Nederlands
Gamereactor
previews
The Finals

The Finals Impressies: veelbelovend, maar niet zonder gebreken

We hebben chaos veroorzaakt in de multiplayer-shooter van Embark Studios.

HQ

Het komt niet vaak voor dat een spel me echt sidewipes, maar Embark Studios' The Finals absoluut wel. Deze multiplayer FPS afkomstig van een ontwikkelaar die bestaat uit een bootlading van ervaren DICE-ontwikkelaars is uit de houtfabriek gekropen en plotseling aangekomen als een Closed Beta-product. Nadat ik toegang tot de titel heb gekregen, heb ik me in de echt, echt chaotische gameplay genesteld en heb ik een heleboel gedachten van wat ik tot nu toe heb gezien.

HQ

En van de paar uur die ik heb besteed aan het spelen van deze Closed Beta, ben ik tot een nogal tegenstrijdige indruk gekomen. Want aan de ene kant is de presentatie, het concept, de actie en de prestaties allemaal van zeer, zeer hoge kwaliteit en interessant en fris, maar aan de andere kant zijn er een heleboel gebieden die me minder onder de indruk laten. Of het nu gaat om de gunplay, beweging, personageklassesystemen en levelontwerp, een paar gebieden van The Finals laten me meer willen - maar aan de andere kant is dit een gesloten bèta en vanaf het schrijven van de titel heeft de titel letterlijk niet eens een releasevenster, dus er is voldoende tijd om eventuele problemen glad te strijken.

Maar wat is The Finals, vraag je? Deze multiplayer-shooter ziet teams van drie strijden in een gevechtsgerichte spelshow. Omwille van de bèta betekent dit dat je deelneemt aan een speltype dat bekend staat als Cashout, waarin teams worden belast met het doorbreken van kluizen op een middelgrote kaart, en vervolgens het doelblok dat op een klomp geld lijkt naar een uitbetalingsstation wordt gebracht, zodat je het geld kunt bankieren en punten kunt verdienen om je voor te blijven op rivaliserende teams. Het addertje onder het gras is dat er meestal maar twee kluizen en twee uitbetalingsstations tegelijk actief zijn, en met vier teams op het veld op één moment, verdringt iedereen zich voor dezelfde of vergelijkbare doelen.

Dit is een ad:

Het is een zeer eenvoudige spelmodus om te begrijpen, maar een uitdagende om onder de knie te krijgen, omdat The Finals niet speelt als een typische boots on the ground shooter. Als er iets is, lijkt het meer op de bewegingssuite van Apex Legends, met snelle sprongen en lange glijbanen, en allerlei vaardigheden en gadgets die extra bewegingsopties in de mix gooien, bijvoorbeeld grappling hooks, rappel-touwen en springkussens. Maar dit is ook een van de gebieden waarvan ik denk dat ze niet helemaal onder de knie zijn in The Finals, omdat personages niet echt zijn ontworpen voor gevechten op het dak en omdat elke map erg verticaal gericht is, ben je vaak gewoon aan het klauteren voor een lift of loop je trappen op. Het is op dit moment niet de meest verfijnde bewegingssuite, omdat het aanvoelt als wat Apex Legends op tafel bracht, maar op kaarten die me herinneren aan wat Hyperscape bood.

The Finals
The FinalsThe Finals

In eerste instantie zou je kunnen kijken naar wat The Finals met zijn gunplay en destructieve fysica op tafel brengt en weggeblazen worden, maar in werkelijkheid is het niet indrukwekkender dan wat we vinden in Battlefield games. Ja, de vernietigingsfysica in Battlefield is geweldig, maar het is ook meer een begeleidende factor voor de gunplay in de kern van het spel, terwijl het in The Finals andersom voelt. De personages en de wapens die ze naar de tafel brengen, zijn allemaal ontworpen om de kaart de kaart de grond in te blazen, en er is zeker strategisch veel te winnen door dit te doen (d.w.z. een team te verdringen door letterlijk de bouwvloer te vernietigen waarop ze staan), maar omdat de gunplay een beetje onhandig aanvoelt, kom je meestal spelers tegen die explosieven gebruiken, omdat deze op dit moment de meeste waarde krijgen en dit betekent dat het spel absurd chaotisch, tot het punt waarop het moeilijk is om je echt te concentreren op wat er gebeurt. Met enkele wijzigingen in schadenummers en het vernietigingssysteem kan dit allemaal worden geëgaliseerd, maar dan zal het probleem de eigenlijke kaarten zelf zijn.

Dit is een ad:

The Finals heeft enkele van de meest opvallende en cool uitziende kaarten die ik in lange tijd in een shooter heb gezien, maar het probleem is dat ze echt hol aanvoelen. Gebouwen zijn leeg en missen meubels en esthetiek om ze echt te laten voelen; er is geen ander leven op de kaart, behalve de 16 spelers waardoor ze zich onvruchtbaar voelen; en (hoewel ik niet iemand ben om te klagen over hergebruikte assets, omdat ik begrijp hoe uitdagend en tijdrovend game-ontwikkeling kan zijn) genereert het feit dat de meeste gebouwen en kamers er identiek uitzien - vooral op de Monaco-kaart - een echt repetitief gevoel.

The Finals

Maar hoe zit het met het maatwerk? Nou, omdat het een bèta was, was er slechts een beperkt aantal wapens en items om mee te spelen, maar toch is dit voor het grootste deel allemaal uitstekend. Sommige zijn uitsluitend ontworpen voor schade en vernietiging (zoals fraggranaten en geautomatiseerde torentjes), terwijl andere een meer strategisch en ondersteunend ontwerp hebben (goo-mijnen om deuren te blokkeren en vijandelijke aanvallen te vertragen, en warmtevisie om vijanden door rook te spotten). Deze kant van de aanpassingssuite is veelbelovend, maar ik ben op dit moment minder zeker van de klassetypen, die Light, Medium en Heavy tekentypen mogelijk maken.

Light zijn het zwakst maar het meest wendbaar, en Heavy zijn langzaam maar moeilijk te verwijderen, waarbij Medium ergens in het midden hiervan ligt. Ik ontdekte dat de Medium -klasse veruit de meest evenwichtige van de drie is, met Heavy die te beklemmend en moeilijk te verwijderen is, en Light een te hoge vaardigheidsklasse is die onaantastbaar of nutteloos is - waarbij dit meestal afhangt van of ze het onzichtbaarheidsvermogen gebruiken in combinatie met een one-hit kill knife of niet. Nogmaals, met een beetje afstemming en misschien wat revisies op sommige plaatsen, zou deze klassesuite tot zijn recht kunnen komen, maar zoals het er nu uitziet, is het geen onderdeel van The Finals dat me echt heeft weggeblazen.

The Finals

Over het algemeen laat The Finals me echter achter met een onzekere indruk. Aan de ene kant zie ik hoe geweldig deze game zou kunnen zijn, maar aan de andere kant zie ik deze titel ook hetzelfde lot ondergaan als talloze andere 'veelbelovende' shooters door de jaren heen. Dus de vraag die ik heb na de bèta is wat er nog meer te doen is? Cashout is geweldig, en de gerangschikte Tournaments -modus (waarin je in een reeks wedstrijden tegen 16 andere teams in Cashout -wedstrijden strijdt, waarbij de twee topteams in elke bracketfase doorgaan naar de volgende ronde totdat een winnaar is bepaald) is een geweldig concept om te gebruiken, maar er moet meer zijn als The Finals wil overleven.

Deze game zal niet gedijen zonder andere even boeiende spelmodi, omdat de monetisatiesuite en de progressie eruit zien als elke andere live service multiplayer-titel die in het afgelopen decennium is uitgebracht. Het is verontrustend en ik hoop dat The Finals niet wordt overweldigd door het te gelde maken van aanbiedingen, maar wanneer een bèta een battle pass en een willekeurige werkende winkel bevat, beginnen er alarmbellen in mijn hoofd te rinkelen. Misschien is dat een beetje bevooroordeeld, maar ik weiger me nog langer te laten meeslepen en voor de gek te houden.

Toch heeft The Finals geen release window, en we weten niet wanneer de game daadwerkelijk aankomt, dus voorlopig blijf ik voorzichtig optimistisch over wat ik heb gespeeld. Het heeft hier en daar wat aanpassingen nodig, maar als uitgangspunt hebben Embark Studios' ontwikkelaars bewezen dat ze zelfs zonder de macht van EA en DICE achter zich nog steeds interessante multiplayer-shooter-ervaringen kunnen creëren.