zou verbazen en tot verwarring zou leiden als het een Christopher Nolan-film was, is de plot van The Fall Guy zo duidelijk bedoeld dat het natuurlijk aanvoelt, en dus ongelooflijk, en onbeschaamd, meta.

Er zijn zeker momenten waarop de plot van The Fall Guy een beetje te voorspelbaar of traag aanvoelt, maar de meta- en afleidbare elementen stellen je in staat om voorbij deze secties te gaan en ze te doorstaan. Misschien had Leitch de film met 15 minuten kunnen inkorten om dit gevoel verder te beperken, maar met een constante stroom van zeer gecoördineerde en opwindende actiescènes die worden onderbroken door geweldige en persoonlijke momenten tussen Gosling en Blunt, kun je begrijpen waarom de film net voorbij de grens van twee uur duwt. Als het op zijn best is, zal The Fall Guy je aandacht trekken en je echt betrokken en vermaakt zien op een manier die maar heel weinig theatrale films dit jaar tot nu toe hebben gedaan.

The Fall Guy wordt vaak omschreven als een actie-romcom. Hoewel de actiekant van de dingen heel goed wordt afgehandeld, zozeer zelfs dat je kunt zien waarom deze film ook wordt beschouwd als een brief aan de Academy dat stuntartiesten moeten en moeten worden erkend bij de Oscars, worden de romcom-elementen ook met elegantie behandeld. Veel van dit succes kan worden toegeschreven aan Gosling en Blunt, die absoluut briljant samen zijn in deze film en volledig de schijnwerpers stelen van elk ander castlid, maar de manier waarop de humor en emotie erin is verweven, zorgt er nooit voor dat deze film dwaas of te gek aanvoelt (wat het letterlijk zou moeten zijn) of te romantisch en eigenzinnig. De balans is precies wat je wilt.

De extra castleden helpen deze film ook net dat tikkeltje hoger te tillen, al worden ze, zoals ik daarnet al zei, vaak overschaduwd door het hoofdrolduo. Hannah Waddingham is hier misschien wel de beste bijrol, met een geweldig optreden als een waanvoorstellingen productiemanager die een aanvulling vormt op Aaron Taylor-Johnson's onaangename fictieve hoofdrolspeler Tom Ryder. Er zijn ook een paar hilarische cameo's, die ik niet zal bederven, maar wel tot veel gelach leiden. Oh, en de soundtrack is daarboven met de beste van hen. Als je van Guardians of the Galaxy 's Awesome Mix hield, is deze soundtrack ook iets voor jou.

Maar alles gezegd hebbende, The Fall Guy is een rauw vermakelijke actiefilm die precies het soort injectie is dat de kassa dit jaar nodig heeft. Het is fris en nieuw, met een geweldig tempo, briljante actie, topprestaties en geestige en humoristische komedie. Het zal geen van de meest gewilde prijzen winnen, maar het moet rekening houden met visuele effecten, productieontwerp en alle typische prijzen die we meestal zien dat superhelden en andere meer voorspelbare actiefilms jaarlijks de cut halen. Als Dune: Part Two er niet was geweest, zou ik zelfs zo ver gaan om te zeggen dat The Fall Guy momenteel de beste actiefilm van 2024 is.