Hier zijn we dan. Meer dan zes jaar nadat The Legend of Zelda: Breath of the Wild werd gelanceerd, en na maanden van vertragingen zijn we eindelijk aangekomen bij de release van The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom. Er is veel druk op deze wedstrijd gezet. Het treedt in de voetsporen van een van de meest geprezen open-wereld sandbox-ervaringen aller tijden, en fans hopen niet alleen dat het vervolg de kwaliteit van zijn voorganger kan evenaren, maar ze willen ook dat het die kwaliteit overtreft.
De enige vraag die overblijft is of The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom dat voor elkaar krijgt. Als je op zoek bent naar het korte antwoord, dan is het een volmondig ja. Als je het land Hyrule nog een keer wilt betreden zonder iets te weten, dan kun je gerust zijn dat The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom niet alleen de kwaliteit van Breath of the Wild evenaart, maar het zelfs op vele manieren overtreft.
Ik had niet zo'n positief gevoel over de game die er meteen in ging. Toen ik Link opnieuw gehavend en verstoken van zijn volle kracht op een vreemde locatie aantrof, naar heiligdommen geleid door een mysterieuze oudere figuur, vond ik dat we een beetje te veel in bekend vaarwater stapten. Zelfs met de glorieuze beelden van de hemeleilanden, waren er zorgen dat de gameplay te veel zou lijken op wat we eerder hebben gehad. Hoe verkeerd mijn eerste indruk bleek te zijn, toen ik terug in Hyrule landde en me realiseerde dat hoewel we misschien een deel van onze omgeving herkennen in Tears of the Kingdom, de game voortbouwt op de successen van zijn voorganger in plaats van er alleen op te vertrouwen voor nostalgie. Er zijn meerdere manieren waarop we zien hoeveel Tears of the Kingdom is verbeterd op het grondwerk dat zich afspeelt in Breath of the Wild, maar wanneer je uit een auto springt die is gemaakt van steen, hout en een paar gigantische wielen om een Bokogoblin te slaan met een boomtak waarvan een rotsblok is versmolten tot het einde ervan, Je begint je te realiseren hoe creatief en intuïtief de gameplay deze keer is.
Voor het grootste deel vertrouwen we nog steeds op heiligdommen voor gezondheids- en uithoudingsvermogenupgrades. We moeten nog steeds de vier hoeken van de kaart bezoeken om problemen aan te pakken die ontstaan als gevolg van een groot kwaad dat in het land verschijnt, maar de manier waarop Tears of the Kingdom de uitdagingen benadert die het ons geeft, voelt veel gestroomlijnder. Traversal was bijvoorbeeld een van de belangrijkste mechanica waar ik al vroeg een grote verandering in opmerkte. Door de Ascend-vaardigheid kun je via de map omhoog schieten, wat klimmen niet als een noodzaak wegneemt, maar verticaal reizen een stuk gemakkelijker kan maken. Bovendien, met rotsen die om de zoveel tijd uit de lucht vallen, kun je Recall gebruiken om ze terug de lucht in te sturen met je hangend, waardoor je vervolgens van grote hoogte over de kaart kunt vliegen. Dan zijn er nog de eerder genoemde voertuigen die je zelf kunt maken met de juiste onderdelen. Er zijn gewoon zoveel opties bij het doorkruisen van de kaart dat vrijwel geen van de reis er doorheen als een slog voelde.
De nieuwe vaardigheden die je krijgt in Tears of the Kingdom voelen als een algehele upgrade van de vaardigheden die je in Breath of the Wild zou kunnen gebruiken. Er zit niet alleen meer vrijheid in, met Ultrahand als een belangrijk voorbeeld hier, omdat het je in staat stelt om vrijwel elk object op te pakken, te roteren en te bevestigen dat niet gebonden is aan de spelwereld, maar ze voelen ook alsof ze elk een ander doel hebben om je te helpen de puzzels op te lossen die je tegenkomt en de wereld die je moet doorkruisen. De Zonai-apparaten die je verspreid vindt, versterken ook alleen maar het nut van deze vaardigheden, omdat ze je kunnen helpen naar grote hoogten te stijgen, vijanden te verslaan zonder ze zelfs maar aan te raken en over de glooiende heuvels van Hyrule te rijden.
