LIVE
HQ
logo hd live | Pepper Grinder
See in hd icon

Chat

X
      😁 😂 😃 😄 😅 😆 😇 😈 😉 😊 😋 😌 😍 😏 😐 😑 😒 😓 😔 😕 😖 😗 😘 😙 😚 😛 😜 😝 😞 😟 😠 😡 😢 😣 😤 😥 😦 😧 😨 😩 😪 😫 😬 😭 😮 😯 😰 😱 😲 😳 😴 😵 😶 😷 😸 😹 😺 😻 😼 😽 😾 😿 🙀 🙁 🙂 🙃 🙄
      Nederlands
      Gamereactor
      reviews
      Travis Strikes Again: No More Heroes

      Travis Strikes Again: No More Heroes

      Een langverwachte terugkeer voor Nintendo-fans, ook al is het niet precies waar we om gevraagd hebben...

      HQ
      HQ

      "Dus je bent terug, kl**tzak. We dachten dat je met pensioen was, dat je de 'beam katana' voor goed had opgehangen. Maar nee, je moest hem zo nodig weer oplichten, je moest weer onbezonnen bloedvergieten. Ja, je hebt gelijk, het is nu een indie-moordpartij, dus het is allemaal wat kleinschaliger. Je hebt nauwelijks bloedvlekken op je, omdat je niet vies wordt van 'bugs' als deze worden vernietigd. Maar dat maakt geen ene reet uit, het enige waar je naar snakt is meer vernietiging, wat er ook gebeurt".

      Dat is min om meer de denkbeeld waarin je moet proberen terecht te komen als je op de Nintendo Switch begint aan Travis Strikes Again: No More Heroes, de ietwat vreemde spin-off en terugkeer van het titeldragende personage. Hij is negen jaar vermist geweest en in die periode heeft zijn bedenker Goichi 'Suda51' Suda meerdere projecten uitgebracht voor verschillende Westerse en Japanse uitgever. Maar met de komst van de succesvolle hybride console was het tijd om terug te keren en de Nintendo-fans tegemoet te komen, wat immers de voornaamste reden was dat Grasshoper Manufacture met de culttitel begon. Suda-san is terug als 'director' en brein achter een game die heel erg vreemd is, maar niet alleen op de bizarre Suda51-wijze, maar ook in vele andere aspecten. Misschien zelfs op té veel manieren voor een project met een ogenschijnlijk beperkt budget.

      Grasshopper wist er niet in te slagen om uit te leggen wat Travis Strikes Again: No More Heroes precies is, niet met de onthullingstrailer en ook niet met de daaropvolgende video's. Een videogameconsole, de Death Drive MK II, ontvoert Travis en maakt hem het virtuele hoofdpersonage in verschillende games. Oftewel, een reeks games in een game. Dit wordt vanaf hier beschreven als een eerbetoon aan verschillende klassieke gamegenres, wat ook gevarieerde gameplay betekent. Maar, dat is het uiteindelijk helemaal niet.

      Dit is een ad:

      Wel is het een 'beat-em-up' die weigert vast te houden aan een vaste presentatie-opzet en zichzelf dus blijft transformeren terwijl je tussen de levels van de drie werelden (dimensies) springt. De minst belangrijke van deze drie is de echte wereld, of tenminste de echte realiteit voor Travis. Hier, waar de eerste trailer zich ook afspeelde, vecht je tegen Bad Man en maak je kennis met de caravan en gameconsole. Dit dient ook als de algehele 'hub' waarin je van t-shirt kunt wisselen, missies selecteert en tussen de andere verschillende realiteiten wisselt. Deze complimenteren elkaar: de virtueel wereld, waar de gameplay plaatsvindt, en een retro 'visual novel' die het verhaal vertelt.

      Travis Strikes Again: No More Heroes

      Dit werkt zo omdat de Death Drive MK II geen normale gameconsole is, maar een experiment waar een erg toffe complottheorie achter zit, zoals we natuurlijk verwachten van de maker van de "Kill the Past"-trilogy. Het is daardoor extra jammer dat het verhaal onderontwikkeld voelt. Zoals bij veel van scripts van Suda51 focust het zich snel op de personages en hun levens, terwijl de wereld eromheen langzaam op een zijspoor belandt. Travis Strikes Again: No More Heroes vertelt je stukjes van het verhaal tijdens het spelen via dialogen met alle tussen- en eindbazen, terwijl een ander gedeelte van het verhaal wordt vertelt via die non-interactieve visual novel. Na het voltooien van iedere missie spring je op je motor en ga je in de spelwereld opzoek naar Death Ball, de cartridges van de gameconsole. Dit levert gesprekken op in een visuele retrostijl (op een zwartgroen scherm) waarin je meer te weten komt over personages die Travis ontmoet en de gevechten.

      Dit zijn slechts zes scènes, maar deze zorgen al zeker voor anderhalf uur aan dialoog. Dit bestaat uit snelle, korte zinnen met grove teksten en belachelijke situaties. Wij konden er behoorlijk om lachen. Deze helft van de game heet Travis Strikes Again en is hetgene dat de Nintendo Switch-game onderscheidt van iedere andere vergelijkbare 'beat-em-up'. Maar weinig titels voegen dergelijke diepgang, complotten of interessante personages toe aan het verhaal. De kracht ligt in het genre vaak bij goede arcadegameplay.

