Trigger Warning

Vanaf de allereerste scène is het duidelijk dat de nieuwe actiethriller van Netflix helaas een pijnlijk verhaal gaat worden om door te komen. Twee auto's met wild brullende terroristen ergens in het Midden-Oosten achtervolgen Jessica Alba's personage Parker (spec ops-soldaat) en haar collega Nick die, zonder veel uitleg, proberen te ontsnappen in wat lijkt op een rijdende bus, midden in een krijtwitte zoutwoestijn. De terroristen en hun auto's zijn daar geschilderd in alle uitgezoomde volledige shots, terwijl Alba, in de oude Walker Texas Ranger-bril van Chuck Norris, het pistool vasthoudt alsof het een giftige slang is terwijl ze wanhopig probeert het CGI-gebaseerde vuur van de terroristen terug te geven. De bus ontploft. Mensen sterven en het eindigt allemaal in een messengevecht waarbij de choreografie en de ingezette stuntman hun best doen om Jessica Alba's zwaaien met het geslepen koolstofstaal er geloofwaardig uit te laten zien, maar het werkt niet veel beter (in termen van echt realisme) dan wanneer Vinnie Diesel een witte tanktop en regenpijp denim ziplines draagt door het Verenigd Koninkrijk in Fast 9.

Wanneer Alba's personage Parker op eigen bodem landt, is het duidelijk dat haar oude man is gestorven in de vuile oude geboorteplaats en zodra ze thuiskomt, ligt er een samenzwering op de loer, wat natuurlijk betekent dat de nu gepensioneerde special forces-soldaat op schurkenjacht moet gaan. We hebben deze film allemaal al vaker gezien. De Lone Wolf met Chuck Norris in de hoofdrol vertelde hetzelfde verhaal van een soldaat van de speciale troepen die naar huis terugkeerde om 'op te ruimen', net als The Rock-debacle Walking Tall en de Statham-film Homefront. Het uitgangspunt is zo eenvoudig dat iedereen het kan volgen en de dialoog is vaak dom en verstoken van normale logica. Er moet wraak worden genomen en daarbij moet de hele stad worden gered van de corrupte drugsdealers, zoals hier het geval is. Alba's Parker is het brute personage, terwijl haar naïeve, ietwat gekke sidekick Mike uit zijn geboorteplaats het kalme, vriendelijke type is.

Netflix heeft nooit de recensieversie van Trigger Warning verstrekt, waardoor het onmogelijk was om een preview-recensie te doen voor de grote première van vandaag en nu, achteraf gezien, heb ik geen probleem om te begrijpen waarom. Omdat dit een van de slechtste films van het jaar tot nu toe is, samen met andere Netflix-producties zoals Unfrosted, Under Paris en Atlas. Het script in Trigger Warning is voornamelijk geschreven door de oude man achter Catwoman met de hulp van The Last of Us: Part II co-schrijver Halley Wegryn Gross en het is in veel opzichten het domste, luiste, slapste en meest identiteitsarme stuk stront dat de afgelopen jaren is gefilmd. Er is hier echt niets interessants. Parker is flinterdun als personage en haar vijanden zijn cartoonesk onzinnig en slijmerig op een manier die de hele film parodie doet ademen. De actiescènes zijn ook absoluut afschuwelijk, met stuntmannen die staan te wachten op een grimassende Alba om te judo, gooi ze naar goed geplaatste glazen tafels, en de snuitflitsen en explosies tijdens de vuurgevechten worden allemaal gedaan in wat ik vermoed dat Microsoft Word is.

Het zou één ding zijn als op zijn minst de cinematografie, montage en geluidseffecten/muziek hier van een behoorlijk niveau waren geweest, maar dat zijn ze niet. Het lijkt er meer op dat Trigger Warning eruitziet als een heel slechte aflevering van een heel goedkoop tv-programma, in plaats van een grote Netflix-productie met Alba's grote comeback. Omdat ik meestal het meeste van wat ze doet leuk vind. In het blauw, Zonde Stad, Ontwaakt. Alba is meestal goed, maar zelfs zij dwaalt rond in Trigger Warning via belabberde karakterisering, onwetend op zoek naar die spreekwoordelijke strohalm. Dit... Is zonder twijfel een van de slechtste films van het jaar tot nu toe en het wordt tijd dat Netflix zijn zaakjes op orde krijgt en de lat hoger legt.