Hoewel we te maken hebben met een bekende Hyrule, zijn er enkele belangrijke wijzigingen aangebracht, zelfs op de plaatsen die we kennen. Rito Village is bijvoorbeeld bedekt met sneeuw en de wateren van Zora's Domain zijn geïnfecteerd met een slib dat je vertraagt en je een gemakkelijke prooi maakt voor vijanden. Dit betekent dat zelfs de meest ervaren Breath of the Wild-speler een aantal verfrissende verrassingen zal vinden terwijl ze de wereld rondreizen. Natuurlijk kun je naast de hoofdkaart ook de gloednieuwe hemeleilanden boven de grond en de grote diepten beneden verkennen met veel extra grotten verspreid over de hele wereld. Bovendien toont The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom een stap vooruit in hoe bevolkt de kaart is. In plaats van alleen de paar overblijfselen van beschaving die we zien na de rampspoed van het eerste spel, zien we hier hoe Hyrule in de tijd daarna is herbouwd. Je zult deze keer veel meer mensen op je reizen vinden en ze zullen je nog veel meer te vertellen hebben over zichzelf en de wereld om hen heen. Het is deze aandacht voor detail die je echt laat weten dat je iets speciaals aan het doen bent wanneer je Tears of the Kingdom speelt. Er is niet alleen veel van de kaart, maar er is ook veel te doen binnen. Maar het gaat er niet alleen om wat deze game doet om zich te onderscheiden van zijn voorganger. Het is meer dan alleen een game die de weinige ontbrekende elementen van Breath of the Wild oppoetst en nieuwe elementen teweegbrengt die de ervaring volledig opfrissen. Het verhaal verraste me, zoals gezegd, deze keer volledig.
Ik verwachtte niet veel meer dan een paar cutscenes die verbonden zijn met het grote kwaad en het verleden van een paar personages. In Tears of the Kingdom worden we in plaats daarvan getrakteerd op twee verhalen: het ene is het verhaal dat we smeden als Link en het andere is Zelda's eigen verhaal, zoals verteld door herinneringen. Zelda neemt veel meer de focus in Tears of the Kingdom, en zoals Gamereactor's eigen David Caballero het zei: "het is deze keer letterlijk de legende van Zelda." Zelda is een veel mysterieuzer personage in Tears of the Kingdom. Als we merken dat we weer van haar gescheiden zijn, moeten we haar achtervolgen op basis van korte waarnemingen die het gevoel kunnen geven dat we een mythe volgen.
Het is waarschijnlijk het beste om daar niet over het verhaal te praten om spoilers te voorkomen, maar het verhaal in Tears of the Kingdom is een ander voorbeeld van deze game die neemt wat al solide was, zo niet geweldig en het op de een of andere manier nog beter maakt. De ruggengraat die Breath of the Wild zo memorabel maakte, is er nog steeds, maar in zoveel opzichten voelt het alsof de schaal is opgevoerd tot elf. Eindbazen zijn bijvoorbeeld veel talrijker en komen in tal van verschillende smaken die gevechten spannend houden en de gevechten met de grotere bedreigingen zo monumentaal aanvoelen als ze ooit hebben gedaan. Het is onmogelijk om de enorme schaal en prestatie van dit spel onder woorden te brengen, en ik heb nauwelijks gesproken over de glorieuze beelden en betoverende muziek die samen de open wereld zo'n boeiende ruimte maken. In mijn tijd met Tears of the Kingdom vond ik het ongelooflijk moeilijk om neer te leggen en weg te stappen, omdat er altijd een heiligdom is dat moet worden gedaan of een zoektocht die je opvalt of iets ver weg in de verte dat je niet helemaal kunt zien, maar toch wilt verkennen.
Misschien wel de meest indrukwekkende prestatie van allemaal voor Tears of the Kingdom is de uitvoering. Afgezien van een paar momenten in de luchteilanden waar ik probeerde te kijken naar alles wat de onderstaande kaart te bieden had, liep de game ongelooflijk goed en overtrof opnieuw mijn verwachtingen. Aangezien we tegenwoordig te maken hebben met hardware die door sommige smartphones kan worden overtroffen, is het ongelooflijk indrukwekkend dat The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom niet alleen speelt en er net zo goed uitziet als het doet, maar het slaagt er ook in om het overgrote deel van zijn tijd foutloos te werken.
Als, zoals de geruchten suggereren, het einde van het Switch-tijdperk wordt ingeluid door The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom, wat een einde is dit dan. Tears of the Kingdom weet niet alleen de kwaliteit van zijn voorganger te evenaren, maar kan er soms met kop en schouders bovenuit steken. In zijn open wereld, verhaal, gevechten en traversal bewijst The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom zichzelf als een triomf, een game die niet alleen zal worden herinnerd als een fenomenale sandbox-ervaring, maar ook als een uitstekende prestatie als game.