      Dit is een ad:

      Het probleem is dat dit niet het geval is bij Travis Strikes Again: No More Heroes. Ondanks de variatie in ieder spelwereld blijft het een eenvoudige beat-em-up waarin je tegen golven aan vijanden vecht. Soms is dat in 3D-gangetjes en soms zijwaarts in 2.5D, waarbij er zo nu en dan een puzzellevel tussen zit waarin je moet bouwen. De enige levels die echt anders voelen zijn een Spacewars-achtige 'shoot-em-up' en motorraces, beide duren echter slechts enkele minuten.

      In al deze werelden moet je veelvuldig op knoppen rammen (of je kunt de Light Attack-knop ingedrukt houden). Het vechtsysteem dat bestaat uit twee knoppen en een combo - plus springen en ontwijken - voelt oppervlakkig en niet bijzonder efficiënt. Naarmate de vijanden lastiger worden voelt het soms ook nutteloos, aangezien je hier alleen aangewezen bent op je speciale vaardigheden.

      Hiervan zijn er tientallen 'chips' met een 'cooldown'-tijd om je mee uit te rusten en in-game te gebruiken. Deze zijn uiteindelijk bepalend in de lastigere gevechten. Er zit ook weinig variatie in het soort vijanden, maar zoals we gewend zijn van de studio zijn deze allemaal fantastisch ontworpen en tentoonstellen ze een prima aanbod van vervelende aanvallen. Aan de andere kant schiet het 'leveldesign' en het gedrag van groepen vijanden tekort, waardoor het lastig is om echt te genieten van de gevechten. Waardoor je deze uiteindelijk alleen maar doodmaakt om verder te komen in het verhaal.

      Travis Strikes Again: No More Heroes
      Travis Strikes Again: No More HeroesTravis Strikes Again: No More Heroes

      De graphics spelen ook een belangrijke rol bij de gameplay. De virtuele wereld had genoeg ruimte om enkele bizarre levels tevoorschijn te toveren, het bestaat immers uit verschillende games. Echter zijn het alleen de eerste game, een geheime en enkele losse gedeeltes die echt indruk weten te maken. De rest bestaat uit monotone, domme en repetitieve stukken. Gelukkig hebben we geen technische problemen of haperingen meegemaakt, wat gedeeltelijk te danken is aan de weinig eisende gedeeltes.

      Naast het verhaal is het beste element van Travis Strikes Again: No More Heroes de soundtrack, wederom kenmerkend voor de reeks. De muziek is zo goed dat je gewoon met je ogen dicht op de melodieën wilt verder spelen. Er zijn enkele verschillende varianten van de klassieke No More Heroes-'theme' (componist Masafumi Takada werkte niet mee aan deze titel) - een in de caravan en een op het einde, die fans ongetwijfeld erg blij zullen maken. Het is ook fijn dat het niet teruggrijpt naar retromuziek of chiptunes, maar kiest voor hedendaagse elektroniche geluidseffecten.

      Travis Strikes Again: No More Heroes zit vol met kleine details en referenties, meer dan de meeste indietitels doen. De posters op de muren van belangrijke plekken, het ontwerp van de Death Balls, de Lady Gaga-vijanden en zelfs de gametijdschriften die je vindt in de archieven - met tips en trucs om beter te spelen - weten een gevoelige snaar te raken. De knipogen en referenties verwijzen namelijk naar het verleden van Grasshoper en de algehele game-industrie. De t-shirts die gebaseerd zijn op indiegames zijn slechts een klein geheel van de algehele hommage van de Japanse studio. De vele namen en merken benadrukken de uitstekende relatie die Suda51 tijdens zijn lange carrière heeft opgebouwd. Er is meer dan genoeg om te bespreken.

      We hebben veel games gerecenseerd waarbij de basis goed was, maar waar de details en afwerking tekortschieten. Bij Travis Strikes Again: No More Heroes is dit precies tegenovergestelde. Suda51 heeft een erg complete game gemaakt die vol zit gevarieerde, unieke en bijzondere details en referenties, maar de kerngameplay laat veel te wensen over. Hoewel de vaardigheden en vijanden soms leuk zijn, het visueel probeert te variëren en het verhaal ons wist te grijpen, worden de gevechten vermoeiend. Als fan van de reeks kan je hier ongetwijfeld van genieten en die hoeven zich ook geen zorgen te maken: in de game wordt namelijk duidelijk dat No More Heroes 3 eraan komt.

      HQ
      Travis Strikes Again: No More HeroesTravis Strikes Again: No More HeroesTravis Strikes Again: No More Heroes
      07 Gamereactor Netherlands
      7 / 10
      +
      Fantastische muziek; kenmerkend complotverhaal; personages ontwikkelen ze goed; veel referenties; hommage aan videogames.
      -
      Leveldesign haalt de plezier uit het vechten; repetitieve situaties.
      overall score
      Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen